ΕΠΑΝΕΚΛΟΓΗ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ο λαός δε συγχωρεί πλέον άλλα λάθη…

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου. Η επομένη των εκλογών. Διαβάζω στο συναξάρι: Σοφίας, Πίστεως, Αγάπης και Ελπίδος. Καταλληλότερα πρόσωπα δε θα μπορούσαν να γιορτάζουν αυτή τη μέρα! Αναρωτιέμαι μήπως κάποιος από τους επιτελείς της Νέας Δημοκρατίας πρότεινε τη συγκεκριμένη ημερομηνία για να «μιλήσει» σημειολογικά στους ψηφοφόρους. Σκέφτομαι καλύτερα: Μπα, τι σχέση μπορεί να έχει η πολιτική, η τέχνη της απάτης, με την Εκκλησία; Μάλλον συμπτωματικό θα είναι το γεγονός. Μελετώ ξανά και ξανά τα αποτελέσματα και πραγματικά εκπλήσσομαι: Όχι βέβαια με τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας (ή μάλλον καλύτερα προσωπικά του ίδιου του Καραμανλή) η οποία ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενη, αλλά από την εντυπωσιακή καθίζηση που υπέστη το ΠΑ.ΣΟ.Κ. (ή μάλλον προσωπικά ο George Παπανδρέου).
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Από τη στιγμή που προκηρύχθηκαν οι εκλογές, είχα υποστηρίξει από αυτήν εδώ τη στήλη πως πρόκειται να αποτελέσουν έναν υγιεινό περίπατο για τη Νέα Δημοκρατία. Πολλοί λόγοι με έκαναν τότε να πιστεύω κάτι τέτοιο. Υπενθυμίζω απλά μερικούς απ’ αυτούς: Δεν υπάρχει τα τελευταία χρόνια κυβέρνηση που να έχασε τη δεύτερη τετραετία υπό ομαλές συνθήκες, ενώ ποτέ στα χρονικά στη χώρα μας δεν έπεσε κυβέρνηση που διετήρησε σταθερό προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις από τη στιγμή που κατέκτησε την εξουσία. Επιπρόσθετα, η αλλοπρόσαλλη πολιτική του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης (βλ. αναθεώρηση του Συντάγματος, ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων κ.ά.) απομάκρυνε και τους τελευταίους φόβους των στελεχών της Ν.Δ. για κίνδυνο ήττας. Υπ’ αυτές τις συνθήκες οι εκλογές θα διεξάγονταν υποδειγματικά, με το αποτέλεσμα εκ των προτέρων γνωστό.
Σ’ αυτή τη ζωή όμως, κανείς δεν πρέπει να λέει μεγάλα λόγια. Ήρθαν οι εγκληματικές πυρκαγιές στον τόπο μας (αλήθεια, θα μας πουν ποτέ ποιοι ήταν αυτοί που τις έβαλαν ή θα το μάθουν τα παιδιά ή τα εγγόνια μας μετά από 50 ή 100 χρόνια μόλις αποχαρακτηριστούν τα αρχεία της CIA;) και το προεκλογικό τοπίο άλλαξε άρδην. Οι εντυπωσιακής έκτασης καταστροφές, η αίσθηση του κόσμου ότι το κράτος ήταν παράλυτο και ανίκανο να αντιδράσει, το αρχικό «μούδιασμα» στις πρώτες αντιδράσεις των κυβερνητικών παραγόντων, έδωσε την εντύπωση πως η ροή των πραγμάτων έκλινε πλέον προς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Προς την κατεύθυνση αυτή βοήθησαν – αποτελεσματικά θα πρέπει να ομολογήσουμε – τα γνωστά δημοσιογραφικά συγκροτήματα των Λαμπράκη – Μπόμπολα ( MEGA, «ΒΗΜΑ», «ΝΕΑ», «ΕΘΝΟΣ») με τους γνωστούς για την «αντικειμενικότητά» τους δημοσιογράφους, οι οποίοι ξιφουλκούσαν εναντίον της «ανίκανης» όπως τη χαρακτήριζαν κυβέρνησης, ενώ επιτίθονταν με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του ίδιου του πρωθυπουργού. Προφανώς τα αφεντικά τους είχαν αναθαρρήσει πως ίσως τους δινόταν επιτέλους η ευκαιρία να απαλλαγούν από την «ενοχλητική» γι’ αυτούς παρουσία της Νέας Δημοκρατίας και προσωπικά του Κ. Καραμανλή και να βρουν άλλο ένα ανδρείκελο για τον πρωθυπουργικό θώκο τύπου Σημίτη στο πρόσωπο του George Παπανδρέου. Θυμάμαι ακόμα και γελάω έναν δημοσιογραφίσκο – σχολιαστή των πάντων του MEGA και του «ΒΗΜΑΤΟΣ» που προέβλεπε ο άμοιρος πως η «ψαλίδα» όχι μόνο είχε μειωθεί, αλλά και ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προηγούνταν πλέον με μόνο ερώτημα το εάν θα είχε ή όχι αυτοδυναμία!!! Το ίδιο ανθρωπάριο το είδα στην εβδομαδιαία τηλεεκπομπή του να χαϊδεύει το κοντό, γκρίζο μαλλί του και να προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα!
Φυσικά τίποτα δεν άλλαξε. Η κυβέρνηση με την κατάλληλη επικοινωνιακή πολιτική και με μια ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα ταχύτητα, πρόσφερε σημαντική οικονομική αρωγή στους πληγέντες προκαλώντας ευνοϊκά σχόλια ακόμα και από τους «πράσινους» τοπικούς άρχοντες. Εξ ου και ο πόλεμος που δέχτηκε ο Υπουργός Τύπου κ. Θ. Ρουσόπουλος για την άμεση και αποτελεσματική του αντίδραση.
Οι εκλογές όμως αυτές έφεραν και επιπλέον ευθύνες για τη Νέα Δημοκρατία και πολύ περισσότερο για τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή. Φρονώ πως στο μέλλον δεν θα πείθει πια τον λαό πως για όλα φταίει η κακή διακυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. των προηγούμενων ετών. Δυστυχώς, για πολλούς υπουργούς που ήθελαν να καλύψουν την ανυπαρξία τους η «καραμέλα» αυτή ήταν προσφιλής. Και μάλιστα είχε και απήχηση. Το ερώτημα βέβαια είναι αν θα συνεχίσει η ανικανότητα να κρύβεται πίσω από τέτοιες «καραμέλες» και στο μέλλον! Και πολλοί άνθρωποι που ο Κ. Καραμανλής είχε εμπιστευτεί, είναι γεγονός ότι τον «πρόδωσαν». Δεν απέδωσαν σύμφωνα με τις προσδοκίες του πρωθυπουργού και με βάση τις ελπίδες του λαού. Αρκεί να αναφέρουμε μερικά ονόματα για του λόγου το αληθές: Μαριέττα Γιαννάκου: Τοποθετήθηκε σε ένα υπουργείο κομβικό για να πραγματοποιήσει τις αναγκαίες τομές που έχει ανάγκη η παιδεία στην Ελλάδα και αναλώθηκε σε συγκρούσεις με τους πανεπιστημιακούς καθηγητές, ανέδειξε τον Αλαβάνο που πρωτοστάτησε στις ταραχές και στην υπεράσπιση των αλητών που έκαιγαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους σε προνομιακό συνομιλητή (!!!), ενώ με την ανόητη και αλλοπρόσαλλη πολιτική της στο θέμα του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού απομάκρυνε μεγάλες μάζες ψηφοφόρων της Ν.Δ. κατευθύνοντάς τες στην αγκαλιά του ΛΑ.Ο.Σ. και του Γ. Καρατζαφέρη. Η γυναίκα (;) αυτή δεν εξελέγη ούτε καν βουλευτής!!! Να θυμηθούμε τον Πολύδωρα που δήλωνε στη Βουλή πως «εκτίει ποινή» όντας υπουργός Δημόσιας Τάξης; Να θυμηθούμε τους «κουμπάρους» και το όντως μεγάλο «σκάνδαλο των ομολόγων» που πρέπει επιτέλους να έρθει στο φως και να τιμωρηθούν οι ένοχοι όποιοι κι αν είναι; Να θυμηθούμε το φιάσκο με τις κουμπαριές με τους Τούρκους που συνεχίζουν ανενόχλητοι να διεκδικούν; Τους Σκοπιανούς που από τη στιγμή που η Μπόρα (συγγνώμη, Ντόρα) πάτησε το πόδι της στο Υπουργείο των Εξωτερικών έχουν αποθρασυνθεί τελείως;
Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να κατανοήσει, το επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά προς εμπέδωση, πως εφ’ εξής έχει μηδενική ανοχή από την κοινωνία. Ο λαός την εξέλεξε για να κυβερνά και όχι για να ασχολείται με τα πεπραγμένα της 20ετίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Οφείλει να αντιληφθεί τις ανάγκες του κόσμου που την ανέδειξε και έχει στηρίξει πάνω της πολλές ελπίδες για το μέλλον του. Πρέπει άμεσα να χαράξει πολιτική που να ανταποκρίνεται στα οράματα αυτού του λαού, στις προσδοκίες για την καινούργια εποχή στην οποία ζούμε, στο μέλλον που όλοι μας θέλουμε. Να προχωρήσει άμεσα σε θεσμικό εκσυγχρονισμό του κράτους που να περιλαμβάνει ως βασικούς άξονες: νέα πνοή στην κατεστραμμένη παιδεία μας, τομές στο ασφαλιστικό
σύστημα που καταρρέει, αναδιοργάνωση εκ βάθρων της παρασιτικής και μεταπρατικής οικονομίας, ενίσχυση της δωρεάν νοσοκομειακής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ισχυρή παρουσία στο εξωτερικό με ταυτόχρονη σκλήρυνση της πολιτικής μας σε όλα ανεξαιρέτως τα ανοιχτά εθνικά μέτωπα, έλεγχος του αριθμού των λαθρομεταναστών που εισέρχονται κατά εκατοντάδες πλέον στη χώρα μας, ενίσχυση της οικογένειας και παροχή κινήτρων για αύξηση των γεννήσεων.
Ας μην ξεχνάμε ότι οι επόμενες εκλογές πιθανότατα να γίνουν πριν την ώρα τους σε μόλις δύο χρόνια εξ αιτίας της εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Πρέπει επομένως η Νέα Δημοκρατία να ανασκουμπωθεί και να εργαστεί για το καλό του τόπου και για δικό της καλό. Να πείσει ότι προχωρά τον τόπο ένα βήμα μπροστά. Μόνο τότε θα έχει την ευκαιρία να προσφέρει για μια ακόμα τετραετία τις υπηρεσίες της στον ελληνικό λαό. Ιδού η Ρόδος…