ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

Προεκ – λογικές σκέψεις…

Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας εισήλθαν πλέον στην προεκλογική περίοδο προχθές, κατόπιν της απόφασης του πρωθυπουργού να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εκλογές για τις 16 Σεπτεμβρίου. Μια διαδικασία που είχε δρομολογηθεί εδώ και αρκετόν καιρό με μόνο γρίφο την ακριβή ημερομηνία.
Παρά την πολυαναμενόμενη αυτή κίνηση Καραμανλή, τελικώς η αξιωματική αντιπολίτευση φάνηκε να «πιάνεται στο ύπνο» με τον αρχηγό της να απουσιάζει για διακοπές και τον κομματικό μηχανισμό να βρίσκεται κι αυτός «εν υπνώσει»! Το ότι η επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας αποτέλεσε «έκπληξη» για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αποδεικνύεται και από τις αντιδράσεις τόσο του ίδιου του κ. Παπανδρέου, όσο και κορυφαίων στελεχών του κόμματος το ίδιο βράδυ στα δελτία ειδήσεων των τηλεοπτικών σταθμών. Έκπληκτοι οι πολίτες – και ιδιαίτερα οι οπαδοί του ΠΑ.ΣΟ.Κ. – παρατηρούσαν τον αρχηγό του κόμματός τους και όλο το κομματικό επιτελείο να ψελλίζει διάφορες αιτιάσεις εναντίον της κυβερνητικής απόφασης για προκήρυξη πρόωρων εκλογών, ενώ εδώ και μήνες δήλωναν πως τις επιθυμούσαν διακαώς! Αντί να δείχνουν πανευτυχείς που επιτέλους ο κ. Καραμανλής πραγματοποίησε την επιθυμία τους και θα διεκδικήσουν ξανά την εξουσία μέσω της ψήφου του λαού, κάτωχροι προσπαθούσαν να βρουν φτηνές δικαιολογίες για την επιλογή της συγκεκριμένης ημερομηνίας. Μας είπαν για το αναμενόμενο πόρισμα – Ζορμπά, μίλησαν για λαϊκές αντιδράσεις εξαιτίας των πυρκαγιών που έπληξαν την Αττική, για προσπάθεια περιορισμού της φθοράς της κυβέρνησης από υπαρκτά ή ανύπαρκτα σκάνδαλα…
Ωστόσο κανείς, ούτε από τους εκπροσώπους των κομμάτων, ούτε από τους «βαθυστόχαστους» αναλυτές τόλμησε να πει το αυτονόητο: πως κάθε κυβέρνηση στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό επιλέγει την ιδανικότερη γι’ αυτήν στιγμή για να κατέλθει στον στίβο των εκλογών. Και ιδανικότερη για τη Νέα Δημοκρατία στιγμή, δε θα μπορούσε να υπάρξει. Μια σειρά λόγων, αρκεί για να πειστεί ο κάθε απροκατάληπτος πολίτης για του λόγου το αληθές:
- Αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση παρά την ανικανότητα πολλών στελεχών της, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει σε πολλά μέτωπα (πυρκαγιές, ακρίβεια, «σκάνδαλα» ομολόγων κ.λπ.), βρίσκεται πολύ μπροστά στις δημοσκοπήσεις (με βάση τις τελευταίες, έχει ένα σταθερό προβάδισμα 2,5 – 3 %) από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Αυτή η σχέση είναι αδύνατον πρακτικώς να ανατραπεί υπό ομαλές συνθήκες μέσα σε διάστημα ενός μηνός (εξ ου και η σύντομη διάρκεια που επελέγη για την προεκλογική περίοδο).
- Καλώς ή κακώς, σ’ αυτή τη χώρα ουδείς γνωρίζει τα προεκλογικά προγράμματα των κομμάτων, απλούστατα διότι ουδείς πιστεύει πως θα εφαρμοστούν ως έχουν. Έτσι ουσιαστικά το διακύβευμα δεν είναι ποιο κόμμα έχει το καταλληλότερο πρόγραμμα, αλλά ποιος από τους δύο μονομάχους (Καραμανλής ή Παπανδρέου) δείχνει ικανότερος να κυβερνήσει τη χώρα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, η υπεροχή του πρώτου έναντι του δευτέρου είναι συντριπτική. Ο Κ. Καραμανλής με την τακτική που ακολούθησε να αποστασιοποιείται από τα προβλήματα (αφήνοντάς τα στους υπουργούς του) και να παρουσιάζεται μόνο στα ευχάριστα, δημιούργησε για το πρόσωπό του τον «μύθο» του σοβαρού και στιβαρού ηγέτη που κυβερνά με σύνεση τον τόπο. Αντίθετα ο Γ. Παπανδρέου βολοδέρνει εδώ και καιρό για να καταλήξει σε μια εικόνα που θα ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των οπαδών του κόμματός του. Είναι αυτό που εύγλωττα δήλωσε ο Κ. Μητσοτάκης πρόσφατα: ο Παπανδρέου είναι «λίγος». Αυτή είναι και η γνώμη της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Για τους πολίτες δεν έπαψε να είναι ο Γιωργάκης, με τη μαμά Μαργαρίτα εξ Αμερικής να τον κατευθύνει σε κάθε του βήμα! Μια ματιά μόνο στις θέσεις του για το περίφημο άρθρο 16 για την ανώτατη παιδεία αρκεί για να πείσει και τον κάθε δύσπιστο οπαδό του κόμματός του: Ενώ πριν τις τελευταίες εκλογές δήλωνε μεταρρυθμιστής και οπαδός της ιδιωτικοποίησης της ανώτατης παιδείας, αμέσως μετά τις εκλογές σύρθηκε στην κυριολεξία από τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε πλήρη αναίρεση των όσων πριν υποστήριζε! Αν προσθέσουμε και τη δυσκολία του να εκφραστεί στα ελληνικά (ας μην ξεχνάμε ότι η μητρική του γλώσσα δεν έπαψε να είναι η αμερικανική) και τις συνεχείς γκάφες του που τον εξισώνουν ακόμα και με τα ανελλήνιστα ελληνικά του προκατόχου του Κ. Σημίτη, τότε θα συμπληρώσουμε μια σαφή εικόνα για τον ίδιο.
- Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκτός των οπαδών – ψηφοφόρων, αυτών δηλαδή που ό,τι κι αν συμβεί θα ψηφίσουν το κόμμα στο οποίο πρόσκεινται, υπάρχει και ένα σημαντικό τμήμα του λαού που δεν ανήκει πουθενά, και που δηλώνει στις δημοσκοπήσεις ως «αναποφάσιστο». Το μεγαλύτερο τμήμα αυτού του κομματιού περιμένει να αφουγκραστεί τις εξελίξεις και την τελευταία στιγμή υποστηρίζει αυτόν που έχει τον λεγόμενο «αέρα του νικητή», δηλαδή τη Νέα Δημοκρατία στην προκειμένη περίπτωση, για να επωφεληθεί την επομένη των εκλογών είτε με ρουσφέτια, είτε με διορισμούς, είτε με ευνοϊκές μεταθέσεις, κ.ο.κ.
- Μια άλλη, μικρότερη μερίδα του εκλογικού σώματος, κυρίως οι άνθρωποι που έχουν λύσει τα βασικά βιοποριστικά τους προβλήματα και διαθέτουν παιδεία άνω του μετρίου, θέλγονται και από τις εξαγγελίες των κομμάτων για εκσυγχρονισμό του κράτους, για ποικίλες αλλαγές στην κοινωνία και άλλα βαρύγδουπα συνθήματα που συνήθως παραμένουν συνθήματα. Αυτή τη στιγμή, παρότι το κυβερνών κόμμα δεν έχει πραγματοποιήσει εδώ και τριάμισι χρόνια σχεδόν τίποτα απ’ όσα υποσχέθηκε πως θα αλλάξει, έχει περάσει στον λαό ως η πολιτική δύναμη που επιθυμεί αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής για τις οποίες το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρουσιάζεται να αντιτίθεται και λειτουργεί περισσότερο ως ανάχωμα των αλλαγών που πλέον είναι επιβεβλημένες για τον εκσυγχρονισμό του κράτους. Οι αλλαγές στην παιδεία για παράδειγμα, αν και δεν πραγματοποιήθηκαν εν τέλει, παρουσίασαν την εικόνα μιας κυβέρνησης που προσπαθεί να αλλάξει μια τελματώδη κατάσταση την οποία επιθυμεί διακαώς να διατηρήσει ως έχει η αντιπολίτευση με προεξάρχουσα την αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑ.ΣΟ.Κ.
- Ο παράγοντας Καρατζαφέρης επίσης δείχνει να έπαιξε ρόλο σ’ αυτή την επιλογή: όσο γρηγορότερα γίνονταν εκλογές, τόσο λιγότερο χρόνο θα είχε στη διάθεσή του για να καταρτίσει ψηφοδέλτια σε ολόκληρη την επικράτεια.
- Η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός κ. Καραμανλής, ακολούθησαν και άλλη μια δοκιμασμένη συνταγή από το παρελθόν: Έχοντας διδαχθεί από τον αλήστου μνήμης δημαγωγό Ανδρέα Παπανδρέου («Τσοβόλα δώστα όλα!») που επί τρία χρόνια απομυζούσε οικονομικά τον λαό και το τέταρτο έδινε τα πάντα για να επανεκλεγεί, υποσχέθηκαν οικονομικές παροχές σε σημαντικές ομάδες του πληθυσμού (συνταξιούχοι, στρατιωτικοί, τρίτεκνοι κ.λπ.) που παραδοσιακά αποτελούσαν τη δεξαμενή ψήφων του κόμματος. Αυτοί οι άνθρωποι τέθηκαν αμέσως έναντι ενός διλήμματος: Ψήφος στη Νέα Δημοκρατία και ικανοποίηση των αιτημάτων μας ή υποστήριξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που έχει ασαφείς θέσεις για τα πάντα;
- Εξάλλου η ψυχολογία των αντιπάλων είναι τόσο πεσμένη, που δεν μπορούν να κρύψουν την κατήφεια που κυριαρχεί στο στρατόπεδο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για την έκβαση των εκλογών. Ουσιαστικά ούτε ο ίδιος ο αρχηγός τους πιστεύει στη νίκη! Πόσο μάλλον τα στελέχη που τον περιμένουν στη γωνία μόλις χάσει τις εκλογές για να τον ανατρέψουν!
- Τέλος, η Νέα Δημοκρατία ποντάρει και σε ένα ακόμα ακλόνητο ψυχολογικό επιχείρημα που πάντοτε πιάνει στη χώρα μας προεκλογικά: Ουδέποτε κυβέρνηση έχασε την εξουσία υπό ομαλές συνθήκες από την πρώτη τετραετία! Κι αυτό επειδή ο λαός πάντοτε σκεπτόμενος με επιείκεια, έδινε μια τετραετία χάριτος προς την εκάστοτε διακυβέρνηση. Το επιχείρημα δηλαδή «δεν προλάβαμε να πραγματοποιήσουμε το έργο που είχαμε κατά νου εξαιτίας διαφόρων συγκυριών» είναι ιδιαίτερα πειστικό για τον λαό που πάντοτε δίνει και δεύτερη τετραετία στο κόμμα που κυβερνά.
Αυτοί είναι οι κύριοι λόγοι που οδήγησαν το κυβερνών κόμμα στην επιλογή αυτής της ημερομηνίας για τη διεξαγωγή των εκλογών (που εν τέλει δεν είναι και ιδιαίτερα πρόωρες, αφού την άνοιξη θα ήταν η «κανονική» τους εποχή). Ασφαλώς θα υπάρχουν κι άλλοι που εμείς δε γνωρίζουμε ή θα μάθουμε στην πορεία προς τις εκλογές. Το σίγουρο είναι πως η Νέα Δημοκρατία ξεκινά από πολύ μπροστά τον αγώνα, με τη σιγουριά του νικητή. Ας μη φερθεί όμως αλαζονικά και υποτιμήσει τον αντίπαλο. Κι αφού ο πρωθυπουργός αρέσκεται σε παροιμίες με λαγούς («λαγός τη φτέρη έσειε…»), ας έχει κατά νου τον μύθο του Αισώπου με τον αγώνα δρόμου του λαγού και της χελώνας. Έχει πολλά να διδαχθεί απ’ αυτόν…