Παλαιστίνιοι: Ένας λαός σε κίνδυνο!
Τις τελευταίες ημέρες είμαστε μάρτυρες – μέσω των τηλεοπτικών δεκτών – μιας φοβερής σύγκρουσης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής· Από τη μια οι Παλαιστίνοι και από την άλλη οι Ισραηλινοί, συνθέτουν έναν γρίφο για γερούς «παίχτες». Μία απαγωγή ενός ισραηλινού στρατιώτη αρκούσε για να ανάψει το φυτίλι που σιγόκαιγε εδώ και καιρό στην περιοχή. Η αντίδραση των Ισραηλινών ακραία και χαρακτηριστική του πώς αντιλαμβάνονται την κατάσταση: εισέβαλαν στη Λωρίδα της Γάζας, βομβάρδισαν αδιακρίτως στόχους χωρίς να φείδονται νεκρών ή τραυματιών από πλευράς Παλαιστινίων, επέδραμαν αεροπορικώς πάνω μια άλλη χώρα απλά και μόνο για εκφοβισμό (Συρία) και ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις μη μπορώντας να ψελλίσει ούτε μια κουβέντα για όσα συμβαίνουν.
Διαβάζουμε στον Τύπο: «Ακραία μέσα για την απελευθέρωση του Ισραηλινού στρατιώτη που κρατείται από Παλαιστίνιους μαχητές από την περασμένη Κυριακή, δηλώνει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Εχούντ Ολμέρτ, ενώ οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις εισέβαλαν στη Λωρίδα της Γάζας από χθες τα ξημερώματα. Χωρίζοντας την περιοχή στα δύο και ανατινάζοντας τρεις γέφυρες, ο ισραηλινός στρατός άφησε το 65% της Γάζας χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα μετά τον βομβαρδισμό του κεντρικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής, ενώ χθες το απόγευμα το πυροβολικό άνοιξε πυρ εναντίον στόχων στο ανατολικό τμήμα της πόλης της Γάζας…Ο Ισραηλινός υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας, Αβί Ντίχτερ, απείλησε και με επιθέσεις στη Συρία όπου βρίσκεται η ηγεσία της Χαμάς και της Τζιχάντ. “…Μεταδώσαμε διευκρινήσεις και προειδοποιήσεις στους Σύρους…αλλά εκείνοι επέλεξαν να μην κάνουν τίποτα. Αυτό δίνει λοιπόν στο Ισραήλ λευκή επιταγή να πλήξει αυτούς τους δολοφόνους” πρόσθεσε» (εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Πέμπτη 29 Ιουνίου 2006).
Πόσο εύκολα ξεχνάει ο άνθρωπος! Αυτοί, οι απόγονοι των ανθρώπων που η ανθρωπότητα είχε συγκλονιστεί από τις συμφορές που τους βρήκαν κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, κάνουν ό,τι οι ίδιοι είχαν πάθει σε άλλους. Ο Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ, όπως είχαμε μάθει από τα σχολικά βιβλία· Μόνο που ο Γολιάθ τώρα είναι Εβραίος και είναι παντοδύναμος οικονομικά και πολιτικά!
Η ίδια εφημερίδα που παρουσιάσαμε νωρίτερα, φιλοξενεί και ένα εξαιρετικό άρθρο του Νασίμ Αλατράς, που έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Όταν η “ζωή των Ισραηλινών είναι πιο σημαντική από αυτή των κατοίκων της Γάζας”». Από αυτό σκόπιμο κρίνουμε να παραθέσουμε ορισμένα αποσπάσματα που επισημαίνουν με ακρίβεια εκατοστού την καρδιά του προβλήματος. Γράφει λοιπόν: «Στον πολιτισμένο κόσμο λένε πως όταν ένας πολιτικός λερώνει το χέρι του με αίμα, τελειώνει. Αυτό στο Ισραήλ, που εδώ και δεκαετίες επικαλείται ότι ανήκει στον πολιτισμένο κόσμο, όχι μόνο δεν ισχύει αλλά θεωρείται βάφτιση το να λερώνει ένας νέος πολιτικός το χέρι του με αίμα Παλαιστινίων. Ειδάλλως η πολιτική καριέρα του σταματά. Στο Ισραήλ η βάφτιση αυτή ονομάζεται στοχευμένη δολοφονία ή βομβαρδισμός “ακριβείας”». Πραγματικά συγκλονιστικές παρατηρήσεις που σοκάρουν κάθε πολιτισμένο άνθρωπο. Τα συγκλονιστικότερα όμως έρχονται στη συνέχεια: «Ο νέος υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Αμίρα Περέτζ…κατάφερε να σκοτώσει από τη μέρα που ανέλαβε το υπουργείο Άμυνας πάνω από 70 Παλαιστινίους, από τους οποίους οι 12 ήταν παιδιά»! Φοβερή διαπίστωση που αφήνει άφωνο κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο.
Έχω διαβάσει πολλούς αναλυτές που έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν τους λόγους που οδηγούν τον λαό αυτό σε μια τέτοια απάνθρωπη συμπεριφορά, αλλά ομολογώ πως κανείς τους δεν κατάφερε να με πείσει, εκτός από τον Αλατράς: «Η υποκρισία του – του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ – φάνηκε από τα ψέματα που έλεγε για τη σφαγή στην παραλία της Γάζας και από την άρνησή του να συσταθεί από τον Ο.Η.Ε. διεθνής επιτροπή ερευνών. Γιατί μια τέτοια έρευνα ίσως θα οδηγούσε όλη την κλίκα των δολοφόνων στρατηγών του ισραηλινού υπουργείου στο δικαστήριο των εγκληματιών πολέμου. Το Ισραήλ βέβαια κατάφερνε εδώ και δεκαετίες να κρύβεται πίσω από τις Η.Π.Α. και το δικαίωμά του για βέτο. Το Ισραήλ ακόμα πιστεύει ότι η δύναμη φέρνει τη λύση…Το θράσος του “δολοφόνου των παιδιών” Ολμέρτ, φτάνει στο σημείο να δηλώνει ότι η “ζωή των Ισραηλινών είναι πιο σημαντική από αυτή των κατοίκων της Γάζας”». Η λογική της εκλεκτής φυλής, την οποία εκφράζει και εκπροσωπεί ο σημερινός πρωθυπουργός του Ισραήλ Ολμέρτ, θυμίζει άλλες εποχές, και δικαιωματικά μπορεί να φέρει στον νου μας παρόμοιες δηλώσεις του Αδόλφου Χίτλερ, τον οποίο βολικά κατατάξαμε στους ημιπαράφρονες μετά τον μεγάλο πόλεμο και «καθαρίσαμε» εμείς οι «λογικοί».
Ωστόσο ο αρθρογράφος δε σταματάει εδώ· συνεχίζει δίνοντας μας και το στίγμα της παγκόσμιας υποτίθεται κοινότητας και της δήθεν δράσης της: «Το μάτι του αναγνώστη των καθημερινών τηλεγραφημάτων όλων των πρακτορείων που έρχονται από τη Δυτική Όχθη πάντα πέφτει στις δεκάδες επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού για εκτέλεση και σύλληψη ανταρτών και πολιτών μέσα στα κατεχόμενα εδάφη, στις καθημερινές στοχευμένες δολοφονίες μέσω των Απάτσι. Όλα αυτά, χωρίς βέβαια να σηκωθεί ούτε μία τρίχα από το γερασμένο και κουρασμένο σώμα της διεθνούς κοινότητας…Η διεθνής κοινότητα τώρα ασχολείται με έναν Εβραίο στρατιώτη που συνέλαβαν Παλαιστίνιοι αντάρτες σε μια ένοπλη επίθεση και όχι με τους 10.000 Παλαιστίνιους κρατουμένους. Αυτή είναι η διεθνής κοινότητα. Ασχολείται με έναν γιατί είναι ανίκανη να ασχολείται με 10.000. Ασχολείται με έναν Εβραίο στρατιώτη και όχι με τους 500 ανήλικα παιδιά και Παλαιστίνιες γυναίκες στις ισραηλινές φυλακές. Με τους 200.000 παράνομους Εβραίους αποίκους, με την παραμονή τους στη Δυτική Όχθη και όχι με το δικαίωμα επιστροφής των 4.000.000 Παλαιστινίων προσφύγων, ούτε σε ηθικό επίπεδο μα ούτε σε πρακτικό. Αυτή είναι η μοίρα της διεθνούς κοινότητας; Να ασχολείται με τις ρουκέτες των Παλαιστινίων και όχι με τα πυρηνικά, τα φονικά Απάτσι και F 16; Εκεί έφτασε η κατάρρευση της ηθικής στην πολιτική, στο σημείο να ασχολείται η διεθνής κοινότητα με την ασφάλεια του Ισραήλ και όχι με το δικαίωμα των Παλαιστινίων σε μια πατρίδα του 22% της δικής τους κλεμμένης πατρίδας. Αυτή είναι η διεθνής κοινότητα. Ασχολείται με τις μικρές συνωμοσίες και όχι με τις μεγάλες δίκαιες εξεγέρσεις».
Τι μπορεί κανείς να ψελλίσει για να δικαιολογηθεί για την εντυπωσιακή αδράνεια του κόσμου ολόκληρου για όσα συμβαίνουν εκεί πέρα; Τι κάνουμε εμείς ως Έλληνες, που έχουμε νιώσει – και εξακολουθούμε να νιώθουμε στην Κύπρο, στην Πόλη, στη Βόρειο Ήπειρο κ.α. – τις αδικίες και την αδιαφορία των «Μεγάλων» και «Δυνατών» του κόσμου τούτου;
Θα αντιτείνει κανείς πως είμαστε μικροί, μια απειροελάχιστη κουκίδα μέσα στον χάρτη και δεν μπορούμε να σηκώσουμε το κεφάλι στους ισχυρούς της γης. Ίσως να ’χουν δίκιο. Υπάρχει όμως κάτι που μπορούμε να κάνουμε άμεσα: Τις επόμενες ημέρες θα φιλοξενούνται στον τόπο μας (αν καταφέρουν πρώτον να επιζήσουν και δεύτερον αν καταφέρουν να έρθουν ως εδώ) 55 περίπου παιδιά από την πολύπαθη Παλαιστίνη. Θα παραμείνουν για αρκετές ημέρες στις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων της Αγίας Μαρίνας στον Ταΰγετο. Η πρωτοβουλία ανήκει σε μια ομάδα πραγματικά δραστήριων και καθ’ όλα άξιων ανθρώπων – συμπολιτών μας που αποδεικνύουν με τη δράση τους πως η ανθρωπιά δεν πέθανε σ’ αυτόν τον τόπο. Νωρίτερα είχαν καταφέρει να φιλοξενήσουν στον ίδιο χώρο 40 περίπου παιδιά από την επίσης πολύπαθη Σερβία (τα περισσότερα Σερβόπουλα από τη Βοσνία, άλλο ορφανό χωρίς τον έναν ή και τους δύο γονείς, άλλο χωρίς το ένα πόδι…) που κι αυτή δοκιμάστηκε άγρια από τον πόλεμο που προκάλεσαν στην περιοχή μας οι Η.Π.Α.νθρωποι της «πολιτισμένης» Δύσης.
Για οποιαδήποτε βοήθεια, μπορεί κανείς να επικοινωνήσει με την κ. Διπλάρη στο τηλ. 2721020212 και με την κ. Μ. Ιακώβου στο τηλ. 2721022448. Νομίζω ότι αξίζει να συνδράμουμε με όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή την ωραία πρωτοβουλία!
Τις τελευταίες ημέρες είμαστε μάρτυρες – μέσω των τηλεοπτικών δεκτών – μιας φοβερής σύγκρουσης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής· Από τη μια οι Παλαιστίνοι και από την άλλη οι Ισραηλινοί, συνθέτουν έναν γρίφο για γερούς «παίχτες». Μία απαγωγή ενός ισραηλινού στρατιώτη αρκούσε για να ανάψει το φυτίλι που σιγόκαιγε εδώ και καιρό στην περιοχή. Η αντίδραση των Ισραηλινών ακραία και χαρακτηριστική του πώς αντιλαμβάνονται την κατάσταση: εισέβαλαν στη Λωρίδα της Γάζας, βομβάρδισαν αδιακρίτως στόχους χωρίς να φείδονται νεκρών ή τραυματιών από πλευράς Παλαιστινίων, επέδραμαν αεροπορικώς πάνω μια άλλη χώρα απλά και μόνο για εκφοβισμό (Συρία) και ο κόσμος παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις μη μπορώντας να ψελλίσει ούτε μια κουβέντα για όσα συμβαίνουν.
Διαβάζουμε στον Τύπο: «Ακραία μέσα για την απελευθέρωση του Ισραηλινού στρατιώτη που κρατείται από Παλαιστίνιους μαχητές από την περασμένη Κυριακή, δηλώνει ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Εχούντ Ολμέρτ, ενώ οι ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις εισέβαλαν στη Λωρίδα της Γάζας από χθες τα ξημερώματα. Χωρίζοντας την περιοχή στα δύο και ανατινάζοντας τρεις γέφυρες, ο ισραηλινός στρατός άφησε το 65% της Γάζας χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα μετά τον βομβαρδισμό του κεντρικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής, ενώ χθες το απόγευμα το πυροβολικό άνοιξε πυρ εναντίον στόχων στο ανατολικό τμήμα της πόλης της Γάζας…Ο Ισραηλινός υπουργός Εσωτερικής Ασφάλειας, Αβί Ντίχτερ, απείλησε και με επιθέσεις στη Συρία όπου βρίσκεται η ηγεσία της Χαμάς και της Τζιχάντ. “…Μεταδώσαμε διευκρινήσεις και προειδοποιήσεις στους Σύρους…αλλά εκείνοι επέλεξαν να μην κάνουν τίποτα. Αυτό δίνει λοιπόν στο Ισραήλ λευκή επιταγή να πλήξει αυτούς τους δολοφόνους” πρόσθεσε» (εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, Πέμπτη 29 Ιουνίου 2006).
Πόσο εύκολα ξεχνάει ο άνθρωπος! Αυτοί, οι απόγονοι των ανθρώπων που η ανθρωπότητα είχε συγκλονιστεί από τις συμφορές που τους βρήκαν κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, κάνουν ό,τι οι ίδιοι είχαν πάθει σε άλλους. Ο Δαβίδ εναντίον του Γολιάθ, όπως είχαμε μάθει από τα σχολικά βιβλία· Μόνο που ο Γολιάθ τώρα είναι Εβραίος και είναι παντοδύναμος οικονομικά και πολιτικά!
Η ίδια εφημερίδα που παρουσιάσαμε νωρίτερα, φιλοξενεί και ένα εξαιρετικό άρθρο του Νασίμ Αλατράς, που έχει τον χαρακτηριστικό τίτλο: «Όταν η “ζωή των Ισραηλινών είναι πιο σημαντική από αυτή των κατοίκων της Γάζας”». Από αυτό σκόπιμο κρίνουμε να παραθέσουμε ορισμένα αποσπάσματα που επισημαίνουν με ακρίβεια εκατοστού την καρδιά του προβλήματος. Γράφει λοιπόν: «Στον πολιτισμένο κόσμο λένε πως όταν ένας πολιτικός λερώνει το χέρι του με αίμα, τελειώνει. Αυτό στο Ισραήλ, που εδώ και δεκαετίες επικαλείται ότι ανήκει στον πολιτισμένο κόσμο, όχι μόνο δεν ισχύει αλλά θεωρείται βάφτιση το να λερώνει ένας νέος πολιτικός το χέρι του με αίμα Παλαιστινίων. Ειδάλλως η πολιτική καριέρα του σταματά. Στο Ισραήλ η βάφτιση αυτή ονομάζεται στοχευμένη δολοφονία ή βομβαρδισμός “ακριβείας”». Πραγματικά συγκλονιστικές παρατηρήσεις που σοκάρουν κάθε πολιτισμένο άνθρωπο. Τα συγκλονιστικότερα όμως έρχονται στη συνέχεια: «Ο νέος υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Αμίρα Περέτζ…κατάφερε να σκοτώσει από τη μέρα που ανέλαβε το υπουργείο Άμυνας πάνω από 70 Παλαιστινίους, από τους οποίους οι 12 ήταν παιδιά»! Φοβερή διαπίστωση που αφήνει άφωνο κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο.
Έχω διαβάσει πολλούς αναλυτές που έχουν προσπαθήσει να εξηγήσουν τους λόγους που οδηγούν τον λαό αυτό σε μια τέτοια απάνθρωπη συμπεριφορά, αλλά ομολογώ πως κανείς τους δεν κατάφερε να με πείσει, εκτός από τον Αλατράς: «Η υποκρισία του – του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ – φάνηκε από τα ψέματα που έλεγε για τη σφαγή στην παραλία της Γάζας και από την άρνησή του να συσταθεί από τον Ο.Η.Ε. διεθνής επιτροπή ερευνών. Γιατί μια τέτοια έρευνα ίσως θα οδηγούσε όλη την κλίκα των δολοφόνων στρατηγών του ισραηλινού υπουργείου στο δικαστήριο των εγκληματιών πολέμου. Το Ισραήλ βέβαια κατάφερνε εδώ και δεκαετίες να κρύβεται πίσω από τις Η.Π.Α. και το δικαίωμά του για βέτο. Το Ισραήλ ακόμα πιστεύει ότι η δύναμη φέρνει τη λύση…Το θράσος του “δολοφόνου των παιδιών” Ολμέρτ, φτάνει στο σημείο να δηλώνει ότι η “ζωή των Ισραηλινών είναι πιο σημαντική από αυτή των κατοίκων της Γάζας”». Η λογική της εκλεκτής φυλής, την οποία εκφράζει και εκπροσωπεί ο σημερινός πρωθυπουργός του Ισραήλ Ολμέρτ, θυμίζει άλλες εποχές, και δικαιωματικά μπορεί να φέρει στον νου μας παρόμοιες δηλώσεις του Αδόλφου Χίτλερ, τον οποίο βολικά κατατάξαμε στους ημιπαράφρονες μετά τον μεγάλο πόλεμο και «καθαρίσαμε» εμείς οι «λογικοί».
Ωστόσο ο αρθρογράφος δε σταματάει εδώ· συνεχίζει δίνοντας μας και το στίγμα της παγκόσμιας υποτίθεται κοινότητας και της δήθεν δράσης της: «Το μάτι του αναγνώστη των καθημερινών τηλεγραφημάτων όλων των πρακτορείων που έρχονται από τη Δυτική Όχθη πάντα πέφτει στις δεκάδες επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού για εκτέλεση και σύλληψη ανταρτών και πολιτών μέσα στα κατεχόμενα εδάφη, στις καθημερινές στοχευμένες δολοφονίες μέσω των Απάτσι. Όλα αυτά, χωρίς βέβαια να σηκωθεί ούτε μία τρίχα από το γερασμένο και κουρασμένο σώμα της διεθνούς κοινότητας…Η διεθνής κοινότητα τώρα ασχολείται με έναν Εβραίο στρατιώτη που συνέλαβαν Παλαιστίνιοι αντάρτες σε μια ένοπλη επίθεση και όχι με τους 10.000 Παλαιστίνιους κρατουμένους. Αυτή είναι η διεθνής κοινότητα. Ασχολείται με έναν γιατί είναι ανίκανη να ασχολείται με 10.000. Ασχολείται με έναν Εβραίο στρατιώτη και όχι με τους 500 ανήλικα παιδιά και Παλαιστίνιες γυναίκες στις ισραηλινές φυλακές. Με τους 200.000 παράνομους Εβραίους αποίκους, με την παραμονή τους στη Δυτική Όχθη και όχι με το δικαίωμα επιστροφής των 4.000.000 Παλαιστινίων προσφύγων, ούτε σε ηθικό επίπεδο μα ούτε σε πρακτικό. Αυτή είναι η μοίρα της διεθνούς κοινότητας; Να ασχολείται με τις ρουκέτες των Παλαιστινίων και όχι με τα πυρηνικά, τα φονικά Απάτσι και F 16; Εκεί έφτασε η κατάρρευση της ηθικής στην πολιτική, στο σημείο να ασχολείται η διεθνής κοινότητα με την ασφάλεια του Ισραήλ και όχι με το δικαίωμα των Παλαιστινίων σε μια πατρίδα του 22% της δικής τους κλεμμένης πατρίδας. Αυτή είναι η διεθνής κοινότητα. Ασχολείται με τις μικρές συνωμοσίες και όχι με τις μεγάλες δίκαιες εξεγέρσεις».
Τι μπορεί κανείς να ψελλίσει για να δικαιολογηθεί για την εντυπωσιακή αδράνεια του κόσμου ολόκληρου για όσα συμβαίνουν εκεί πέρα; Τι κάνουμε εμείς ως Έλληνες, που έχουμε νιώσει – και εξακολουθούμε να νιώθουμε στην Κύπρο, στην Πόλη, στη Βόρειο Ήπειρο κ.α. – τις αδικίες και την αδιαφορία των «Μεγάλων» και «Δυνατών» του κόσμου τούτου;
Θα αντιτείνει κανείς πως είμαστε μικροί, μια απειροελάχιστη κουκίδα μέσα στον χάρτη και δεν μπορούμε να σηκώσουμε το κεφάλι στους ισχυρούς της γης. Ίσως να ’χουν δίκιο. Υπάρχει όμως κάτι που μπορούμε να κάνουμε άμεσα: Τις επόμενες ημέρες θα φιλοξενούνται στον τόπο μας (αν καταφέρουν πρώτον να επιζήσουν και δεύτερον αν καταφέρουν να έρθουν ως εδώ) 55 περίπου παιδιά από την πολύπαθη Παλαιστίνη. Θα παραμείνουν για αρκετές ημέρες στις εγκαταστάσεις των κατασκηνώσεων της Αγίας Μαρίνας στον Ταΰγετο. Η πρωτοβουλία ανήκει σε μια ομάδα πραγματικά δραστήριων και καθ’ όλα άξιων ανθρώπων – συμπολιτών μας που αποδεικνύουν με τη δράση τους πως η ανθρωπιά δεν πέθανε σ’ αυτόν τον τόπο. Νωρίτερα είχαν καταφέρει να φιλοξενήσουν στον ίδιο χώρο 40 περίπου παιδιά από την επίσης πολύπαθη Σερβία (τα περισσότερα Σερβόπουλα από τη Βοσνία, άλλο ορφανό χωρίς τον έναν ή και τους δύο γονείς, άλλο χωρίς το ένα πόδι…) που κι αυτή δοκιμάστηκε άγρια από τον πόλεμο που προκάλεσαν στην περιοχή μας οι Η.Π.Α.νθρωποι της «πολιτισμένης» Δύσης.
Για οποιαδήποτε βοήθεια, μπορεί κανείς να επικοινωνήσει με την κ. Διπλάρη στο τηλ. 2721020212 και με την κ. Μ. Ιακώβου στο τηλ. 2721022448. Νομίζω ότι αξίζει να συνδράμουμε με όλες μας τις δυνάμεις σε αυτή την ωραία πρωτοβουλία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου