Σε ποιους αρέσουν οι εκλογές
«Δεν ξέρεις πόσο λατρεύω την προεκλογική περίοδο», μου έλεγε πρόσφατα κάποιος ηλικιωμένος συμπολίτης μας, για να προσθέσει: «Είναι η περίοδος η οποία μου δίνει πολλά χρόνια ζωής και δυνάμεις για να θέλω να συνεχίσω να υπάρχω»! Υποψιάστηκα πως ήθελε να εκφράσει αυτό το αίσθημα που διακατέχει όλους τους ανθρώπους μιας περασμένης ηλικίας· Την ακατάσχετη πολιτικολογία και συνωμοσιολογία με την οποία συνηθίζουν να ασχολούνται για να περνούν την ώρα τους οι συνταξιούχοι στον καφενέ. Κατανοώντας την αμηχανία που με είχε καταλάβει από τα λόγια του, αυτός ο συμπαθής και αξιοσέβαστος άνθρωπος συνέχισε τα λόγια του διαψεύδοντας τις κρυφές μου σκέψεις: «Προεκλογικά νοιώθω, για λίγο έστω, περήφανος που είμαι Έλληνας, Καλαματιανός, κυρίαρχος λαός. Με χαιρετούν οι περισσότεροι, με θυμούνται συγγενείς που είχαν περίπου τέσσερα χρόνια να με πάρουν έστω και ένα τηλέφωνο για να δουν αν υπάρχω, ακούω μεγαλόπνοα έργα που θα αλλάξουν τον ρου της ιστορίας για τον τόπο μας που μέρα με τη μέρα ρημάζει. Άσε που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες οι κοκορομαχίες από τηλεοράσεως υποψηφίων που συχνά δεν μπορούν να αρθρώσουν έστω και τα στοιχειώδη ελληνικά που έμαθαν (;) στο σχολείο. Είναι δυνατόν να μην είμαι ενθουσιασμένος με το θέαμα;». Η συζήτηση συνεχίστηκε με αναφορές σε πολλά πρόσωπα που δεν είναι δυνατόν (ούτε πρέπον νομίζω) στην παρούσα φάση να αναφερθούν, για πράξεις και παραλήψεις τους κατά τη διάρκεια της τελευταίας τετραετίας. Σωστές παρατηρήσεις, αν και αιχμηρές για όλους.
Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι ορθώς σκεπτόμενοι συμπολίτες μας έχουν τις ίδιες ή έστω παραπλήσιες παρατηρήσεις να κάνουν για όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Ωστόσο δεν είναι όλοι όσοι αγαπούν τις εκλογές τέτοιοι, ούτε έχουν τα ίδια αγνά κίνητρα.
Ας πάμε σε μια οποιαδήποτε πόλη της αρεσκείας μας. Θα δούμε το ίδιο εντυπωσιακό (αν και χιλιοπαιγμένο) έργο:
Οι περισσότεροι δρόμοι καλύπτονται με νέες ασφαλτοστρώσεις σε κάθε δρόμο ή παραδρόμι
Γίνονται τσιμεντοστρώσεις σε όποιο σημείο ζητήσει κανείς (ιδιαίτερα στα χωριά της περιφέρειας) χωρίς μέτρο, χωρίς σχέδιο, χωρίς σκέψη. Αρκεί ένα τηλεφώνημα και το «αίτημά» σας θα ικανοποιηθεί πάραυτα
Βάζεις τους εργάτες του Δήμου που πριν έβριζες χυδαία, να μαζεύουν μέρα – νύχτα κάθε σκουπιδάκι που βρίσκεται στον δρόμο για να δημιουργήσεις ένα καλό «ίματζ» στην παράταξή σου
Οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν αντιμετωπίζει κάποιος, αρκεί ένα τηλεφώνημα στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου (προ ημερών φίλος με ενημέρωσε πως στην περιοχή του αναδυόταν μια απαίσια οσμή προερχόμενη από την αποχέτευση. Με ένα τηλεφώνημα και μάλιστα Σαββατιάτικο!!! ήρθε επί τόπου το ειδικό μηχάνημα του Δήμου που ξεβουλώνει φρεάτια και υπονόμους και τα πάντα λύθηκαν εν τη γενέσει τους)
Προεκλογικά επίσης λύνεται και το οξύ πρόβλημα της ανεργίας· οι κάθε χρώματος υποψήφιοι τάζουν εκτός από τους μυθικούς «λαγούς με πετραχήλια» και πιο «γήινα» πράγματα, όπως μια θεσούλα στον Δήμο (όταν βέβαια εκλεγούν). Ακολουθούν δηλαδή τη λογική του παλιού, αξέχαστου πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου που δεν έπαυε να συμβουλεύει τους πολιτευτές του με τα εξής λόγια: «Από το τάξιμο δεν έπαθε κανείς τίποτα, από το δόσιμο έπαθε»!
Επίσης οι εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία για όσους αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα να βρουν μια «ανάσα» στους υποψηφίους. Όποιος περάσει απ’ αυτούς, δε θα βγει χαμένος: κάτι θα «τσιμπήσει» (αν δεν πιστεύετε, κάντε ένα πείραμα. Πάρτε όλους τους υποψήφιους – γνωστούς σας ή όχι, αδιάφορο – και ζητήστε τους δανεικά υπενθυμίζοντάς τους πόσους ψήφους έχετε να διαπραγματευτείτε μαζί τους και μετρήστε πόσοι θα ενδώσουν στον «πειρασμό»)
Επιπλέον η περίοδος αυτή είναι πολύ καλή για να κλείσετε πάσης φύσεως «δουλειές»· Θέλετε ο δικός σας υποψήφιος να φανεί πρώτος και με διαφορά; Δεν έχετε παρά να παραγγείλετε ένα «γκαλοπάκι», και αν εσείς είστε κομμάτι «ντροπαλός», τότε δώστε το σε κάποιον άλλον που σας χρωστά μια «διευκόλυνση» να το προβάλλει κι εσείς σφυρίξτε αδιάφορα όταν δει το φως της δημοσιότητας
Α, ενδιαφέρον έχουν και τα μεγαλύτερα ρουσφέτια στα οποία πιστεύουν οι αφελείς: Μετακινείς έναν εκπαιδευτικό οργανισμό – ας πούμε τα Κ.Ε.Ε. (Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων) – που αριθμούν μερικές εκατοντάδες μαθητές από την πόλη σε ένα οποιοδήποτε χωριό του Δήμου για να δείξεις το ενδιαφέρον σου γι’ αυτό. Βέβαια, δε σε απασχολεί ο τρόπος με τον οποίο οι ενδιαφερόμενοι θα φτάσουν ως το συγκεκριμένο χωριό (Κύριος οίδε κάθε πότε έχει συγκοινωνία το χωριουδάκι), ούτε το αν θα συνεχίσει να υφίσταται μετά από λίγο καιρό εξαιτίας της απόστασης από το κέντρο. Εσύ θα έχει κάνει το «καθήκον» σου: Αποκέντρωσες μία υπηρεσία και την τοποθέτησες στην περιφέρεια. Όχι βέβαια τη δικιά σου, αλλά αυτή που δε σου καίγεται καρφάκι αν θα συνεχίσει να υπάρχει και αύριο!
Αν είσαι πριν τις εκλογές μπορείς να είσαι πλουσιοπάροχος στις παροχές σου. Μήπως τάχατες θα τα βάλεις από την τσέπη σου τα λεφτά που υπόσχεσαι να δώσεις; Άσε που αν ο διάδοχός σου ακυρώσει τις αποφάσεις σου μπορείς να βγεις στα «παραθύρια» και να τον καταγγείλεις! Ας υποθέσουμε πως έχεις μια Δημοτική Επιχείρηση που χρωστάει της …Μιχαλούς. Πώς θα λύσεις το πρόβλημα; Αν ήσουνα νοικοκύρης θα την έλεγχες, θα έβρισκες τα ακριβή της χρέη, θα την ανάγκαζες να περιστείλει τα «λούσα» της γιατί όλοι γνωρίζουμε τι έχουν ανάγκη τα μεταξωτά εσώρουχα, και στη συνέχεια θα έκανες ό,τι καλύτερο για να την κάνεις ανταγωνιστική χωρίς ταυτόχρονα να χάσει την ποιότητά της, ακολουθώντας δηλαδή την «πεπατημένη» πολιτική άλλων ομοειδών επιχειρήσεων αυτού του τύπου. Επειδή συνήθως οι νοικοκυραίοι είναι λίγοι σ’ αυτόν τον τόπο, ως μικρό παιδί σηκώνεις το χαλάκι για να χώσεις από κάτω τα σκουπίδια που μάζεψες. Με άλλα λόγια: Προσφέρεις απλόχερα (από τον προϋπολογισμό του Δήμου, εκεί που πληρώνουν τα κορόιδα δηλαδή) μεγαλύτερα ποσά, ζητώντας ταυτόχρονα από το κράτος να κάνει το ίδιο. Παίρνεις δηλαδή τον καρκινοπαθή, του δίνεις ασπιρίνη και περιμένεις να τον δεις «περδίκι»!
Και τι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί ο νεοέλληνας, κανείς δεν έχει τη φαντασία να βρει (εκτός ίσως από τον Ευγένιο Σπαθάρη στον «Καραγκιόζη δήμαρχο»)!
Πάντως, μην ανησυχείτε: στη δική μας πόλη όλ’ αυτά απέχουν πολύ από την πραγματικότητα: οι λακκούβες – παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες του απερχόμενου δημάρχου να τις βουλώσει τις τελευταίες ημέρες – ζουν και βασιλεύουν· στα χωριά μας δεν έχουν τσιμεντοστρωθεί όλοι οι δρόμοι και τα μονοπάτια ακόμα· τα σκουπίδια εξακολουθούν να βασιλεύουν στους δρόμους και στον «προσωρινό» χώρο απόθεσής τους, στη Μαραθόλακκα του Ταϋγέτου· όσα τηλέφωνα κι αν κάνεις, δεν πρόκειται να συγκινηθεί κανείς για τίποτα· οι άνεργοι στην Καλαμάτα θα εξακολουθήσουν να είναι άνεργοι όποιος κι αν εκλεγεί· οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι είναι όλοι τους «γάτες» και «μυρίζονται» τους απατεώνες από μακριά· τα γκάλοπ που γίνονται από τους διάφορους «γκαλοπατζήδες» είναι υποδείγματα επιστημονικής δουλειάς· στην Καλαμάτα δε γίνονται προεκλογικές μετακινήσεις υπηρεσιών στο «πουθενά» και χωρίς μελέτη· δεν υπάρχει δημοτική επιχείρηση που να χρωστάει σε κανέναν και να αποφασίζεται από τον Δήμο η πλουσιοπάροχη επιχορήγησή του. Όλ’ αυτά γίνονται αλλού. Μακριά, πολύ μακριά…
«Δεν ξέρεις πόσο λατρεύω την προεκλογική περίοδο», μου έλεγε πρόσφατα κάποιος ηλικιωμένος συμπολίτης μας, για να προσθέσει: «Είναι η περίοδος η οποία μου δίνει πολλά χρόνια ζωής και δυνάμεις για να θέλω να συνεχίσω να υπάρχω»! Υποψιάστηκα πως ήθελε να εκφράσει αυτό το αίσθημα που διακατέχει όλους τους ανθρώπους μιας περασμένης ηλικίας· Την ακατάσχετη πολιτικολογία και συνωμοσιολογία με την οποία συνηθίζουν να ασχολούνται για να περνούν την ώρα τους οι συνταξιούχοι στον καφενέ. Κατανοώντας την αμηχανία που με είχε καταλάβει από τα λόγια του, αυτός ο συμπαθής και αξιοσέβαστος άνθρωπος συνέχισε τα λόγια του διαψεύδοντας τις κρυφές μου σκέψεις: «Προεκλογικά νοιώθω, για λίγο έστω, περήφανος που είμαι Έλληνας, Καλαματιανός, κυρίαρχος λαός. Με χαιρετούν οι περισσότεροι, με θυμούνται συγγενείς που είχαν περίπου τέσσερα χρόνια να με πάρουν έστω και ένα τηλέφωνο για να δουν αν υπάρχω, ακούω μεγαλόπνοα έργα που θα αλλάξουν τον ρου της ιστορίας για τον τόπο μας που μέρα με τη μέρα ρημάζει. Άσε που είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες οι κοκορομαχίες από τηλεοράσεως υποψηφίων που συχνά δεν μπορούν να αρθρώσουν έστω και τα στοιχειώδη ελληνικά που έμαθαν (;) στο σχολείο. Είναι δυνατόν να μην είμαι ενθουσιασμένος με το θέαμα;». Η συζήτηση συνεχίστηκε με αναφορές σε πολλά πρόσωπα που δεν είναι δυνατόν (ούτε πρέπον νομίζω) στην παρούσα φάση να αναφερθούν, για πράξεις και παραλήψεις τους κατά τη διάρκεια της τελευταίας τετραετίας. Σωστές παρατηρήσεις, αν και αιχμηρές για όλους.
Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι ορθώς σκεπτόμενοι συμπολίτες μας έχουν τις ίδιες ή έστω παραπλήσιες παρατηρήσεις να κάνουν για όσα συμβαίνουν γύρω μας.
Ωστόσο δεν είναι όλοι όσοι αγαπούν τις εκλογές τέτοιοι, ούτε έχουν τα ίδια αγνά κίνητρα.
Ας πάμε σε μια οποιαδήποτε πόλη της αρεσκείας μας. Θα δούμε το ίδιο εντυπωσιακό (αν και χιλιοπαιγμένο) έργο:
Οι περισσότεροι δρόμοι καλύπτονται με νέες ασφαλτοστρώσεις σε κάθε δρόμο ή παραδρόμι
Γίνονται τσιμεντοστρώσεις σε όποιο σημείο ζητήσει κανείς (ιδιαίτερα στα χωριά της περιφέρειας) χωρίς μέτρο, χωρίς σχέδιο, χωρίς σκέψη. Αρκεί ένα τηλεφώνημα και το «αίτημά» σας θα ικανοποιηθεί πάραυτα
Βάζεις τους εργάτες του Δήμου που πριν έβριζες χυδαία, να μαζεύουν μέρα – νύχτα κάθε σκουπιδάκι που βρίσκεται στον δρόμο για να δημιουργήσεις ένα καλό «ίματζ» στην παράταξή σου
Οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν αντιμετωπίζει κάποιος, αρκεί ένα τηλεφώνημα στην αρμόδια υπηρεσία του Δήμου (προ ημερών φίλος με ενημέρωσε πως στην περιοχή του αναδυόταν μια απαίσια οσμή προερχόμενη από την αποχέτευση. Με ένα τηλεφώνημα και μάλιστα Σαββατιάτικο!!! ήρθε επί τόπου το ειδικό μηχάνημα του Δήμου που ξεβουλώνει φρεάτια και υπονόμους και τα πάντα λύθηκαν εν τη γενέσει τους)
Προεκλογικά επίσης λύνεται και το οξύ πρόβλημα της ανεργίας· οι κάθε χρώματος υποψήφιοι τάζουν εκτός από τους μυθικούς «λαγούς με πετραχήλια» και πιο «γήινα» πράγματα, όπως μια θεσούλα στον Δήμο (όταν βέβαια εκλεγούν). Ακολουθούν δηλαδή τη λογική του παλιού, αξέχαστου πρωθυπουργού Γεώργιου Παπανδρέου που δεν έπαυε να συμβουλεύει τους πολιτευτές του με τα εξής λόγια: «Από το τάξιμο δεν έπαθε κανείς τίποτα, από το δόσιμο έπαθε»!
Επίσης οι εκλογές είναι μια καλή ευκαιρία για όσους αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα να βρουν μια «ανάσα» στους υποψηφίους. Όποιος περάσει απ’ αυτούς, δε θα βγει χαμένος: κάτι θα «τσιμπήσει» (αν δεν πιστεύετε, κάντε ένα πείραμα. Πάρτε όλους τους υποψήφιους – γνωστούς σας ή όχι, αδιάφορο – και ζητήστε τους δανεικά υπενθυμίζοντάς τους πόσους ψήφους έχετε να διαπραγματευτείτε μαζί τους και μετρήστε πόσοι θα ενδώσουν στον «πειρασμό»)
Επιπλέον η περίοδος αυτή είναι πολύ καλή για να κλείσετε πάσης φύσεως «δουλειές»· Θέλετε ο δικός σας υποψήφιος να φανεί πρώτος και με διαφορά; Δεν έχετε παρά να παραγγείλετε ένα «γκαλοπάκι», και αν εσείς είστε κομμάτι «ντροπαλός», τότε δώστε το σε κάποιον άλλον που σας χρωστά μια «διευκόλυνση» να το προβάλλει κι εσείς σφυρίξτε αδιάφορα όταν δει το φως της δημοσιότητας
Α, ενδιαφέρον έχουν και τα μεγαλύτερα ρουσφέτια στα οποία πιστεύουν οι αφελείς: Μετακινείς έναν εκπαιδευτικό οργανισμό – ας πούμε τα Κ.Ε.Ε. (Κέντρα Εκπαίδευσης Ενηλίκων) – που αριθμούν μερικές εκατοντάδες μαθητές από την πόλη σε ένα οποιοδήποτε χωριό του Δήμου για να δείξεις το ενδιαφέρον σου γι’ αυτό. Βέβαια, δε σε απασχολεί ο τρόπος με τον οποίο οι ενδιαφερόμενοι θα φτάσουν ως το συγκεκριμένο χωριό (Κύριος οίδε κάθε πότε έχει συγκοινωνία το χωριουδάκι), ούτε το αν θα συνεχίσει να υφίσταται μετά από λίγο καιρό εξαιτίας της απόστασης από το κέντρο. Εσύ θα έχει κάνει το «καθήκον» σου: Αποκέντρωσες μία υπηρεσία και την τοποθέτησες στην περιφέρεια. Όχι βέβαια τη δικιά σου, αλλά αυτή που δε σου καίγεται καρφάκι αν θα συνεχίσει να υπάρχει και αύριο!
Αν είσαι πριν τις εκλογές μπορείς να είσαι πλουσιοπάροχος στις παροχές σου. Μήπως τάχατες θα τα βάλεις από την τσέπη σου τα λεφτά που υπόσχεσαι να δώσεις; Άσε που αν ο διάδοχός σου ακυρώσει τις αποφάσεις σου μπορείς να βγεις στα «παραθύρια» και να τον καταγγείλεις! Ας υποθέσουμε πως έχεις μια Δημοτική Επιχείρηση που χρωστάει της …Μιχαλούς. Πώς θα λύσεις το πρόβλημα; Αν ήσουνα νοικοκύρης θα την έλεγχες, θα έβρισκες τα ακριβή της χρέη, θα την ανάγκαζες να περιστείλει τα «λούσα» της γιατί όλοι γνωρίζουμε τι έχουν ανάγκη τα μεταξωτά εσώρουχα, και στη συνέχεια θα έκανες ό,τι καλύτερο για να την κάνεις ανταγωνιστική χωρίς ταυτόχρονα να χάσει την ποιότητά της, ακολουθώντας δηλαδή την «πεπατημένη» πολιτική άλλων ομοειδών επιχειρήσεων αυτού του τύπου. Επειδή συνήθως οι νοικοκυραίοι είναι λίγοι σ’ αυτόν τον τόπο, ως μικρό παιδί σηκώνεις το χαλάκι για να χώσεις από κάτω τα σκουπίδια που μάζεψες. Με άλλα λόγια: Προσφέρεις απλόχερα (από τον προϋπολογισμό του Δήμου, εκεί που πληρώνουν τα κορόιδα δηλαδή) μεγαλύτερα ποσά, ζητώντας ταυτόχρονα από το κράτος να κάνει το ίδιο. Παίρνεις δηλαδή τον καρκινοπαθή, του δίνεις ασπιρίνη και περιμένεις να τον δεις «περδίκι»!
Και τι άλλο μπορεί να σκαρφιστεί ο νεοέλληνας, κανείς δεν έχει τη φαντασία να βρει (εκτός ίσως από τον Ευγένιο Σπαθάρη στον «Καραγκιόζη δήμαρχο»)!
Πάντως, μην ανησυχείτε: στη δική μας πόλη όλ’ αυτά απέχουν πολύ από την πραγματικότητα: οι λακκούβες – παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες του απερχόμενου δημάρχου να τις βουλώσει τις τελευταίες ημέρες – ζουν και βασιλεύουν· στα χωριά μας δεν έχουν τσιμεντοστρωθεί όλοι οι δρόμοι και τα μονοπάτια ακόμα· τα σκουπίδια εξακολουθούν να βασιλεύουν στους δρόμους και στον «προσωρινό» χώρο απόθεσής τους, στη Μαραθόλακκα του Ταϋγέτου· όσα τηλέφωνα κι αν κάνεις, δεν πρόκειται να συγκινηθεί κανείς για τίποτα· οι άνεργοι στην Καλαμάτα θα εξακολουθήσουν να είναι άνεργοι όποιος κι αν εκλεγεί· οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι είναι όλοι τους «γάτες» και «μυρίζονται» τους απατεώνες από μακριά· τα γκάλοπ που γίνονται από τους διάφορους «γκαλοπατζήδες» είναι υποδείγματα επιστημονικής δουλειάς· στην Καλαμάτα δε γίνονται προεκλογικές μετακινήσεις υπηρεσιών στο «πουθενά» και χωρίς μελέτη· δεν υπάρχει δημοτική επιχείρηση που να χρωστάει σε κανέναν και να αποφασίζεται από τον Δήμο η πλουσιοπάροχη επιχορήγησή του. Όλ’ αυτά γίνονται αλλού. Μακριά, πολύ μακριά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου