Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ

Κάποτε, ο προκάτοχος του σημερινού Μητροπολίτη Μεσσηνίας κυρός Χρυσόστομος Β΄ (Θέμελης) σε μια συνάντηση που είχε με συνεργάτες του, αναφέρθηκε σε κάποιο πρόσωπο, το οποίο οι συνομιλητές του χαρακτήρισαν gay. Όταν ρώτησε τι σημαίνει αυτό, του ανέφεραν μια ακόμα ακατανόητη γι’ αυτόν λέξη: «ομοφυλόφιλος». - «Ομοφυλόφιλος;» Ξαναρώτησε. «Τι σημαίνει πάλι αυτό;». - «Να, ο άνδρας που “πάει” με άνδρες Σεβασμιώτατε». - «Α, π…ς δηλαδή!». Ήταν η αφοπλιστική επισήμανση του γηραιού μητροπολίτη. Την ιστορία αυτή θυμήθηκα, όταν διάβασα προ ημερών σε μια εφημερίδα («Δημοκρατία», Πέμπτη, 14/7/2011, άρθρο του Μεν. Τασιόπουλου με τίτλο: «Ο εφιάλτης από μια Ευρώπη unisex») ότι πρόσφατα εκδόθηκε από τις Βρυξέλλες μια νέα οδηγία η οποία προβλέπει (άκουσον – άκουσον!) την κατάργηση των όρων «πατέρας» - «μητέρα» και «παππούς» - «γιαγιά», αρχικά από τα κρατικά έγγραφα και στη συνέχεια μέσω των γνωστών διαύλων επικοινωνίας (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης, Μ.Κ.Ο., «κονδυλοφόροι» επ’ αμοιβή κ.λπ.). Τους όρους αυτούς προβλέπεται να τους αντικαταστήσουν άλλοι, πιο «ουδέτεροι»: ο πατέρας πλέον δεν ονομάζεται πατέρας, αλλά «γονεακό μέρος 1»∙ η μητέρα «γονεακό μέρος 2», ενώ ο παππούς «προ-γονεακό μέρος 1» και η γιαγιά «προ-γονεακό μέρος 2». Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν πού οφείλεται αυτή η αστειότητα∙ σύμφωνα με τον αρθρογράφο, σκοπός είναι «να μη νιώθουν αμήχανα τα ομόφυλα ζευγάρια, οι γκέι άνδρες και οι λεσβίες γυναίκες, που έχουν πλέον και τη δυνατότητα να υιοθετούν παιδιά»! Κι όμως! Μετά τις διώξεις των μειονοτήτων που είχαμε στα πολύ παλιά μας χρόνια, τώρα οι ίδιες μειονότητες παίρνουν την εκδίκησή τους, εξουσιάζοντας τις πλειονότητες! Θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε το γεγονός ως «την εκδίκηση των μειονοτήτων»! Κι αυτό φυσικά δεν συμβαίνει μόνο σε ζητήματα σεξουαλικού ενδιαφέροντος∙ Εκτείνεται και πολύ πιο πέρα: σε θέματα θρησκευτικά, εθνικής καταγωγής κ.λπ. Η κατάσταση μοιάζει, σαν να έχει βαλθεί ένα «αόρατο χέρι» να διαρρήξει κάθε δεσμό με το περίφημο αλλά και ιδιαίτερα ταλαιπωρημένο από μαύρες περιόδους της νεώτερης ιστορίας στην πατρίδα μας τρίπτυχο: «Πατρίδα – Θρησκεία – Οικογένεια». Κι αυτό μόνο στην Ευρώπη. Γιατί οπουδήποτε αλλού ισχύουν τα εντελώς αντίθετα! Αρχικά ξεκίνησαν με τη θρησκευτική μας πίστη∙ εντέχνως μας βομβάρδιζαν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για την Εκκλησία και τους λειτουργούς της (σ’ αυτό βέβαια είχαν συμμάχους και τον ίδιο τον κλήρο), ενώ προέβαλαν «αθώα» αιτήματα, με τα οποία δύσκολα θα μπορούσε κανείς να διαφωνήσει: - Γιατί τα παιδιά στα σχολεία να διδάσκονται μόνο όσα πρεσβεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία και όχι ένα μάθημα θρησκειολογικού χαρακτήρα; - Γιατί τα παιδιά μας να κατευθύνονται σαν τα πρόβατα στους ναούς για υποχρεωτικό εκκλησιασμό, χάνοντας πολύτιμο χρόνο από τα μαθήματά τους; - Τι δουλειά έχει ο παπάς μέσα στα σχολεία; Είναι προτιμότερος από έναν ειδικό (ψυχολόγο); - Τόλμησε η Εκκλησία να διεκδικήσει ή να αξιοποιήσει την περιουσία της; Άρον-άρον, σταύρωσον αυτήν! Έχει εγκαταλείψει την περιουσία της αναξιοποίητη; Γιατί δεν εκσυγχρονίζεται επιτέλους; Στη συνέχεια τη σκυτάλη του πετροβολήματος έλαβε η πατρίδα: Πολλοί απαξίωσαν και απαξιώνουν οποιονδήποτε τολμά να μιλήσει για την αγάπη προς την πατρίδα μας, την αγάπη προς κάθε τι το ελληνικό. Χαρακτηρίζουν συλλήβδην «φασίστα», «χρυσαυγίτη», «χουντικό» κ.λπ. αυτόν που θα αναφερθεί στην ιστορία αυτού του τόπου, σ’ αυτόν που θα τονίσει τα παλαιότερα μεγαλεία της Ελλάδας, αυτόν που θα θυμίσει πως Έλληνες υπάρχουν ακόμα στην Κύπρο, στη Βόρειο Ήπειρο, στην Κωνσταντινούπολη κ.α. Τα ερωτήματα κι εδώ αμείλικτα και αρκούντως ενοχλητικά: - Μα καλά, είναι Έλληνες οι Κύπριοι; Αφού έχουν δικό τους κράτος! - Ποιοι Βορειοηπειρώτες μωρέ, Αλβανοί είναι όλοι τους! - Γιατί να κάνουμε έπαρση σημαίας στα σχολεία; Τώρα φοιτούν σ’ αυτά και ξένα παιδιά (ξένα μέχρι πρότινος, αφού πλέον απέκτησαν ελληνική υπηκοότητα, σύμφωνα με το πρώτο νομοσχέδιο που βρήκε να καταθέσει στη Βουλή μόλις εκλέχθηκε ο κοσμοπολίτης και American citizen πρωθυπουργός μας)… - Γιατί να μην πάρει και το Αλβανόπουλο τη σημαία στην παρέλαση; Και τι έγινε; (Γιατί τότε να μη δώσουμε και τη σημαία του Πολυτεχνείου σε μέλη της «Χρυσής Αυγής» ή στα δισέγγονα του Παπαδόπουλου αν το θελήσουν;). - Γιατί η ιστορία στα σχολεία να μιλάει μόνο για τους Έλληνες και μάλιστα μόνο κολακευτικά γι’ αυτούς; Να προσθέσουμε και λίγη οθωμανική ιστορία, λίγη βαλκανική, λίγο απ’ όλα τέλος πάντων, με ταυτόχρονη εξιστόρηση των τρωτών μας σημείων; Τελευταία άφησαν την οικογένεια. Όχι γιατί δεν είχε αξία, αλλά προφανώς επειδή είναι η πιο ανθεκτική. Αν «σπορίσει» κι αυτή, τότε, τίποτα δεν έχει μείνει πλέον. Έτσι, έχοντας την εμπειρία των προηγούμενων, η έφοδος κατά της οικογένειας ξεκίνησε δυναμικά: - Δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα όλοι; Άρα έχουν και οι σεξουαλικά διεστραμμένοι! Γιατί να μη διατρανώσουν τα δικαιώματά τους; Τη διαφορετικότητά τους; Κακό κάνουν; Απλώς έχουν επιλέξει κάτι διαφορετικό από μας! - Αφού δεν ντρέπονται πια για την επιλογή τους, δεν είναι άδικο να μην μπορούν κι αυτοί να παντρευτούν νόμιμα; - Αφού μπορούν να παντρευτούν ελεύθερα, γιατί να μην μπορούν να αποκτήσουν και οικογένεια; Γιατί να μην έχουν κι αυτοί οι καημένοι, οι αδικημένοι, τη δυνατότητα να έχουν τα παιδάκια τους που θα τους αποκαλούν «μαμά» ή «μπαμπά»; - Αφού θα έχουν όλες αυτές τις δυνατότητες, δεν είναι πια άδικο να χρησιμοποιούμε ορολογίες «ξεπερασμένες», που απηχούν εποχές παλιές, που κανείς δεν τις θέλει; Μπορεί κάποιοι να γελούν με όλα αυτά, να τα θεωρούν γραφικά, να εφησυχάζουν λέγοντας πως «Δεν γίνονται αυτά στην Ελλάδα!». Έχουν όμως αναρωτηθεί πως τα πιο πολλά από αυτά που σήμερα θεωρούνται θέσφατα πλέον για την «προηγμένη» κοινωνία μας, πριν μερικά χρόνια θεωρούνταν αδιανόητα και γραφικά; Πριν μια δεκαετία, θεωρούσε κανείς αδιανόητο να συναντήσει ένα ομόφυλο ζευγάρι στον δρόμο να φιλιέται σε κοινή θέα. Σήμερα; Δεν ξέρω ποιοι «φωστήρες» διακινούν και επιβάλλουν παρόμοιες αποφάσεις με αυτές που περιγράψαμε πριν. Ο καθένας ας βάλει με το μυαλό του. Εμείς ωστόσο, τι κάνουμε γι’ αυτό; Φωνάζουμε και ωρυόμαστε κάθε φορά που χάνουμε δυο δεκάρες από τους μισθούς μας. Τώρα όμως μας παίρνουν την ψυχή μας, το είναι μας…Τι θα κάνουμε;