ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΕΝΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ

Συνεχίζονται οι εκπτώσεις; ή για τον νέο Μητροπολίτη…

Την προηγούμενη εβδομάδα αναφερθήκαμε στην πολυσχιδή προσωπικότητα του εκλιπόντος μητροπολίτη μας, κυρού Χρυσοστόμου Β΄ (Θέμελη)· μέσα από μια σειρά παραδειγμάτων, προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε το σημαντικό έργο του για τη Μεσσηνία αυτά τα 40 και πλέον χρόνια που διαποίμανε τον λαό μας.
Επειδή δεν κατέστη δυνατόν να ολοκληρώσουμε όλα όσα θα θέλαμε να αναφέρουμε για την προσωπικότητά του, θα συνεχίσουμε και αυτή τη φορά, επισημαίνοντας μερικά μόνο (τα πιο βασικά) χαρίσματα του ανδρός, που τον ανέδειξαν σε ισχυρή προσωπικότητα όχι μόνο τοπικής εμβέλειας, αλλά και πανελληνίου ακτινοβολίας.
Το πιο σημαντικό χάρισμά του, ήταν η ακατάβλητη εργατικότητα που διέθετε. Πολλές φορές προκαλούσε έκπληξη σε όσους δεν τον γνώριζαν καλά, ο τρόπος με τον οποίο εργαζόταν ακατάπαυστα. Δείγμα αυτής της αρετής του, η ιστορία που θυμηθήκαμε στο προηγούμενο σημείωμά μας, αλλά και πολλές άλλες περιπτώσεις που ο καθένας που βρισκόταν στο πλευρό του μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του. Αρκεί μόνο να επισημάνουμε στους αγαπητούς αναγνώστες το πρόγραμμά του ενδεικτικά, για να κατανοήσουν για τι άνθρωπο μιλάμε: Σηκωνόταν από τα άγρια χαράματα (γύρω στις 4 το πρωί!), έκανε τις ακολουθίες του και ξεκινούσε τη μελέτη εκκλησιαστικών και άλλων εντύπων και βιβλίων. Γύρω στις 9 κατέβαινε στο γραφείο του και μελετούσε επισταμένως κάθε υπόθεση που απασχολούσε την Μητρόπολη, ενώ ταυτόχρονα δεχόταν όποιον επιθυμούσε να τον δει και να του εκφράσει κάποια παράκληση ή κάποιο παράπονο, προσπαθώντας ταυτόχρονα να βρει λύσεις όπου μπορούσε. Το μεσημέρι ανέβαινε στο δωμάτιό του, έτρωγε ένα πραγματικά λιτό γεύμα, παρακολουθούσε τις ειδήσεις στο κρατικό κανάλι και στη συνέχεια αποσυρόταν στο γραφείο του όχι για να ξεκουραστεί, αλλά για να μελετήσει βιβλία, να απαντήσει σε επιστολές ή αιτήματα διαφόρων κ.ο.κ. Το απόγευμα συνέχιζε να ασχολείται με τα της Μητροπόλεως και το βράδυ έτρωγε ξανά λίγο φαγητό, έβλεπε ξανά τις ειδήσεις και γύρω στις 10.30 – 11 έπεφτε για ύπνο. Εννοείται αυτό ήταν το καθημερινό του πρόγραμμα. Γιατί πάντοτε συνέβαιναν έκτακτα περιστατικά και έπρεπε να επιληφθεί και αυτών. Για παράδειγμα, επισκεπτόταν επιτόπου ναούς ή μονές που χρειάζονταν κάτι, τα ιδρύματα που φρόντιζε προσωπικά ο ίδιος, την κατασκήνωση, συνεργαζόταν με την πολιτική, στρατιωτική και πνευματική ηγεσία του τόπου για διάφορα θέματα. Μάλιστα, όπως έμαθε η στήλη, το απόγευμα πριν τον θάνατό του προήδρευσε σε σύσκεψη για τα Αλεξανδράκεια κληροδοτήματα και στη συνέχεια αποσύρθηκε στο δωμάτιό του όπου και εξέπνευσε κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Ήταν επίσης και πολυγραφότατος· Αν ανατρέξει κανείς στα έργα και τις εισηγήσεις που είχε επιμεληθεί, θα αντιληφθεί τη σπουδαιότητα του έργου του, για το οποίο άλλωστε είχε τιμηθεί από τη Θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, καθώς και από τη Φιλοσοφική σχολή του τοπικού Πανεπιστημίου με τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορος. Κυρίως ασχολήθηκε με την εκκλησιαστική ιστορία. Κορυφαίο έργο του, η εκκλησιαστική ιστορία της Μητρόπολης Μεσσηνίας («Η Ιερά Μητρόπολις Μεσσηνίας δια μέσου των αιώνων») για το οποίο ήταν πολύ περήφανος. Η αγάπη του για τα γράμματα ήταν τέτοια, που πολλές φορές έφτανε σε ακρότητες: Θυμάμαι μια φορά που ένας ιερέας που εργαζόταν στα γραφεία της Μητροπόλεως έκανε ένα γραμματικό λάθος με τη διεύθυνση του σπιτιού που έμενα στην Αθήνα (αντί να γράψει σε ένα έγγραφο «οδός Καλλιστράτου» έγραψε εκ παραδρομής «οδός Καλλιστράτους»)· το λάθος αυτό τον εξαγρίωσε τόσο, που έσκισε με μανία το έγγραφο αυτό και το πέταξε μακριά φωνάζοντας διαρκώς: «Αγράμματοι! Ο Καλλίστρατος, του Καλλιστράτουουουου»!!!
Ένα επίσης χαρακτηριστικό που τον ξεχώριζε, ήταν η ανεπίληπτη ζωή του. Ως το τέλος της ζωής του δεν βρέθηκε ούτε ένας άνθρωπος να τον κατηγορήσει για ζητήματα ηθικής. Στο ζήτημα αυτό, ήταν απόλυτος. Πρώτα βέβαια, με το δικό του, προσωπικό παράδειγμα: καμμία γυναίκα δεν τολμούσε να πλησιάσει στο γραφείο ή το δωμάτιό του όσο αυτός βρισκόταν εκεί. Ακόμα και σε βαθύ γήρας, διατήρησε αυτή την καλή συνήθεια που πολλές φορές τον ανάγκαζε να ζει μια ζωή με φοβερές στερήσεις, χωρίς ανθρώπους δίπλα του, χωρίς τη φροντίδα που ο καθένας μας θα χρειαζόταν! Σε ορισμένους άντρες επέτρεπε να τον επισκέπτονται τα βράδια στο γραφείο του, επειδή δεν μπορούσε να φανταστεί ποτέ ότι θα βρισκόταν άνθρωπος να τον κατηγορήσει για κάτι σχετικό!
Αν σε όλα αυτά προσθέσει κανείς την ίδρυση όλων αυτών των φιλανθρωπικών ιδρυμάτων που προσωπικά διηύθυνε (γηροκομείο, άσυλο ανιάτων, ψυχιατρείο, βρεφικό σταθμό κ.ά.) καθώς και τη χορήγηση σε καθημερινή βάση οικονομικών βοηθημάτων σε απόρους (τσιγγάνους, ναρκομανείς, ασθενείς, ανέργους κ.λπ.) θα κατανοήσει πολλές από τις πτυχές του έργου του.
Ποιος τον επισκέφτηκε στο γραφείο του και δεν τον άκουσε;
Ποιος του ζήτησε κάτι, από το πιο μικρό, όσο το πιο μεγάλο και δεν προσπάθησε με κάθε τρόπο να τον ευχαριστήσει;
Ποιος ιεράρχης ή εκκλησιαστικός ηγέτης έχει να του προσάψει κάτι για τον τρόπο εκλογής νέου αρχιεπισκόπου που ο ίδιος έφερε εις πέρας με απόλυτη επιτυχία και διαφάνεια μετά τον θάνατο του τότε αρχιεπισκόπου Σεραφείμ;
Αυτός ήταν λοιπόν ο μητροπολίτης Μεσσηνίας κυρός Χρυσόστομος Β΄ (Θέμελης). Ασφαλώς είχε ως άνθρωπος που ήταν και πολλά ελαττώματα. Βάζοντας όμως στη νοητή ζυγαριά τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, σίγουρα θα βρει να υπερτερούν τα πρώτα.
Όμως η παρουσία του στο πνευματικό τιμόνι της Μεσσηνίας αποτελεί πλέον αντικείμενο της εκκλησιαστικής ιστορίας (ίσως κάποιος μεταπτυχιακός ή υπό διδακτορία φοιτητής να ασχοληθεί μαζί του). Τι θα γίνει όμως με τον διάδοχό του;
Αυτό το ερώτημα ταλανίζει το χριστεπώνυμο (και όχι μόνο) πλήρωμα της τοπικής εκκλησίας. Θα εκλεγεί από τη Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος ο κατάλληλος αντικαταστάτης του ή θα επιλεγεί πρόσωπο ανίκανο να διαποιμάνει τον λαό της Μεσσηνίας;
Επειδή τον τελευταίο καιρό πολλά ονόματα «πέφτουν» στο «τραπέζι» των συζητήσεων, η στήλη έκρινε σκόπιμο να επισημάνει και αυτή, όπως θεωρεί πως έχει καθήκον και υποχρέωση, μερικές παραμέτρους του ζητήματος αυτού.
Εν πρώτοις φρόνιμο θα ήταν να εκλεγεί πρόσωπο που είτε να βρίσκεται ήδη στη Μεσσηνία, είτε να προέρχεται απ’ αυτήν. Υπάρχουν πολλά πρόσωπα εκλεκτά που μπορούν να σηκώσουν το βάρος μιας τέτοιας εκλογής. Καταλληλότερη λύση ασφαλώς θα ήταν η μετάθεση του γνωστού και εκλεκτού μητροπολίτου Σπάρτης και τοποτηρητού της Μητροπόλεώς μας κ. Ευσταθίου· πρόκειται για εγνωσμένης αξίας κληρικό, άξιο συνεχιστή του ήθους και της προσφοράς του εκλιπόντος (εφόσον βέβαια συγκατατεθεί η Σύνοδος για τη μετάθεσή του και τοποθετήσει στη διπλανή Μητρόπολη εξίσου άξιο κληρικό της επιλογής του μετατιθεμένου). Εάν δεν ευδοκιμήσει αυτή η λύση (την οποία θεωρούμε ιδανική), τότε τη θέση μπορούν να καταλάβουν κληρικοί που βρίσκονται στη Μεσσηνία και γνωρίζουν άριστα την κατάσταση. Εκτός αυτών, υπάρχουν και άλλοι, εκ Μεσσηνίας καταγόμενοι κληρικοί, κατά πάντα άξιοι.
Εάν η Σύνοδος (δηλαδή ο Αρχιεπίσκοπος, για να είμαστε ειλικρινείς) κρίνει πως κανείς από τους προαναφερθέντες δεν έχει τα εχέγγυα για μια τέτοια υψηλή θέση, τότε μπορεί να απευθυνθεί σε μια πλειάδα εξαίρετων κληρικών που βρίσκονται ανά τη επικράτεια (αν και δε θα έχουν το πλεονέκτημα των προηγουμένων, τη γνώση δηλαδή του χώρου και την αποδοχή του πληρώματος της τοπικής εκκλησίας).
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο αντικαταστάτης του εκλιπόντος θα πρέπει να είναι κατά πάντα ανεπίληπτος, με εκκλησιαστικό ήθος όπως ο προκάτοχός του, έντιμος άντρας, καλλιεργημένος, με γνώσεις και διάθεση για έργο στον νοητό αμπελώνα της Μεσσηνίας. Οπωσδήποτε – και σ’ αυτό θα συμφωνήσουμε απόλυτα με την παρέμβαση του δημάρχου της πόλης μας αλλά και με όποιον άλλο πολιτικό του τόπου μας τον μιμηθεί – δε θα πρέπει να απασχολήσουν καν την ιεραρχία λύσεις που έχουν δοκιμαστεί και έχουν αποτύχει αλλού, λύσεις ανεπαρκείς, ανίκανες, που σκανδαλίζουν το πλήρωμα της Εκκλησίας και τραυματίζουν την εικόνα της. Σε διαφορετική περίπτωση, τα μηνύματα είναι σαφή: ο λαός της Μεσσηνίας με την ηγεσία του δε θα δεχτούν επ’ ουδενί να γίνουν πεδίο αντιπαράθεσης και επιβολής παιχνιδιών εξουσίας μέσα στον χώρο της Εκκλησίας και θα αντιδράσουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο.
Η Μεσσηνία έχει ανάγκη ενός μεγάλου διαμετρήματος «εκκλησιαστικού ανδρός». Και δεν είναι διατεθειμένη να κάνει εκπτώσεις ούτε στο ουσιαστικό, ούτε στο επίθετο!