Πολλοί φίλοι της στήλης εξέφρασαν την απορία τους επειδή τον τελευταίο καιρό δεν έχω ασχοληθεί με το κατ’ εξοχήν πρόβλημα των ημερών, το σκάνδαλο της μονής Βατοπεδίου.
Είναι γεγονός πως δεν καταπιάστηκα με το θέμα όχι από φόβο, αλλά επειδή προτίμησα να περάσει λίγος καιρός μέχρι να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο στην υπόθεση. Οι εξελίξεις έδειξαν πως ο κόπος μου ήταν μάλλον μάταιος…Αντί η κατάσταση να ξεδιαλυθεί, περιπλέχθηκε περισσότερο…Τώρα πλέον προστέθηκαν βιντεοσκοπημένες συνδιαλέξεις επιλήψιμου χαρακτήρα, επισκέψεις επί επισκέψεων σε γραφεία που «δεν έπρεπε», κ.ο.κ.
Νομίζω ότι θα ήταν ανούσιο να αναφερθώ στα όσα προηγήθηκαν. Ακόμα και οι μαθητές στα σχολεία που το μόνο δελτίο ειδήσεων που ξέρουν είναι αυτό του STAR, τα ’χουν ήδη πληροφορηθεί.
Η κολυμπήθρα του…Σηλωάμ
Όσον αφορά τη νομική πλευρά του ζητήματος, η Δικαιοσύνη (;), τα τηλεοπτικά παράθυρα, τα κόμματα το ένα μετά το άλλο, έχουν ή πρόκειται να ασχοληθούν κατά κόρον. Το αποτέλεσμα αναμένεται να είναι όπως κάθε άλλο: οι συμμετέχοντες στο φαγοπότι, είτε αριστεροί είναι αυτοί, είτε δεξιοί, θα εξέλθουν από την «κολυμπήθρα του Σηλωάμ» δικαιωμένοι και πάλλευκοι ωσεί «περιστερές». Τα πορίσματα της Εξεταστικής θα είναι όσα και τα κόμματα που συμμετέχουν, και το μόνο που θα καταγράφουν θα είναι το κομματικό συμφέρον του καθενός. Εδώ πέρασαν και ξεχάστηκαν σκάνδαλα και σκάνδαλα (τελικά τα εκατομμύρια του Κοσκωτά δεν τα πήρε κανείς το ’89; Ούτε τα δις της Zimens στις πρόσφατες εκλογές;).
Οι δύο παράμετροι που πρέπει να λάβουμε υπόψιν
Φοβάμαι ωστόσο, ότι πέραν του αδιαμφισβήτητου σκανδάλου που εμπεριέχεται εδώ, έχουμε να κάνουμε με δύο παραμέτρους: η πρώτη είναι πως πρόκειται για ένα βαθύτατα εκκλησιαστικό ζήτημα, και η δεύτερη είναι πως λαμβάνει χώρα μια αδιάντροπη σχεδόν εκμετάλλευσή του από μια δράκα δυτικοθρεμμένων προσώπων της «υψηλής» κοινωνίας, που απεχθάνεται αυτό το ενοχλητικό γι’ αυτήν δέσιμο Ορθοδοξίας και λαού στην Ελλάδα.
Εκκλησιαστική εκτροπή
Διάβασα σε ένα εντυπωσιακής καθαρότητας κείμενο του Χρήστου Γιανναρά από την «Καθημερινή» (5/10/2008) πολλές επισημάνσεις τις οποίες επικροτώ απολύτως. Γράφει μεταξύ άλλων: “…το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Βατοπεδινών εντυπώνει εικόνα διάστροφη και παραπλανητική για τη μοναστική ζωή, τα κίνητρα και τους στόχους της…Οι ατομικές «πεποιθήσεις» ισχυροποιούνται σαν ψυχολογική αυθυποβολή όταν επενδύονται σε μαχητική προπαγάνδα: κηρυγματική οιστρηλασία, εκδοτικό οργασμό, ηλεκτρονική τεχνολογία «επικοινωνίας», άρτια μεθοδευμένη χειραγώγηση συνειδήσεων. Και η ατομική ηθική χρειάζεται τεκμήρια αξιομισθίας: αγαθοεργά ιδρύματα με υποβλητική κτιριακή υποδομή, χώρια τα οικοδομικά συγκροτήματα για να στεγάζεται το ιεραποστολικό έργο…Το χρήμα, το κύρος, η χειραγώγηση συνειδήσεων είναι διαχείριση εξουσίας και η εξουσία πάντοτε μέθη, συνήθως ανεπίγνωστη. Το πρόσχημα για να εξωραϊστεί η υπέρτατα ηδονική μέθη της εξουσίας, είναι ότι έτσι υπηρετείται η «δόξα του Θεού»”.
Όταν οι μοναχοί ξεχνούν την αποστολή τους και από πρωτοπόροι στον αγώνα για την Ορθοδοξία, από αγωνιστές της αντισυμβατικότητας, από αρνητές του «εγώ», μετατρέπονται σε υπέρμαχους των real estate, σε συμβιβασμένα ανθρωπάρια με την εκάστοτε εξουσία για να βολεύονται με όλες τις καταστάσεις, όταν προτάσσουν τον εγωισμό τους πάνω από τον Χριστό, τότε το μόνο που θα πρέπει να περιμένουμε είναι όχι μόνο ένα, αλλά δεκάδες Βατοπέδια!
«Βάλτε βαθμούς ή καταργήστε το»!
Πέραν όμως της εκκλησιαστικής όπως είπαμε, υπάρχει και μια ευρύτερη αντικληρικαλιστική διάσταση του ζητήματος, για το οποίον ουδείς σχεδόν ασχολείται (κυρίως η καθ’ ύλην αρμόδια Ιερά Σύνοδος του υπνώττωντος Αρχιεπισκόπου). Και εξηγούμαι: Το καλοκαίρι που μας πέρασε, τα κανάλια ξεκίνησαν μια εκστρατεία εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία. Βοηθούντος και του υπουργείου, έφταναν στα σχολεία αλλοπρόσαλλες οδηγίες σχετικά με την υποχρεωτική ή μη παρακολούθησή του από τους μαθητές. Τελικά, τον σκοπό τους μπορεί να μην τον πέτυχαν άμεσα, πέρασαν όμως σε ορισμένους γονείς την εντύπωση πως το μάθημα βαίνει είτε προς κατάργηση, είτε προς ευνουχισμό (βλ. μάθημα θρησκειολογίας κ.τ.λ.). Πρόσφατα, έμαθα πως σε «πρότυπο» σχολείο της πόλης μας, ένας γονιός απαίτησε σχεδόν την απαλλαγή του κανακάρη του από το συγκεκριμένο μάθημα, επειδή το…καημένο έδινε πανελλήνιες και δεν είχε χρόνο να διαβάζει ένα επιπλέον μάθημα! Τελικά πείστηκε, ζητώντας (άκουσον – άκουσον!) ο βαθμός του κανακάρη του να είναι άριστα!!!
Ε. Στυλιανίδης
Σε επιστολή του μάλιστα προς τον Συνήγορο του πολίτη που βρήκα στο διαδίκτυο (στην εκπαιδευτική πύλη www.alfavita.gr), ο υπουργός Ε. Στυλιανίδης τοποθετεί τα πράγματα επιτέλους στη σωστή τους βάση («…Το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων με σχετικές εγκυκλίους του επιδεικνύοντας εμπράκτως τον σεβασμό του στις προτάσεις της Ανεξάρτητης Αρχής της οποίας προΐστασθε, για το μάθημα των Θρησκευτικών, αποδέχθηκε ότι οι εξαιρούμενοι για λόγους συνείδησης αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι μαθητές δεν υποχρεούνται να δηλώνουν το διαφορετικό δόγμα ή θρήσκευμα στο οποίο πιστεύουν.
Το μάθημα των Θρησκευτικών παραμένει υποχρεωτικό για όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς μαθητές. Μπορούν επίσης να το παρακολουθήσουν και όσοι μη ορθόδοξοι το επιθυμούν. Το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων εκτιμά, και είναι το μόνο αρμόδιο να το κρίνει αυτό σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους, ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν έχει ομολογιακό-κατηχητικό χαρακτήρα αλλά είναι γνωσιολογικό, δηλαδή συμπεριλαμβάνει αναφορές όχι μόνον στην επικρατούσα θρησκεία αλλά και σε άλλα δόγματα και θρησκείες.
Οφείλω όμως να ξεκαθαρίσω ότι οι ρόλοι μας είναι διακριτοί και προσδιορίζονται από το Σύνταγμα και τους νόμους. Υπό την έννοια αυτή η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και το αρμόδιο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν προτίθενται να εκχωρήσουν στο ελάχιστο, τμήμα του πεδίου ευθύνης τους».
Έξω οι εικόνες και η προσευχή από τα σχολεία!
Πέραν τούτου όμως, ένα νέο χτύπημα έλαβε χώρα: Σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» (Φ. Νάκος, 21/11/2008) αναφέρεται ότι «…μεγάλο ιδιωτικό σχολείο έδωσε εντολή στους εκπαιδευτικούς να κατεβάσουν όλες τις χριστιανικές εικόνες από τις αίθουσες του δημοτικού, με το σκεπτικό ότι το σχολείο δεν είναι χώρος λατρείας. Μάλιστα άλλη μια ενέργεια του ιδιοκτήτη του συγκεκριμένου σχολείου, προκάλεσε συζητήσεις… Με το σκεπτικό ότι η παραδοσιακή χριστιανική προσευχή «Πάτερ ημών» που συνηθίζεται να ακούγεται κάθε πρωί στα σχολεία είναι δυσνόητη, αντικαταστάθηκε από μια απλή ευχή που εκφράζει ευχαριστίες προς τον Κύριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι ενέργειες, υπάγονται στον έλεγχο του υπουργείου Παιδείας και καλύπτονται από τη σχετική υπουργική απόφαση του κ. Στυλιανίδη, καθώς σύμφωνα με αυτή που διανεμήθηκε στην αρχή της σχολικής χρονιάς, υποχρεωτική είναι η προσευχή με την παρουσία όλων των μαθητών, ακόμα και των αλλοθρήσκων και η έπαρση της ελληνικής σημαία κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα. Στην υπουργική απόφαση δεν γίνεται αναφορά για το ποια χριστιανική προσευχή θα ακούγεται, αλλά δεν γίνεται και λόγος για τον αν θα πρέπει υπάρχουν χριστιανικές εικόνες ή όχι στην αίθουσα διδασκαλίας…».
Όταν ένας πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε. (μίλησα προσωπικά μαζί του προ καιρού) συντάσσεται με τις παραπάνω απόψεις και δείχνει μάλιστα και πιο προχωρημένος («προοδευτικός» γαρ), τότε αντιλαμβάνεται κανείς τι μας περιμένει για τη συνέχεια. Και ’μεις ασχολούμαστε με τον Εφραίμ και τα Βατοπέδια, παίζοντας το παιχνίδι του «προοδευτικού» εσμού για αποχριστιανοποίηση της παιδείας και της πατρίδας. Σπολάτι μας…
Υ.Γ.: Την Πέμπτη που μας πέρασε, βρέθηκα μαζί με δεκάδες άλλους στο ορθάνοιχτο σπίτι ενός ευσεβούς χριστιανού της πόλης μας που φιλοξενούσε έναν γέροντα από το Άγιον Όρος. Επρόκειτο για έναν τυφλό μοναχό από τη μονή Φιλοθέου, τον γέροντα Ισίδωρο. Όπως και οι υπόλοιποι, πρέπει να ομολογήσω πως εντυπωσιάστηκα από τη σοφία αυτού του απλού ανθρώπου και θαύμασα την απλότητά του. Τότε θυμήθηκα αυτό που λένε ότι είχε πει κάποτε ο γέροντας Παΐσιος: Ότι πρέπει δηλαδή να μιμούμαστε τη μέλισσα, που κάθεται στα πιο όμορφα λουλούδια και παίρνει απ’ αυτά τους πιο γευστικούς χυμούς τους και όχι τη μύγα που κάθεται μόνο στις ακαθαρσίες και μολύνει μετά ό,τι ακουμπήσει. Υπάρχουν και άνθρωποι σαν τον Εφραίμ, αλλά υπάρχουν και Ισίδωροι. Στο χέρι μας είναι με ποιον θα συναναστραφούμε!
Είναι γεγονός πως δεν καταπιάστηκα με το θέμα όχι από φόβο, αλλά επειδή προτίμησα να περάσει λίγος καιρός μέχρι να ξεκαθαρίσει λίγο το τοπίο στην υπόθεση. Οι εξελίξεις έδειξαν πως ο κόπος μου ήταν μάλλον μάταιος…Αντί η κατάσταση να ξεδιαλυθεί, περιπλέχθηκε περισσότερο…Τώρα πλέον προστέθηκαν βιντεοσκοπημένες συνδιαλέξεις επιλήψιμου χαρακτήρα, επισκέψεις επί επισκέψεων σε γραφεία που «δεν έπρεπε», κ.ο.κ.
Νομίζω ότι θα ήταν ανούσιο να αναφερθώ στα όσα προηγήθηκαν. Ακόμα και οι μαθητές στα σχολεία που το μόνο δελτίο ειδήσεων που ξέρουν είναι αυτό του STAR, τα ’χουν ήδη πληροφορηθεί.
Η κολυμπήθρα του…Σηλωάμ
Όσον αφορά τη νομική πλευρά του ζητήματος, η Δικαιοσύνη (;), τα τηλεοπτικά παράθυρα, τα κόμματα το ένα μετά το άλλο, έχουν ή πρόκειται να ασχοληθούν κατά κόρον. Το αποτέλεσμα αναμένεται να είναι όπως κάθε άλλο: οι συμμετέχοντες στο φαγοπότι, είτε αριστεροί είναι αυτοί, είτε δεξιοί, θα εξέλθουν από την «κολυμπήθρα του Σηλωάμ» δικαιωμένοι και πάλλευκοι ωσεί «περιστερές». Τα πορίσματα της Εξεταστικής θα είναι όσα και τα κόμματα που συμμετέχουν, και το μόνο που θα καταγράφουν θα είναι το κομματικό συμφέρον του καθενός. Εδώ πέρασαν και ξεχάστηκαν σκάνδαλα και σκάνδαλα (τελικά τα εκατομμύρια του Κοσκωτά δεν τα πήρε κανείς το ’89; Ούτε τα δις της Zimens στις πρόσφατες εκλογές;).
Οι δύο παράμετροι που πρέπει να λάβουμε υπόψιν
Φοβάμαι ωστόσο, ότι πέραν του αδιαμφισβήτητου σκανδάλου που εμπεριέχεται εδώ, έχουμε να κάνουμε με δύο παραμέτρους: η πρώτη είναι πως πρόκειται για ένα βαθύτατα εκκλησιαστικό ζήτημα, και η δεύτερη είναι πως λαμβάνει χώρα μια αδιάντροπη σχεδόν εκμετάλλευσή του από μια δράκα δυτικοθρεμμένων προσώπων της «υψηλής» κοινωνίας, που απεχθάνεται αυτό το ενοχλητικό γι’ αυτήν δέσιμο Ορθοδοξίας και λαού στην Ελλάδα.
Εκκλησιαστική εκτροπή
Διάβασα σε ένα εντυπωσιακής καθαρότητας κείμενο του Χρήστου Γιανναρά από την «Καθημερινή» (5/10/2008) πολλές επισημάνσεις τις οποίες επικροτώ απολύτως. Γράφει μεταξύ άλλων: “…το επιχειρηματικό δαιμόνιο των Βατοπεδινών εντυπώνει εικόνα διάστροφη και παραπλανητική για τη μοναστική ζωή, τα κίνητρα και τους στόχους της…Οι ατομικές «πεποιθήσεις» ισχυροποιούνται σαν ψυχολογική αυθυποβολή όταν επενδύονται σε μαχητική προπαγάνδα: κηρυγματική οιστρηλασία, εκδοτικό οργασμό, ηλεκτρονική τεχνολογία «επικοινωνίας», άρτια μεθοδευμένη χειραγώγηση συνειδήσεων. Και η ατομική ηθική χρειάζεται τεκμήρια αξιομισθίας: αγαθοεργά ιδρύματα με υποβλητική κτιριακή υποδομή, χώρια τα οικοδομικά συγκροτήματα για να στεγάζεται το ιεραποστολικό έργο…Το χρήμα, το κύρος, η χειραγώγηση συνειδήσεων είναι διαχείριση εξουσίας και η εξουσία πάντοτε μέθη, συνήθως ανεπίγνωστη. Το πρόσχημα για να εξωραϊστεί η υπέρτατα ηδονική μέθη της εξουσίας, είναι ότι έτσι υπηρετείται η «δόξα του Θεού»”.
Όταν οι μοναχοί ξεχνούν την αποστολή τους και από πρωτοπόροι στον αγώνα για την Ορθοδοξία, από αγωνιστές της αντισυμβατικότητας, από αρνητές του «εγώ», μετατρέπονται σε υπέρμαχους των real estate, σε συμβιβασμένα ανθρωπάρια με την εκάστοτε εξουσία για να βολεύονται με όλες τις καταστάσεις, όταν προτάσσουν τον εγωισμό τους πάνω από τον Χριστό, τότε το μόνο που θα πρέπει να περιμένουμε είναι όχι μόνο ένα, αλλά δεκάδες Βατοπέδια!
«Βάλτε βαθμούς ή καταργήστε το»!
Πέραν όμως της εκκλησιαστικής όπως είπαμε, υπάρχει και μια ευρύτερη αντικληρικαλιστική διάσταση του ζητήματος, για το οποίον ουδείς σχεδόν ασχολείται (κυρίως η καθ’ ύλην αρμόδια Ιερά Σύνοδος του υπνώττωντος Αρχιεπισκόπου). Και εξηγούμαι: Το καλοκαίρι που μας πέρασε, τα κανάλια ξεκίνησαν μια εκστρατεία εναντίον του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία. Βοηθούντος και του υπουργείου, έφταναν στα σχολεία αλλοπρόσαλλες οδηγίες σχετικά με την υποχρεωτική ή μη παρακολούθησή του από τους μαθητές. Τελικά, τον σκοπό τους μπορεί να μην τον πέτυχαν άμεσα, πέρασαν όμως σε ορισμένους γονείς την εντύπωση πως το μάθημα βαίνει είτε προς κατάργηση, είτε προς ευνουχισμό (βλ. μάθημα θρησκειολογίας κ.τ.λ.). Πρόσφατα, έμαθα πως σε «πρότυπο» σχολείο της πόλης μας, ένας γονιός απαίτησε σχεδόν την απαλλαγή του κανακάρη του από το συγκεκριμένο μάθημα, επειδή το…καημένο έδινε πανελλήνιες και δεν είχε χρόνο να διαβάζει ένα επιπλέον μάθημα! Τελικά πείστηκε, ζητώντας (άκουσον – άκουσον!) ο βαθμός του κανακάρη του να είναι άριστα!!!
Ε. Στυλιανίδης
Σε επιστολή του μάλιστα προς τον Συνήγορο του πολίτη που βρήκα στο διαδίκτυο (στην εκπαιδευτική πύλη www.alfavita.gr), ο υπουργός Ε. Στυλιανίδης τοποθετεί τα πράγματα επιτέλους στη σωστή τους βάση («…Το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων με σχετικές εγκυκλίους του επιδεικνύοντας εμπράκτως τον σεβασμό του στις προτάσεις της Ανεξάρτητης Αρχής της οποίας προΐστασθε, για το μάθημα των Θρησκευτικών, αποδέχθηκε ότι οι εξαιρούμενοι για λόγους συνείδησης αλλόθρησκοι ή ετερόδοξοι μαθητές δεν υποχρεούνται να δηλώνουν το διαφορετικό δόγμα ή θρήσκευμα στο οποίο πιστεύουν.
Το μάθημα των Θρησκευτικών παραμένει υποχρεωτικό για όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς μαθητές. Μπορούν επίσης να το παρακολουθήσουν και όσοι μη ορθόδοξοι το επιθυμούν. Το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων εκτιμά, και είναι το μόνο αρμόδιο να το κρίνει αυτό σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους, ότι το μάθημα των Θρησκευτικών δεν έχει ομολογιακό-κατηχητικό χαρακτήρα αλλά είναι γνωσιολογικό, δηλαδή συμπεριλαμβάνει αναφορές όχι μόνον στην επικρατούσα θρησκεία αλλά και σε άλλα δόγματα και θρησκείες.
Οφείλω όμως να ξεκαθαρίσω ότι οι ρόλοι μας είναι διακριτοί και προσδιορίζονται από το Σύνταγμα και τους νόμους. Υπό την έννοια αυτή η δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση και το αρμόδιο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων δεν προτίθενται να εκχωρήσουν στο ελάχιστο, τμήμα του πεδίου ευθύνης τους».
Έξω οι εικόνες και η προσευχή από τα σχολεία!
Πέραν τούτου όμως, ένα νέο χτύπημα έλαβε χώρα: Σε δημοσίευμα της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» (Φ. Νάκος, 21/11/2008) αναφέρεται ότι «…μεγάλο ιδιωτικό σχολείο έδωσε εντολή στους εκπαιδευτικούς να κατεβάσουν όλες τις χριστιανικές εικόνες από τις αίθουσες του δημοτικού, με το σκεπτικό ότι το σχολείο δεν είναι χώρος λατρείας. Μάλιστα άλλη μια ενέργεια του ιδιοκτήτη του συγκεκριμένου σχολείου, προκάλεσε συζητήσεις… Με το σκεπτικό ότι η παραδοσιακή χριστιανική προσευχή «Πάτερ ημών» που συνηθίζεται να ακούγεται κάθε πρωί στα σχολεία είναι δυσνόητη, αντικαταστάθηκε από μια απλή ευχή που εκφράζει ευχαριστίες προς τον Κύριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλες αυτές οι ενέργειες, υπάγονται στον έλεγχο του υπουργείου Παιδείας και καλύπτονται από τη σχετική υπουργική απόφαση του κ. Στυλιανίδη, καθώς σύμφωνα με αυτή που διανεμήθηκε στην αρχή της σχολικής χρονιάς, υποχρεωτική είναι η προσευχή με την παρουσία όλων των μαθητών, ακόμα και των αλλοθρήσκων και η έπαρση της ελληνικής σημαία κάθε πρώτη Δευτέρα του μήνα. Στην υπουργική απόφαση δεν γίνεται αναφορά για το ποια χριστιανική προσευχή θα ακούγεται, αλλά δεν γίνεται και λόγος για τον αν θα πρέπει υπάρχουν χριστιανικές εικόνες ή όχι στην αίθουσα διδασκαλίας…».
Όταν ένας πρόεδρος της Ο.Λ.Μ.Ε. (μίλησα προσωπικά μαζί του προ καιρού) συντάσσεται με τις παραπάνω απόψεις και δείχνει μάλιστα και πιο προχωρημένος («προοδευτικός» γαρ), τότε αντιλαμβάνεται κανείς τι μας περιμένει για τη συνέχεια. Και ’μεις ασχολούμαστε με τον Εφραίμ και τα Βατοπέδια, παίζοντας το παιχνίδι του «προοδευτικού» εσμού για αποχριστιανοποίηση της παιδείας και της πατρίδας. Σπολάτι μας…
Υ.Γ.: Την Πέμπτη που μας πέρασε, βρέθηκα μαζί με δεκάδες άλλους στο ορθάνοιχτο σπίτι ενός ευσεβούς χριστιανού της πόλης μας που φιλοξενούσε έναν γέροντα από το Άγιον Όρος. Επρόκειτο για έναν τυφλό μοναχό από τη μονή Φιλοθέου, τον γέροντα Ισίδωρο. Όπως και οι υπόλοιποι, πρέπει να ομολογήσω πως εντυπωσιάστηκα από τη σοφία αυτού του απλού ανθρώπου και θαύμασα την απλότητά του. Τότε θυμήθηκα αυτό που λένε ότι είχε πει κάποτε ο γέροντας Παΐσιος: Ότι πρέπει δηλαδή να μιμούμαστε τη μέλισσα, που κάθεται στα πιο όμορφα λουλούδια και παίρνει απ’ αυτά τους πιο γευστικούς χυμούς τους και όχι τη μύγα που κάθεται μόνο στις ακαθαρσίες και μολύνει μετά ό,τι ακουμπήσει. Υπάρχουν και άνθρωποι σαν τον Εφραίμ, αλλά υπάρχουν και Ισίδωροι. Στο χέρι μας είναι με ποιον θα συναναστραφούμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου