ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Ο καημός ενός Ελληνοαμερικανού

Εν μέσω εορτών και πανηγύρεων, επέστρεψαν από την πίσω πόρτα και τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα. Μια η επίσκεψη Μπαμπατζάν (ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών) στη χώρα μας και οι εμπρηστικές προτροπές του προς τους ομοεθνείς του που ζουν στη Θράκη, μια το Κυπριακό που κάποιοι ανακινούν παρότι το νησί βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο, μια το Μακεδονικό όπου τα Σκόπια κάνουν επίδειξη…«ισχύος» και επιμονής, μια η έντονη δραστηριότητα των Αλβανών στην περιοχή και ιδίως στην πατρίδα μας, μια το ένα, μια το άλλο…
Αντί λοιπόν να ασχολούμαστε με τις γιορτές που έρχονται, με το νόημα, το πραγματικό νόημα των ημερών (που φυσικά δεν είναι οι πλαστικοί αγιοβασίληδες, τα δώρα που κατά…παράδοση ανταλλάσσουμε μεταξύ μας ή οι επισκέψεις στην «Ερμού», στο «The Mall» ή επί το μεσσηνιακότερον στην πλατεία Αριστομένους και τα εμπορικά της καταστήματα), θα μου επιτρέψετε για μια ακόμη φορά να αναφερθώ σε όσα ζητήματα άπτονται της εθνικής μας υπόστασης και πιεστικά ζητούν να σκύψουμε πάνω τους και να ασχοληθούμε μαζί τους.
Ας πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή: Πριν από λίγες μέρες μας επισκέφτηκε ο υπουργός των εξωτερικών της Τουρκίας Αλί Μπαμπατζάν. Η υπουργός μας των εξωτερικών κ. Μπακογιάννη τον υποδέχτηκε «μετά βαΐων και κλάδων» στην Αθήνα. Η επίσκεψη αυτή δεν είχε τίποτα το ουσιαστικό να προσθέσει στις ακανθώδεις σχέσεις μας με τη γείτονα: Αμοιβαίες φιλοφρονήσεις, συμφωνίες σε μη ουσιαστικά θέματα που ούτε αυτά τηρούν οι «φίλοι» μας εξ ανατολών, δηλώσεις και κόντρα δηλώσεις χωρίς ουσία και νόημα, μόνο και μόνο για να γίνονται. Η βόμβα έσκασε μόλις ο ευγενικός κατά τ’ άλλα Τούρκος υπουργός, επισκέφτηκε δήθεν ιδιωτικά τη Θράκη. Εκεί προέβη σε μια σειρά από απρέπειες που δηλητηρίασαν περισσότερο το ήδη βαρύ κλίμα στις σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών. Μίλησε σε συγκεντρώσεις των ομοεθνών του που κατοικούν εκεί, τους ονομάτισε Τούρκους, απόρησε που η ελληνική πολιτεία δε δέχεται να αυτοαποκαλούνται όπως θέλουν, συναντήθηκε με όλους τους «παράγοντες» της μειονότητας (ακόμα και με τους ψευδομουφτήδες, τα μέλη της παράνομης «Τουρκικής Ένωσης Θράκης» κ.λπ.), ενώ τους συνέστησε από πάνω να σύρουν τη χώρα μας (και δική τους χώρα αφού και οι ίδιοι κατοικούν εδώ) στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια αν κρίνουν πως τα «δικαιώματά» τους παραβιάζονται! Η φιέστα ήταν καλά οργανωμένη από το εκεί τουρκικό προξενείο και είχε σκοπό να δηλώσει «παρών» σε οποιαδήποτε εξέλιξη αποφασίσουν να προχωρήσουν οι Τούρκοι στο μέλλον, καθώς και να τρομοκρατήσει τον χριστιανικό πληθυσμό της Θράκης για να εγκαταλείψει τον τόπο του μια ώρα αρχύτερα!
Στην Κύπρο έχουμε εκλογές μετά το νέο έτος όπου αναμένεται να υπερισχύσει (σύμφωνα με την ως τώρα κατάσταση και τις δημοσκοπήσεις) ο νυν πρόεδρος της Κύπρου Τάσσος Παπαδόπουλος έστω και δύσκολα του αντιπάλου του Δ. Χριστόφια, ενός εξευρωπαϊσμένου κομμουνιστή. Αυτή θα είναι οπωσδήποτε μια δυσμενέστατη εξέλιξη για τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή (καθώς και για τα «τσιράκια» τους στην Ευρώπη, τους Άγγλους), καθώς θα πρέπει να θεωρείται πλέον επίσημα «νεκρό» το «Σχέδιο Ανάν» που με τόση θέρμη είχαν υποστηρίξει οι αμερικανοτραφείς και αμερικανοκινούμενοι «εκσυγχρονιστές» όλων των αποχρώσεων (από τον Μητσοτάκη και την κορούλα του την Ντόρα, έως τον Σημίτη και τον George Παπανδρέου). Αυτός είναι εξάλλου και ο λόγος που το τελευταίο διάστημα έχουν βαλθεί να εκδίδουν σωρεία ψηφισμάτων σε διάφορους διεθνείς οργανισμούς εις βάρος της Κύπρου και υπέρ της αναβάθμισης του Ψευδοκράτους που έχει εδώ και χρόνια συστήσει στην Κύπρο ο τουρκικός στρατός κατοχής. Για καλή μας τύχη ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος γνωρίζει να ελίσσεται και με την ενεργό στήριξη της Ρωσίας που επανέρχεται στη διεθνή πολιτική σκηνή δυναμικά, αντιμετωπίζει κάθε δυσμενή εξέλιξη με επιτυχία.
Στο άλλο ανοιχτό μέτωπο για τον Ελληνισμό, το Μακεδονικό, η κατάσταση παρότι φάνηκε προς στιγμήν ότι προχωράει, εντούτοις τα πράγματα οδηγούνται σε αδιέξοδο. Η ελληνική κυβέρνηση, λανθασμένα κατά την ταπεινή μου γνώμη, έδωσε απλόχερα για μια ακόμη φορά την προσφορά της, χωρίς καμία ανταπόκριση από την άλλη πλευρά. Εννοώ την ακατανόητη υποχώρηση στο ζήτημα του ονόματος (αποδεχτήκαμε ότι πλέον δεν είναι δυνατόν !!! να μην έχει στην ονομασία του τη λέξη Μακεδονία αυτό το κρατίδιο, που οι μισοί του κάτοικοι είναι έτοιμοι με την πρώτη ευκαιρία να ενωθούν με τη μητέρα – πατρίδα τους, την Αλβανία). Και «πριν αλέκτωρ φωνήσαι τρις», οι Σκοπιανοί μας έκαναν και…πλάκα, δηλώνοντας θρασύτατα πως αν θέλουμε να τους λέμε Σκοπιανούς, δεν έχουν κανένα πρόβλημα και μας το…επιτρέπουν! Κι όλ’ αυτά, τη στιγμή που η Ελλάδα αποτελεί τον βασικό οικονομικό συνέταιρο των Σκοπίων και μάλιστα τους παρέχει και οικονομική βοήθεια ύστερα από έγκριση του…ελληνικού κοινοβουλίου (αυτό χάρισμα σε όσους αφελώς πιστεύουν πως υπάρχουν λαοί σαν και μας, που με την καραμέλα του ευρώ θα απεμπολήσουν τα εθνικά τους συμφέροντα χωρίς εξωτερική πίεση)! Ειδικά στο Μακεδονικό η οικογένεια Μητσοτάκη (συμπεριλαμβανομένης και της Ντορούλας ασφαλώς) έχει πολλάκις αμαρτήσει οδηγώντας τη χώρα σ’ αυτή την κατάντια: να εκλιπαρούμε τα Σκόπια να υποχωρήσουν στο αυτονόητο, ενώ έχουμε βάλλει «την ουρά στα σκέλια». Προς τούτο, επικαλούμαι την ομιλία ενός εξέχοντος ελληνοαμερικανού και λαμπρού πατριώτη, του Κρις Σπύρου (πρώην πρόεδρος του Δημοκρατικού κόμματος στο Νιου Χαμσάιρ) στην εκδήλωση της «Ένωσης των Αποφοίτων Αμερικανικών Πανεπιστημίων» (το πλήρες κείμενο βρίσκεται στο ειδικό αφιέρωμα για το Μακεδονικό της ιστοσελίδας του Αντίβαρου). Ο άνθρωπος αυτός, αφού αναφέρεται αρχικά στο πώς ήρθε σε επαφή με το πρόβλημα και στους προσωπικούς του αγώνες μαζί με άλλους σημαντικούς συμπατριώτες μας στην Αμερική, παρουσιάζει το επίτευγμά τους: τη δήλωση, την επίσημη δήλωση του νέου τότε Αμερικανού Προέδρου των Η.Π.Α. Μπιλ Κλίντον που έλεγε τα εξής: «Στηρίζω την πρόσφατη απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σύμφωνα με την οποία η νοτιότερη πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία αναγνωρίζεται ως ανεξάρτητο κράτος υπό τον όρο να μην περιλαμβάνεται στην ονομασία της η λέξη “Μακεδονία”». Δε θα αναφερθώ στις κατηγορίες για διπρόσωπη πολιτική εκ μέρους του τότε πρωθυπουργού Μητσοτάκη (έχει πλέον αποδειχθεί εκ των πραγμάτων, πως ενώ ο τότε Έλληνας υπουργός εξωτερικών Σαμαράς αγωνιζόταν να πείσει τους ξένους για το δίκαιο των ελληνικών θέσεων, εκείνοι γελούσαν μαζί του και τον ρωτούσαν ποια γραμμή ίσχυε: αυτά που έλεγε αυτός ή εκείνα που τους μετάφερε τηλεφωνικά ο τότε πρωθυπουργός). Θα σας παρουσιάσω όμως ένα εξαιρετικής σημασίας απόσπασμα που τα λέει όλα όχι μόνο για το Μακεδονικό, αλλά και για όλα τα εθνικά μας προβλήματα: «Αν σας ρωτήσει κάποιος γιατί οι Ελληνοαμερικανοί φίλοι του Μπιλ Κλίντον του ζήτησαν να αλλάξει τη θέση που είχε πάρει στις 3 Οκτωβρίου 1992 [τη δήλωση που παρουσιάσαμε νωρίτερα] να του πείτε γιατί η ελληνική κυβέρνηση τους ζήτησε να το κάνουν [πρόκειται για τη δεύτερη επιστολή που έστειλαν στον Αμερικανό Πρόεδρο οι Ελληνοαμερικανοί, στην οποία του ζητούσαν να αναγνωρίσει τα Σκόπια ως FYROM, αρχικά που περιείχαν τη λέξη «Μακεδονία»]. Ακούστε προσεκτικά παρακαλώ, κυρίες και κύριοι, τι είπε ο τότε πανίσχυρος Αμερικανός βουλευτής και Πρόεδρος της Επιτροπής των Εξωτερικών Υποθέσεων του Αμερικανικού Κογκρέσου κ. Lee Hamilton…:“Συμβιβαστήκατε αστραπιαία και δεν προλάβαμε να σας βοηθήσουμε. Μας αφήσατε σύξυλους με την υποχώρησή σας”». Το ίδιο πρόσωπο δήλωσε στη διάρκεια εκδήλωσης Ελληνοαμερικανών στο Λος Άντζελες ότι «ο ίδιος αλλά και στελέχη της κυβέρνησης Κλίντον εξεπλάγησαν από την απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη να μην επιμείνει στη γνωστή θέση της για την ονομασία και αντίθετα να αποδεχτεί τη διαδικασία της διαιτησίας και της όποιας απόφασης των μεσολαβητών Σάιρους Βανς και Λόρδου Όουεν», ενώ στη συνέχεια τους εξήγησε πως «“το Κογκρέσο ενημερώθηκε σωστά από την Ελληνοαμερικανική κοινότητα” τα μέλη της οποίας πίεσαν με διάφορους τρόπους τους βουλευτές και τους γερουσιαστές, οι οποίοι πείστηκαν ότι το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ήταν στην πραγματικότητα η κλοπή του ονόματος της Μακεδονίας».
Αυτά τα ωραία μας λέει ο Ελληνοαμερικανός Κρις Σπύρου. Για να μάθουμε επιτέλους σ’ αυτόν τον τόπο να επιρρίπτουμε ευθύνες εκεί που πραγματικά ανήκουν κι όχι στους αποδιοπομπαίους τράγους της ελληνικής πολιτικής! Ένα ηθικό δίδαγμα για το πώς πρέπει και πώς όχι να αντιμετωπίζουμε την εξωτερική μας πολιτική. Και κυρίως σε ποια χέρια…

Υ.Γ.: Για την Αλβανία και τα όσα συμβαίνουν σήμερα στο Κοσσυφοπέδιο και αύριο στη Θράκη, τη Μακεδονία και την Ήπειρο που ακόμα είναι ελληνικά εδάφη, θα αναφερθούμε προσεχώς.