Άλλη μια τετραετία χαμένη για τον πολιτισμό της Καλαμάτας;
Όταν ο νυν δήμαρχος κ. Γ. Κουτσούλης εκλεγόταν πριν τέσσερα χρόνια δήμαρχος Καλαμάτας, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως σήμερα, η πόλη του πολιτισμού και της ιστορίας, η Καλαμάτα, με τις τόσες ακμαίες Δημοτικές Επιχειρήσεις, θα έφτανε στο σημείο που έχει φτάσει! Απορία και θλίψη προκαλεί το γεγονός αυτό στα μάτια ενός αντικειμενικού ανθρώπου όταν βλέπει αυτά τα τέσσερα κυριολεκτικά χαμένα χρόνια για την Καλαμάτα και τον πολιτισμό της.
Και όταν μιλάμε για πολιτισμό, δεν εννοούμε μόνο τα κτήρια, τις δημοτικές επιχειρήσεις, τις πολιτιστικές δραστηριότητες· εννοούμε και αυτά, αλλά και μια σειρά άλλων προϋποθέσεων που κάνουν μια πόλη να λέγεται πολιτισμένη: οι καθαροί και ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι· η καθαριότητα στις γειτονιές, ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες· ο σεβασμός του πολίτη με αναπηρίες που δεν έχει πρόσβαση σε κανέναν χώρο που επιθυμεί· το αίσθημα ευθύνης απέναντι τόσο στον πεζό πολίτη, όσο και σε αυτόν που οδηγεί· το ενδιαφέρον για τα δημοτικά διαμερίσματα (προτιμώ να τα λέω – σε πείσμα των καιρών – ακόμα χωριά). Είδατε εσείς πουθενά πολιτισμό σε όλα αυτά;
Οι δρόμοι σε κάθε σημείο της πόλης είναι άθλιοι τόσο σε εμφάνιση, όσο και σε ποιότητα: Το οδόστρωμα απελπιστικά φθαρμένο και πολλές φορές επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των πεζών και την καλή λειτουργία αυτοκινήτων και δικύκλων. Πολλοί δρόμοι που δε βγάζουν πουθενά, ενώ άλλοι που οδηγούν σε λάθος προορισμό. Λακκούβες κατάσπαρτες εδώ κι εκεί και καμμία μέριμνα για την προστασία του κόσμου.
Η καθαριότητα περιορίζεται σε μια υποφερτή κατάσταση στο κέντρο της πόλης ενώ οι υπεύθυνοι ξεχνούν ότι υπάρχει και η περιφέρεια: οι γειτονιές και τα χωριά που ανήκουν στον Δήμο Καλαμάτας. Καλαθάκια έχουν να τοποθετηθούν εδώ και χρόνια, ενώ όσα έχουν απομείνει, αποτελούν απλές καρικατούρες καλαθιών, για να μας θυμίζουν ότι το αυτονόητο – η καθαριότητα δηλαδή – σ’ αυτή την πόλη δεν είναι καθόλου αυτονόητο! Η μόνη μέριμνα δε για τα χωριά του Δήμου και ιδιαίτερα της περιοχής της Αλαγονίας όσον αφορά το θέμα, είναι η έκνομη και έξω από κάθε λογική εγκατάσταση της βρωμιάς της Καλαμάτας στη θέση «Μαραθόλακκα» στο Καρβέλι που αν μη τι άλλο προσβάλλει την αισθητική και το φιλότιμο των Αλαγονίων! Μόνο για σκουπιδότοπος της Καλαμάτας κάνει δηλαδή η περιοχή του Ταϋγέτου που τόσα καλά λόγια έλεγε γι’ αυτήν η απερχόμενη δημοτική αρχή;
Οι πολίτες με κινητικά προβλήματα και γενικότερα με αναπηρίες τι φταίνε να θεωρούνται παιδιά ενός άλλου, «κατώτερου» θεού; Γιατί οι ράμπες πρόσβασης στα πεζοδρόμια είτε δεν υπάρχουν, είτε είναι διαρκώς κατειλημμένες από ασυνείδητους οδηγούς τροχοφόρων; Η δημοτική αρχή τι κάνει και γι’ αυτό το θέμα;
Η ιδιωτικοποίηση των χώρων στάθμευσης στο ποτάμι είναι ή δεν είναι πρόκληση για τον λαό της Καλαμάτας; Για ένα εξευτελιστικά μικρό ποσό επιτρέπεται να δυναστεύονται οι πολίτες της Καλαμάτας που χρυσοπληρώνουν στους λογαριασμούς τους την απερίσκεπτη κατασπατάληση της περιουσίας του Δήμου;
Πού είναι η μέριμνα για τους κατοίκους του ορεινού όγκου του Ταϋγέτου; Έχουν αφεθεί στο έλεος του Θεού και κανένα ουσιαστικό έργο δε γίνεται πουθενά. Εκτός αν θεωρείται σοβαρό έργο η πλακόστρωση μιας πλατειούλας ή η τσιμεντόστρωση ενός αγροτικού δρόμου. Γιατί δεν έχουν επισκευαστεί ακόμα τα παλιά δημοτικά σχολεία των χωριών που είναι έτοιμα να καταρρεύσουν; Γιατί η Αρτεμισία διψάει ακόμα; Γιατί ο δρόμος για το Μαρδάκι και τη Σιδερόπορτα είναι σε αυτό το χάλι; Γιατί, γιατί, γιατί…
Πού είναι εν τέλει ο πολιτισμός αυτής της έρημης πόλης; Γιατί όπως είδαμε, πολιτισμός είναι οτιδήποτε ομορφαίνει αυτή την πόλη και την κάνει ξεχωριστή!
Αλλά ας δούμε και αυτά που πολλοί θεωρούν πολιτισμό με τη στενή έννοια του όρου: Τις πολιτιστικές δραστηριότητες και τους χώρους που αυτές οι δραστηριότητες λαμβάνουν χώρα καθώς και τις δημοτικές επιχειρήσεις· Αυτά τα τέσσερα χρόνια της δημαρχοντίας Κουτσούλη (ας μη γελιόμαστε: της ανάληψης της εξουσίας από μια κομματική υποψηφιότητα από τον χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) η υποτονικότητα και η ανικανότητα βασιλεύουν για τα καλά. Αν εξαιρέσει κανείς το φεστιβάλ μοντέρνου χορού στο αμφιθέατρο του Κάστρου (το οποίο όμως κατά την ταπεινή μου γνώμη απευθύνεται σε λίγες μεγαλοκυρίες που ανεβαίνουν στον χώρο του Κάστρου όχι για να απολαύσουν αισθητικά μία παράσταση, αλλά για να κάνουν επίδειξη στα νέα συνολάκια τους!) τίποτα άλλο δεν είναι άξιο λόγου. Προκαλώ τους ανθρώπους που έχουν τις τύχες του Δήμου στα χέρια τους αυτή τη στιγμή (και για πολύ λίγο ακόμα) να μας πουν τι άλλο κάνουν!
Το άλλοτε κραταιό ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. που ήταν αντικείμενο θαυμασμού σε όλη την Ελλάδα μόλις ιδρύθηκε και καμάρι όλων τω ν Καλαματιανών, σήμερα βουλιάζει στα χρέη και τη δυσκινησία, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Προέδρου του κ. Γ. Κυριακόπουλου. Ποσά δυσθεώρητα για το βαλάντιο του φτωχού Καλαματιανού δαπανώνται ή σχεδιάζονταν να δαπανηθούν για παραστάσεις οι οποίες μπορεί να ήταν άξιες λόγου, ωστόσο αποτελούσαν πρόκληση για το κοινό αίσθημα! Τα ευρώ δεν είναι χαρτοπόλεμος για να τα ξοδεύουμε από ’δω κι από ’κει χωρίς να σκεφτόμαστε τους πολίτες που «αρμέγουμε»!
Το Δημοτικό Ωδείο βουλιάζει από τα χρέη και μέχρι πρότινος αδυνατούσε να αποπληρώσει τα δεδουλευμένα των καθηγητών που εργάζονταν εκεί. Τελικά τι συμβαίνει; Γιατί απ’ όσο γνωρίζω οι γονείς πληρώνουν δίδακτρα στο Ωδείο και αυτό οφείλει να παρέχει υψηλές υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση των παιδιών που αγαπούν τη μουσική. Γνωρίζω μάλιστα αρκετές περιπτώσεις παιδιών που έρχονται από τη μακρινή Στούπα της Μάνης μόνο και μόνο από δίψα για μάθηση και πρόοδο στη μουσική! Αξίζει η κακοδιαχείριση και η αδιαφορία να τους καταστρέψει τα όνειρά τους;
Τα ίδια και χειρότερα μαθαίνω πως συμβαίνουν και στη Δ.Ε.Π.Α.Κ.· τμήματα που υπολειτουργούν, καθηγητές από τας Αθήνας παχυλότατα αμειβόμενοι, δυσλειτουργίες ένα σωρό!
Και το περιβόητο «Μέγαρο χορού»; Α, το «Μέγαρο» που ο…καλός μας δήμαρχος δεσμευόταν στο πρόγραμμά του να αποπερατώσει μέσα σε δύο μόλις χρόνια! Βάλτωσε μαζί με τις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις του δημάρχου. Μέχρι στιγμής έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια (κυριολεκτικά) περί τα 100 εκατομμύρια δραχμές (ναι, καλά διαβάσατε: 100 εκατομμύρια δραχμές) για μελέτες που τελικά δε μας κάνουν και ετοιμάζουμε άλλα τόσα για νέα μελέτη! Ένας χώρος που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει χώρος πρασίνου, χώρος πραγματικού πολιτισμού για όλους τους πολίτες της Καλαμάτας και παράγοντας αναβάθμισης της περιοχής «Λιναρδάκη», τσιμέντο να γίνει! Και με τι εχέγγυα και σχεδιασμό για το μέλλον; Γιατί ουδείς εχέφρων πολίτης μπορεί να αρνηθεί τη δημιουργία ενός πολιτιστικού χώρου, όπως το «Μέγαρο χορού» που εξαγγέλλεται εδώ και τέσσερα χρόνια από τη δημοτική αρχή που κυβερνά τον Δήμο. Πρέπει όμως ο κάθε εχέφρων πολίτης να μάθει και πόσο θα κοστίσει τελικά αυτό το «Μέγαρο», πόσοι θα προσληφθούν (άρα και θα πληρώνονται ως δημοτικοί υπάλληλοι από εμάς), τι δραστηριότητες θα περιλαμβάνει, τι σχέδια έχει γι’ αυτό ο Δήμος (δηλαδή πώς σκέφτεται να το αξιοποιήσει οικονομικά μέσω π.χ. συνεδρίων και άλλων εκδηλώσεων) κ.λπ. Πολύ φοβάμαι πως ούτε η παρούσα δημοτική αρχή, ούτε οι υπόλοιποι συνδυασμοί που διαγκωνίζονται για την ψήφο των Καλαματιανών έχουν κάποιο πρόγραμμα, αλλά βαδίζουν στα τυφλά τόσο στο συγκεκριμένο ζήτημα, όσο και στα υπόλοιπα θέματα που αφορούν τον πολιτισμό εκτός από φτηνά ευχολόγια. Αλλά το ζήτημα είναι αρκετά σοβαρό για να το ολοκληρώσουμε σε μια μόνο επιφυλλίδα…
Υ.Γ.: «Και μη μας ξεχνάτε», «Βοηθείστε μας». Όχι, δεν είναι τα λόγια ενός αναξιοπαθούντος που κάθεται στα σκαλιά της Υπαπαντής και ζητάει να τον ελεήσουμε. Είναι το επιστέγασμα της ομιλίας ενός υποψήφιου δημάρχου της πόλης μας που εκλιπαρεί για την ψήφο μας! Ελεήστε τον αόμματο!
Όταν ο νυν δήμαρχος κ. Γ. Κουτσούλης εκλεγόταν πριν τέσσερα χρόνια δήμαρχος Καλαμάτας, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πως σήμερα, η πόλη του πολιτισμού και της ιστορίας, η Καλαμάτα, με τις τόσες ακμαίες Δημοτικές Επιχειρήσεις, θα έφτανε στο σημείο που έχει φτάσει! Απορία και θλίψη προκαλεί το γεγονός αυτό στα μάτια ενός αντικειμενικού ανθρώπου όταν βλέπει αυτά τα τέσσερα κυριολεκτικά χαμένα χρόνια για την Καλαμάτα και τον πολιτισμό της.
Και όταν μιλάμε για πολιτισμό, δεν εννοούμε μόνο τα κτήρια, τις δημοτικές επιχειρήσεις, τις πολιτιστικές δραστηριότητες· εννοούμε και αυτά, αλλά και μια σειρά άλλων προϋποθέσεων που κάνουν μια πόλη να λέγεται πολιτισμένη: οι καθαροί και ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι· η καθαριότητα στις γειτονιές, ακόμα και στις πιο απομακρυσμένες· ο σεβασμός του πολίτη με αναπηρίες που δεν έχει πρόσβαση σε κανέναν χώρο που επιθυμεί· το αίσθημα ευθύνης απέναντι τόσο στον πεζό πολίτη, όσο και σε αυτόν που οδηγεί· το ενδιαφέρον για τα δημοτικά διαμερίσματα (προτιμώ να τα λέω – σε πείσμα των καιρών – ακόμα χωριά). Είδατε εσείς πουθενά πολιτισμό σε όλα αυτά;
Οι δρόμοι σε κάθε σημείο της πόλης είναι άθλιοι τόσο σε εμφάνιση, όσο και σε ποιότητα: Το οδόστρωμα απελπιστικά φθαρμένο και πολλές φορές επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα των πεζών και την καλή λειτουργία αυτοκινήτων και δικύκλων. Πολλοί δρόμοι που δε βγάζουν πουθενά, ενώ άλλοι που οδηγούν σε λάθος προορισμό. Λακκούβες κατάσπαρτες εδώ κι εκεί και καμμία μέριμνα για την προστασία του κόσμου.
Η καθαριότητα περιορίζεται σε μια υποφερτή κατάσταση στο κέντρο της πόλης ενώ οι υπεύθυνοι ξεχνούν ότι υπάρχει και η περιφέρεια: οι γειτονιές και τα χωριά που ανήκουν στον Δήμο Καλαμάτας. Καλαθάκια έχουν να τοποθετηθούν εδώ και χρόνια, ενώ όσα έχουν απομείνει, αποτελούν απλές καρικατούρες καλαθιών, για να μας θυμίζουν ότι το αυτονόητο – η καθαριότητα δηλαδή – σ’ αυτή την πόλη δεν είναι καθόλου αυτονόητο! Η μόνη μέριμνα δε για τα χωριά του Δήμου και ιδιαίτερα της περιοχής της Αλαγονίας όσον αφορά το θέμα, είναι η έκνομη και έξω από κάθε λογική εγκατάσταση της βρωμιάς της Καλαμάτας στη θέση «Μαραθόλακκα» στο Καρβέλι που αν μη τι άλλο προσβάλλει την αισθητική και το φιλότιμο των Αλαγονίων! Μόνο για σκουπιδότοπος της Καλαμάτας κάνει δηλαδή η περιοχή του Ταϋγέτου που τόσα καλά λόγια έλεγε γι’ αυτήν η απερχόμενη δημοτική αρχή;
Οι πολίτες με κινητικά προβλήματα και γενικότερα με αναπηρίες τι φταίνε να θεωρούνται παιδιά ενός άλλου, «κατώτερου» θεού; Γιατί οι ράμπες πρόσβασης στα πεζοδρόμια είτε δεν υπάρχουν, είτε είναι διαρκώς κατειλημμένες από ασυνείδητους οδηγούς τροχοφόρων; Η δημοτική αρχή τι κάνει και γι’ αυτό το θέμα;
Η ιδιωτικοποίηση των χώρων στάθμευσης στο ποτάμι είναι ή δεν είναι πρόκληση για τον λαό της Καλαμάτας; Για ένα εξευτελιστικά μικρό ποσό επιτρέπεται να δυναστεύονται οι πολίτες της Καλαμάτας που χρυσοπληρώνουν στους λογαριασμούς τους την απερίσκεπτη κατασπατάληση της περιουσίας του Δήμου;
Πού είναι η μέριμνα για τους κατοίκους του ορεινού όγκου του Ταϋγέτου; Έχουν αφεθεί στο έλεος του Θεού και κανένα ουσιαστικό έργο δε γίνεται πουθενά. Εκτός αν θεωρείται σοβαρό έργο η πλακόστρωση μιας πλατειούλας ή η τσιμεντόστρωση ενός αγροτικού δρόμου. Γιατί δεν έχουν επισκευαστεί ακόμα τα παλιά δημοτικά σχολεία των χωριών που είναι έτοιμα να καταρρεύσουν; Γιατί η Αρτεμισία διψάει ακόμα; Γιατί ο δρόμος για το Μαρδάκι και τη Σιδερόπορτα είναι σε αυτό το χάλι; Γιατί, γιατί, γιατί…
Πού είναι εν τέλει ο πολιτισμός αυτής της έρημης πόλης; Γιατί όπως είδαμε, πολιτισμός είναι οτιδήποτε ομορφαίνει αυτή την πόλη και την κάνει ξεχωριστή!
Αλλά ας δούμε και αυτά που πολλοί θεωρούν πολιτισμό με τη στενή έννοια του όρου: Τις πολιτιστικές δραστηριότητες και τους χώρους που αυτές οι δραστηριότητες λαμβάνουν χώρα καθώς και τις δημοτικές επιχειρήσεις· Αυτά τα τέσσερα χρόνια της δημαρχοντίας Κουτσούλη (ας μη γελιόμαστε: της ανάληψης της εξουσίας από μια κομματική υποψηφιότητα από τον χώρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ.) η υποτονικότητα και η ανικανότητα βασιλεύουν για τα καλά. Αν εξαιρέσει κανείς το φεστιβάλ μοντέρνου χορού στο αμφιθέατρο του Κάστρου (το οποίο όμως κατά την ταπεινή μου γνώμη απευθύνεται σε λίγες μεγαλοκυρίες που ανεβαίνουν στον χώρο του Κάστρου όχι για να απολαύσουν αισθητικά μία παράσταση, αλλά για να κάνουν επίδειξη στα νέα συνολάκια τους!) τίποτα άλλο δεν είναι άξιο λόγου. Προκαλώ τους ανθρώπους που έχουν τις τύχες του Δήμου στα χέρια τους αυτή τη στιγμή (και για πολύ λίγο ακόμα) να μας πουν τι άλλο κάνουν!
Το άλλοτε κραταιό ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.Κ. που ήταν αντικείμενο θαυμασμού σε όλη την Ελλάδα μόλις ιδρύθηκε και καμάρι όλων τω ν Καλαματιανών, σήμερα βουλιάζει στα χρέη και τη δυσκινησία, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Προέδρου του κ. Γ. Κυριακόπουλου. Ποσά δυσθεώρητα για το βαλάντιο του φτωχού Καλαματιανού δαπανώνται ή σχεδιάζονταν να δαπανηθούν για παραστάσεις οι οποίες μπορεί να ήταν άξιες λόγου, ωστόσο αποτελούσαν πρόκληση για το κοινό αίσθημα! Τα ευρώ δεν είναι χαρτοπόλεμος για να τα ξοδεύουμε από ’δω κι από ’κει χωρίς να σκεφτόμαστε τους πολίτες που «αρμέγουμε»!
Το Δημοτικό Ωδείο βουλιάζει από τα χρέη και μέχρι πρότινος αδυνατούσε να αποπληρώσει τα δεδουλευμένα των καθηγητών που εργάζονταν εκεί. Τελικά τι συμβαίνει; Γιατί απ’ όσο γνωρίζω οι γονείς πληρώνουν δίδακτρα στο Ωδείο και αυτό οφείλει να παρέχει υψηλές υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση των παιδιών που αγαπούν τη μουσική. Γνωρίζω μάλιστα αρκετές περιπτώσεις παιδιών που έρχονται από τη μακρινή Στούπα της Μάνης μόνο και μόνο από δίψα για μάθηση και πρόοδο στη μουσική! Αξίζει η κακοδιαχείριση και η αδιαφορία να τους καταστρέψει τα όνειρά τους;
Τα ίδια και χειρότερα μαθαίνω πως συμβαίνουν και στη Δ.Ε.Π.Α.Κ.· τμήματα που υπολειτουργούν, καθηγητές από τας Αθήνας παχυλότατα αμειβόμενοι, δυσλειτουργίες ένα σωρό!
Και το περιβόητο «Μέγαρο χορού»; Α, το «Μέγαρο» που ο…καλός μας δήμαρχος δεσμευόταν στο πρόγραμμά του να αποπερατώσει μέσα σε δύο μόλις χρόνια! Βάλτωσε μαζί με τις εξαγγελίες και τις δεσμεύσεις του δημάρχου. Μέχρι στιγμής έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια (κυριολεκτικά) περί τα 100 εκατομμύρια δραχμές (ναι, καλά διαβάσατε: 100 εκατομμύρια δραχμές) για μελέτες που τελικά δε μας κάνουν και ετοιμάζουμε άλλα τόσα για νέα μελέτη! Ένας χώρος που θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει χώρος πρασίνου, χώρος πραγματικού πολιτισμού για όλους τους πολίτες της Καλαμάτας και παράγοντας αναβάθμισης της περιοχής «Λιναρδάκη», τσιμέντο να γίνει! Και με τι εχέγγυα και σχεδιασμό για το μέλλον; Γιατί ουδείς εχέφρων πολίτης μπορεί να αρνηθεί τη δημιουργία ενός πολιτιστικού χώρου, όπως το «Μέγαρο χορού» που εξαγγέλλεται εδώ και τέσσερα χρόνια από τη δημοτική αρχή που κυβερνά τον Δήμο. Πρέπει όμως ο κάθε εχέφρων πολίτης να μάθει και πόσο θα κοστίσει τελικά αυτό το «Μέγαρο», πόσοι θα προσληφθούν (άρα και θα πληρώνονται ως δημοτικοί υπάλληλοι από εμάς), τι δραστηριότητες θα περιλαμβάνει, τι σχέδια έχει γι’ αυτό ο Δήμος (δηλαδή πώς σκέφτεται να το αξιοποιήσει οικονομικά μέσω π.χ. συνεδρίων και άλλων εκδηλώσεων) κ.λπ. Πολύ φοβάμαι πως ούτε η παρούσα δημοτική αρχή, ούτε οι υπόλοιποι συνδυασμοί που διαγκωνίζονται για την ψήφο των Καλαματιανών έχουν κάποιο πρόγραμμα, αλλά βαδίζουν στα τυφλά τόσο στο συγκεκριμένο ζήτημα, όσο και στα υπόλοιπα θέματα που αφορούν τον πολιτισμό εκτός από φτηνά ευχολόγια. Αλλά το ζήτημα είναι αρκετά σοβαρό για να το ολοκληρώσουμε σε μια μόνο επιφυλλίδα…
Υ.Γ.: «Και μη μας ξεχνάτε», «Βοηθείστε μας». Όχι, δεν είναι τα λόγια ενός αναξιοπαθούντος που κάθεται στα σκαλιά της Υπαπαντής και ζητάει να τον ελεήσουμε. Είναι το επιστέγασμα της ομιλίας ενός υποψήφιου δημάρχου της πόλης μας που εκλιπαρεί για την ψήφο μας! Ελεήστε τον αόμματο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου