Τα σχολεία άνοιξαν και φέτος τις πόρτες τους για τα παιδιά του κόσμου και μια νότα αισιοδοξίας νομίζω ότι θα πρέπει να έχουμε εκπαιδευτικοί, γονείς και μαθητές, αφού για πρώτη φορά απ’ όσο θυμάμαι μια στοιχειώδης τάξη φαίνεται να έχει μπει στον ευαίσθητο αυτό χώρο της παιδείας. Η «κουκουβάγια» μοιάζει να αφυπνίζεται…
Δεν αναφέρομαι στα μεγάλα αιτήματα (αύξηση των δαπανών για την παιδεία, ευρύτερες μεταρρυθμίσεις κ.ο.κ.) που συνήθως προβάλλουν οι συνδικαλιστικές μας οργανώσεις σε τοπικό (Ε.Λ.Μ.Ε.) ή πανελλαδικό επίπεδο (Ο.Λ.Μ.Ε.) οι οποίες συνήθως χαρακτηρίζονται από ανεδαφικότητα και αντιπολιτευτικά αισθήματα προς την εκάστοτε εξουσία.
«Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας»…
Μιλώ για τα μικρά, τα απτά πράγματα που χρόνια τώρα έθετα προσωπικά σε διάφορους συναδέλφους που ασχολούνται με τον συνδικαλισμό ενεργά και ποτέ δεν εισακούγονταν. Γιατί δε χρειάζονται χρήματα επιπλέον για είναι τα βιβλία στην ώρα τους στα σχολεία και να μην τα περιμένουν μάταια για μέρες ή και εβδομάδες οι μαθητές! Μια απλή κίνηση που έγινε επιτέλους φέτος τον Ιούνιο αρκούσε αρχικά: Ένα μήνυμα στον υπολογιστή από το υπουργείο που να ζητά τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, η συγκέντρωσή τους από τις κατά τόπους Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και αμέσως μετά η αποστολή τους σε σύντομο χρόνο. Κι όμως, έγινε! Τα βιβλία βρίσκονται στα σχολεία από τον Ιούλιο σχεδόν όλα! Κι όμως, τόσα χρόνια δε φιλοτιμήθηκε να το κάνει αυτό κανείς!
Άλλο: εδώ και χρόνια, οι νεοδιόριστοι καθηγητές, μάθαιναν πού θα διδάξουν συνήθως αφού άνοιγαν τα σχολεία. Τα σεμινάρια γι’ αυτούς, αντί να προηγούνται της έναρξης του σχολικού έτους, πραγματοποιούνταν μερικούς μήνες μετά. Πρώτα δηλαδή έπεφταν στη θάλασσα, κολυμπούσαν, και ύστερα τους καλούσαν για να τους εκπαιδεύσουν για το πώς θα κολυμπούν! Φέτος και πάλι τα πράγματα άλλαξαν: Τα σεμινάρια έχουν ήδη ξεκινήσει και αναμένεται να ολοκληρωθούν πριν τα παιδιά ξεκινήσουν τα μαθήματά τους! Εντυπωσιακό, αν καλοσκεφτεί κανείς τι ίσχυε μέχρι τώρα! Χρειαζόταν κάποιος «φωστήρας» για να τα σκεφτεί αυτά και άλλα πολλά που έχουν γίνει στην παιδεία;
Ας αποδώσουμε τα εύσημα…
Φαίνεται πλέον ότι μπαίνει μια τάξη στην παιδεία και αυτό θα πρέπει να το «χρεωθεί» τόσο ο υπουργός κ. Στυλιανίδης, όσο και οι τοπικοί παράγοντες της παιδείας, με πρώτο τον προϊστάμενο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του νομού κ. Σταματόπουλο. Γιατί δεν είναι δυνατόν να τους κατηγορούμε μονίμως για ό,τι στρεβλό υπάρχει στην εκπαίδευση και να μην τους απονέμουμε τα εύσημα όταν λειτουργούν με άψογο τρόπο!
Προβλήματα υπάρχουν πολλά. Όλοι μας τα γνωρίζουμε. Αλλά από κάπου έπρεπε να γίνει η αρχή. Και βλέπουμε με απτές αποδείξεις πως η αρχή γίνεται. Ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά μάλλον αρχίζει να μικραίνει η απόσταση. Ας ευχηθούμε τα πράγματα να συνεχίσουν βελτιούμενα…
Διαμαρτυρία δασκάλων για τα βιβλία της «Γλώσσας»
Και μιας και αναφερόμαστε στην παιδεία και τα προβλήματά της, νομίζω καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσω το mail που έστειλε φίλος της στήλης, όπου εκπαιδευτικοί της Α/βάθμιας εκπαίδευσης στέλνουν ανοιχτή επιστολή στον υπουργό ζητώντας του να επανεξετάσει τα σχολικά βιβλία που αφορούν το μάθημα της Γλώσσας στο Δημοτικό. Συμφωνώ απολύτως και πιστεύω πως κάτι πρέπει να γίνει και εκεί. Το κείμενο έχει ως εξής:
«Αξιότιμε κύριε υπουργέ,
Με τη συμπλήρωση δύο χρόνων διδασκαλίας των νέων βιβλίων του δημοτικού σχολείου, σας αποστέλλουμε την παρούσα επιστολή, με πόνο ψυχής, με αγωνία και με φόβο για το μέλλον των παιδιών μας.
Πιστεύουμε ότι το μάθημα της "Γλώσσας" είναι το σημαντικότερο, δίχως να υποτιμούμε κανένα άλλο μάθημα, διότι διδάσκεται περισσότερες ώρες και πάντα πρωινές, όπου η διάθεση και η αφομοιωτική ικανότητα των μαθητών είναι οι καλύτερες.
Με τα νέα βιβλία διαπιστώνουμε να χαράσσεται και νέα άποψη για το μορφωτικό αγαθό και για την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας. Μέχρι τώρα το μάθημα της "Γλώσσας" ήταν το μάθημα που ανακεφαλαίωνε όλα τα άλλα μαθήματα και τα ενοποιούσε, καθώς στην ύλη του υπήρχαν κείμενα από την Ιστορία, τα Θρησκευτικά, την Γεωγραφία, τη Φυσική, τη Λαογραφία, κείμενα αναφοράς στον πολιτισμό, στη λαϊκή σοφία, παροιμίες, γνωμικά και άλλα.
Αλήθεια γιατί με τα νέα βιβλία όλα αυτά υποχώρησαν; Γιατί δεν πρέπει τα παιδιά μας να τρέφονται με τον πλούτο του πολιτισμού μας και της παραδόσεώς μας;
Γιατί δεν πρέπει να προβάλλονται πρόσωπα-πρότυπα;
Γιατί δεν πρέπει να μαθαίνουν ότι ήρωας είναι αυτός που υπερβαίνει τον εαυτό του και προσφέρεται στην κοινότητα την οποία ανήκει; Γιατί δεν πρέπει οι μαθητές μας να διαλέγονται με τις μεγάλες μορφές της πεζογραφίας μας και της ποιήσεώς μας και αντ’ αυτού να διδάσκονται τη γλώσσα τους από πενιχρά κείμενα εφημερίδων και περιοδικών; Γιατί δεν πρέπει να ξεδιψάνε με το δημοτικό μας τραγούδι, με τη λαϊκή μας σοφία, ή με τους μύθους του Αισώπου;
Αλήθεια γιατί;
Γιατί πρέπει να τρέφονται με συνταγές μαγειρικής: «Μακαρόνια με κιμά» και «Φασολάκια λαδερά»;
Πώς θα εμπνεύσει ο δάσκαλος τους μαθητές του όταν έχει να διδάξει για μάθημα «Οδηγίες χρήσεως καφετιέρας» και «μικρές αγγελίες αγοραπωλησίας ακινήτων και σκαφών αναψυχής»;
Πώς θα αρματώσει τους μαθητές του να αντιμετωπίσουν αύριο γενναία τη ζωή και τις δυσκολίες της, όταν πρότυπα γενναιότητας είναι η γάτα που σβήνει πυρκαγιές και το παιδί που αναγκάζεται από τους γονείς του να πάει μόνο του στην κατασκήνωση, για να πάνε και αυτοί μόνοι τους διακοπές;
Κύριε Υπουργέ, με πόνο ψυχής και αγωνία περισσή για το μέλλον των παιδιών μας και του τόπου μας, σας παρακαλούμε να ξεφυλλίσετε τα βιβλία των παιδιών σας, για να διαπιστώσετε ο ίδιος, με τι μορφώνονται τα παιδιά του ελληνικού λαού, με ποιες αξίες, με ποια πρότυπα.
Αναζητήστε κύριε υπουργέ ένα κείμενο που να προβάλλει μια αξία, ας πούμε την δικαιοσύνη, ή την τιμιότητα, ή την εργατικότητα, την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό. Αναζητήστε ένα κείμενο που να φιλοσοφεί σχετικά με τη ζωή, με τον θάνατο, με τις δυσκολίες και την υπέρβασή τους. Και τέλος αναζητήστε ένα κείμενο που να καλλιεργεί στα παιδιά μας την ελπίδα, την μεγίστη πασών των αρετών.
Τί ανθρώπους θέλουμε να προετοιμάσουμε με αυτά τα βιβλία; Τί πολίτες θέλουμε να παραδώσουμε στην πολιτεία μας; Απογυμνωμένους από αρετή, από ήθος, από γνώση της αλήθειας;
Θέλουμε τέτοιους ανθρώπους;
Ας ετοιμαστούμε τότε να τρυγήσουμε τους καρπούς της αγωγής μας. Ας ετοιμαστούμε να υποδεχτούμε μόνο και μόνο Άτομα, Καταναλωτές και Καταθλιπτικούς ανθρώπους.
Εμείς οι δάσκαλοι με τα νέα βιβλία βιώνουμε την απόλυτη επικράτηση της ασημαντότητας και είμαστε αναγκασμένοι να προσφύγουμε στην δοκιμασμένη και προσφιλή μας μέθοδο του Κρυφού Σχολειού. Θα συνεχίσουμε να διδάσκουμε τις αξίες και τα πρότυπα που στήριξαν το Γένος μας στις δύσκολες στιγμές του, αιώνες τώρα.
Έστω και εκτός διδακτέας ύλης θα διδάξουμε τον πολιτισμό μας, την Ιστορία μας, την πίστη μας και την εν γένει πνευματική μας συγκρότηση, γιατί το χρωστάμε σ’ αυτούς που πέρασαν, σ’ αυτούς που θα ’ρθουν.
Αξιότιμε κύριε υπουργέ, από τις πρώτες μέρες της θητείας σας εγγράψατε αυτήν στην Ιστορία, αποσύροντας το επαίσχυντο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Αυτό που επιχειρήθηκε όμως με το βιβλίο Ιστορίας, επιχειρείται, δυστυχώς, και με τα νέα βιβλία της «Γλώσσας»: η αποδόμηση των αξιών. Σας παρακαλούμε με το αίσθημα ευθύνης που σας κατέχει να πράξετε τα δέοντα. Η ευαισθησία σας είναι δεδομένη και αποδεδειγμένη. Αν δεν μπορείτε να αποσύρετε τα βιβλία της ¨Γλώσσας¨, πρέπει οπωσδήποτε να τα επανεξετάσετε και να επιστρέψουν σ’ αυτά τα νάματα του πολιτισμού μας και οι πανανθρώπινες αξίες του Γένους μας.
Σας ευχαριστούμε».
Υ.Γ.1: Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των δασκάλων στη Μεσσηνία και πανελλαδικώς, τι κάνουν; Έχουν γνώση της κατάστασης ή μήπως ασχολούνται με ψηφίσματα υπέρ των Σαντινίστας στη Νότια Αμερική ή κατά των Αμερικανών στο Αφγανιστάν όπως κάνουν οι συνάδελφοί τους της Δευτεροβάθμιας; Όταν διψάει η δική σου αυλή, μην την αφήνεις ξερή προσπαθώντας να ποτίσεις την αυλή των άλλων!
Υ.Γ.2: Για τα παρατράγουδα με το μάθημα των θρησκευτικών, επειδή είναι πολύ σοβαρό θέμα, θα ασχοληθούμε εκτενέστερα σε επόμενο σημείωμά μας!
Δεν αναφέρομαι στα μεγάλα αιτήματα (αύξηση των δαπανών για την παιδεία, ευρύτερες μεταρρυθμίσεις κ.ο.κ.) που συνήθως προβάλλουν οι συνδικαλιστικές μας οργανώσεις σε τοπικό (Ε.Λ.Μ.Ε.) ή πανελλαδικό επίπεδο (Ο.Λ.Μ.Ε.) οι οποίες συνήθως χαρακτηρίζονται από ανεδαφικότητα και αντιπολιτευτικά αισθήματα προς την εκάστοτε εξουσία.
«Αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας»…
Μιλώ για τα μικρά, τα απτά πράγματα που χρόνια τώρα έθετα προσωπικά σε διάφορους συναδέλφους που ασχολούνται με τον συνδικαλισμό ενεργά και ποτέ δεν εισακούγονταν. Γιατί δε χρειάζονται χρήματα επιπλέον για είναι τα βιβλία στην ώρα τους στα σχολεία και να μην τα περιμένουν μάταια για μέρες ή και εβδομάδες οι μαθητές! Μια απλή κίνηση που έγινε επιτέλους φέτος τον Ιούνιο αρκούσε αρχικά: Ένα μήνυμα στον υπολογιστή από το υπουργείο που να ζητά τον αριθμό των μαθητών ανά τάξη, η συγκέντρωσή τους από τις κατά τόπους Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και αμέσως μετά η αποστολή τους σε σύντομο χρόνο. Κι όμως, έγινε! Τα βιβλία βρίσκονται στα σχολεία από τον Ιούλιο σχεδόν όλα! Κι όμως, τόσα χρόνια δε φιλοτιμήθηκε να το κάνει αυτό κανείς!
Άλλο: εδώ και χρόνια, οι νεοδιόριστοι καθηγητές, μάθαιναν πού θα διδάξουν συνήθως αφού άνοιγαν τα σχολεία. Τα σεμινάρια γι’ αυτούς, αντί να προηγούνται της έναρξης του σχολικού έτους, πραγματοποιούνταν μερικούς μήνες μετά. Πρώτα δηλαδή έπεφταν στη θάλασσα, κολυμπούσαν, και ύστερα τους καλούσαν για να τους εκπαιδεύσουν για το πώς θα κολυμπούν! Φέτος και πάλι τα πράγματα άλλαξαν: Τα σεμινάρια έχουν ήδη ξεκινήσει και αναμένεται να ολοκληρωθούν πριν τα παιδιά ξεκινήσουν τα μαθήματά τους! Εντυπωσιακό, αν καλοσκεφτεί κανείς τι ίσχυε μέχρι τώρα! Χρειαζόταν κάποιος «φωστήρας» για να τα σκεφτεί αυτά και άλλα πολλά που έχουν γίνει στην παιδεία;
Ας αποδώσουμε τα εύσημα…
Φαίνεται πλέον ότι μπαίνει μια τάξη στην παιδεία και αυτό θα πρέπει να το «χρεωθεί» τόσο ο υπουργός κ. Στυλιανίδης, όσο και οι τοπικοί παράγοντες της παιδείας, με πρώτο τον προϊστάμενο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης του νομού κ. Σταματόπουλο. Γιατί δεν είναι δυνατόν να τους κατηγορούμε μονίμως για ό,τι στρεβλό υπάρχει στην εκπαίδευση και να μην τους απονέμουμε τα εύσημα όταν λειτουργούν με άψογο τρόπο!
Προβλήματα υπάρχουν πολλά. Όλοι μας τα γνωρίζουμε. Αλλά από κάπου έπρεπε να γίνει η αρχή. Και βλέπουμε με απτές αποδείξεις πως η αρχή γίνεται. Ο δρόμος είναι μακρύς, αλλά μάλλον αρχίζει να μικραίνει η απόσταση. Ας ευχηθούμε τα πράγματα να συνεχίσουν βελτιούμενα…
Διαμαρτυρία δασκάλων για τα βιβλία της «Γλώσσας»
Και μιας και αναφερόμαστε στην παιδεία και τα προβλήματά της, νομίζω καλό θα ήταν να χρησιμοποιήσω το mail που έστειλε φίλος της στήλης, όπου εκπαιδευτικοί της Α/βάθμιας εκπαίδευσης στέλνουν ανοιχτή επιστολή στον υπουργό ζητώντας του να επανεξετάσει τα σχολικά βιβλία που αφορούν το μάθημα της Γλώσσας στο Δημοτικό. Συμφωνώ απολύτως και πιστεύω πως κάτι πρέπει να γίνει και εκεί. Το κείμενο έχει ως εξής:
«Αξιότιμε κύριε υπουργέ,
Με τη συμπλήρωση δύο χρόνων διδασκαλίας των νέων βιβλίων του δημοτικού σχολείου, σας αποστέλλουμε την παρούσα επιστολή, με πόνο ψυχής, με αγωνία και με φόβο για το μέλλον των παιδιών μας.
Πιστεύουμε ότι το μάθημα της "Γλώσσας" είναι το σημαντικότερο, δίχως να υποτιμούμε κανένα άλλο μάθημα, διότι διδάσκεται περισσότερες ώρες και πάντα πρωινές, όπου η διάθεση και η αφομοιωτική ικανότητα των μαθητών είναι οι καλύτερες.
Με τα νέα βιβλία διαπιστώνουμε να χαράσσεται και νέα άποψη για το μορφωτικό αγαθό και για την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας. Μέχρι τώρα το μάθημα της "Γλώσσας" ήταν το μάθημα που ανακεφαλαίωνε όλα τα άλλα μαθήματα και τα ενοποιούσε, καθώς στην ύλη του υπήρχαν κείμενα από την Ιστορία, τα Θρησκευτικά, την Γεωγραφία, τη Φυσική, τη Λαογραφία, κείμενα αναφοράς στον πολιτισμό, στη λαϊκή σοφία, παροιμίες, γνωμικά και άλλα.
Αλήθεια γιατί με τα νέα βιβλία όλα αυτά υποχώρησαν; Γιατί δεν πρέπει τα παιδιά μας να τρέφονται με τον πλούτο του πολιτισμού μας και της παραδόσεώς μας;
Γιατί δεν πρέπει να προβάλλονται πρόσωπα-πρότυπα;
Γιατί δεν πρέπει να μαθαίνουν ότι ήρωας είναι αυτός που υπερβαίνει τον εαυτό του και προσφέρεται στην κοινότητα την οποία ανήκει; Γιατί δεν πρέπει οι μαθητές μας να διαλέγονται με τις μεγάλες μορφές της πεζογραφίας μας και της ποιήσεώς μας και αντ’ αυτού να διδάσκονται τη γλώσσα τους από πενιχρά κείμενα εφημερίδων και περιοδικών; Γιατί δεν πρέπει να ξεδιψάνε με το δημοτικό μας τραγούδι, με τη λαϊκή μας σοφία, ή με τους μύθους του Αισώπου;
Αλήθεια γιατί;
Γιατί πρέπει να τρέφονται με συνταγές μαγειρικής: «Μακαρόνια με κιμά» και «Φασολάκια λαδερά»;
Πώς θα εμπνεύσει ο δάσκαλος τους μαθητές του όταν έχει να διδάξει για μάθημα «Οδηγίες χρήσεως καφετιέρας» και «μικρές αγγελίες αγοραπωλησίας ακινήτων και σκαφών αναψυχής»;
Πώς θα αρματώσει τους μαθητές του να αντιμετωπίσουν αύριο γενναία τη ζωή και τις δυσκολίες της, όταν πρότυπα γενναιότητας είναι η γάτα που σβήνει πυρκαγιές και το παιδί που αναγκάζεται από τους γονείς του να πάει μόνο του στην κατασκήνωση, για να πάνε και αυτοί μόνοι τους διακοπές;
Κύριε Υπουργέ, με πόνο ψυχής και αγωνία περισσή για το μέλλον των παιδιών μας και του τόπου μας, σας παρακαλούμε να ξεφυλλίσετε τα βιβλία των παιδιών σας, για να διαπιστώσετε ο ίδιος, με τι μορφώνονται τα παιδιά του ελληνικού λαού, με ποιες αξίες, με ποια πρότυπα.
Αναζητήστε κύριε υπουργέ ένα κείμενο που να προβάλλει μια αξία, ας πούμε την δικαιοσύνη, ή την τιμιότητα, ή την εργατικότητα, την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό. Αναζητήστε ένα κείμενο που να φιλοσοφεί σχετικά με τη ζωή, με τον θάνατο, με τις δυσκολίες και την υπέρβασή τους. Και τέλος αναζητήστε ένα κείμενο που να καλλιεργεί στα παιδιά μας την ελπίδα, την μεγίστη πασών των αρετών.
Τί ανθρώπους θέλουμε να προετοιμάσουμε με αυτά τα βιβλία; Τί πολίτες θέλουμε να παραδώσουμε στην πολιτεία μας; Απογυμνωμένους από αρετή, από ήθος, από γνώση της αλήθειας;
Θέλουμε τέτοιους ανθρώπους;
Ας ετοιμαστούμε τότε να τρυγήσουμε τους καρπούς της αγωγής μας. Ας ετοιμαστούμε να υποδεχτούμε μόνο και μόνο Άτομα, Καταναλωτές και Καταθλιπτικούς ανθρώπους.
Εμείς οι δάσκαλοι με τα νέα βιβλία βιώνουμε την απόλυτη επικράτηση της ασημαντότητας και είμαστε αναγκασμένοι να προσφύγουμε στην δοκιμασμένη και προσφιλή μας μέθοδο του Κρυφού Σχολειού. Θα συνεχίσουμε να διδάσκουμε τις αξίες και τα πρότυπα που στήριξαν το Γένος μας στις δύσκολες στιγμές του, αιώνες τώρα.
Έστω και εκτός διδακτέας ύλης θα διδάξουμε τον πολιτισμό μας, την Ιστορία μας, την πίστη μας και την εν γένει πνευματική μας συγκρότηση, γιατί το χρωστάμε σ’ αυτούς που πέρασαν, σ’ αυτούς που θα ’ρθουν.
Αξιότιμε κύριε υπουργέ, από τις πρώτες μέρες της θητείας σας εγγράψατε αυτήν στην Ιστορία, αποσύροντας το επαίσχυντο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Αυτό που επιχειρήθηκε όμως με το βιβλίο Ιστορίας, επιχειρείται, δυστυχώς, και με τα νέα βιβλία της «Γλώσσας»: η αποδόμηση των αξιών. Σας παρακαλούμε με το αίσθημα ευθύνης που σας κατέχει να πράξετε τα δέοντα. Η ευαισθησία σας είναι δεδομένη και αποδεδειγμένη. Αν δεν μπορείτε να αποσύρετε τα βιβλία της ¨Γλώσσας¨, πρέπει οπωσδήποτε να τα επανεξετάσετε και να επιστρέψουν σ’ αυτά τα νάματα του πολιτισμού μας και οι πανανθρώπινες αξίες του Γένους μας.
Σας ευχαριστούμε».
Υ.Γ.1: Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των δασκάλων στη Μεσσηνία και πανελλαδικώς, τι κάνουν; Έχουν γνώση της κατάστασης ή μήπως ασχολούνται με ψηφίσματα υπέρ των Σαντινίστας στη Νότια Αμερική ή κατά των Αμερικανών στο Αφγανιστάν όπως κάνουν οι συνάδελφοί τους της Δευτεροβάθμιας; Όταν διψάει η δική σου αυλή, μην την αφήνεις ξερή προσπαθώντας να ποτίσεις την αυλή των άλλων!
Υ.Γ.2: Για τα παρατράγουδα με το μάθημα των θρησκευτικών, επειδή είναι πολύ σοβαρό θέμα, θα ασχοληθούμε εκτενέστερα σε επόμενο σημείωμά μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου