«Ήρθε πάλι νέον έτος…»
Να που ανέτειλε και η καινούργια χρονιά! «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, κι αρχή καλός μας χρόνος…» ακούσαμε τα παιδάκια να ψάλλουν στα σπίτια μας από την παραμονή· όλοι μας τρέξαμε να αγοράσουμε δώρα για τα παιδιά αλλά και τα προσφιλή μας πρόσωπα, ξενυχτίσαμε για να μη μας βρει ο νέος χρόνος κοιμισμένους, βγήκαμε για ρεβεγιόν είτε σε φιλικά μας σπίτια είτε σε ταβέρνες – οι μεγαλύτεροι σε ηλικία – είτε σε κλαμπ – οι νεότεροι – και γενικά χαρήκαμε, γλεντήσαμε, «ξορκίσαμε» το κακό και τη μνήμη του θανάτου που προκαλεί σ’ όλους μας η αλλαγή στη ζωή μας με τον ερχομό μιας καινούργιας χρονιάς. Προπάντων κάναμε «χρυσές» τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας με τα γραπτά μηνύματα που στείλαμε στους δικούς μας ανθρώπους και τα οποία περιείχαν τις συνηθισμένες κλισέ ευχές που κάποιος βρήκε στο διαδίκτυο και εμείς αναμεταδώσαμε ο ένας στον άλλον. Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το εορταστικό κλίμα των ευχών για το 2006 δε θα μπορούσε η στήλη να μείνει εκτός, αν και δεν ήταν ποτέ λάτρης των ευχολογίων αλλά της σκληρής δουλειάς για να πετύχουμε οτιδήποτε. Επειδή οι ευχές, ή καλύτερα προσευχές προς τον Θεό, είναι πολλές και διαφορετικές για τον καθένα μας, σκεφτήκαμε να τις κατηγοριοποιήσουμε ώστε να πιάσουν πιο πολύ τόπο για όλους μας:
ΕΥΧΗ ΠΡΩΤΗ: Υγεία· υγεία σωματική και πνευματική, γιατί όσα αγαθά κι αν έχουμε, είτε είναι αυτά πλούτη, μόρφωση, εργασία, εάν απουσιάζει η υγεία, όλα τα υπόλοιπα έρχονται και παρέρχονται και, το σπουδαιότερο, μαραίνονται. Υγεία λοιπόν στην ηγεσία μας (πολιτική, στρατιωτική, εκκλησιαστική) για να λαμβάνει τις πρέπουσες αποφάσεις για το συμφέρον του τόπου και των ανθρώπων που κατοικούν σ’ αυτόν τον τόπο, κι όχι μόνο για το δικό τους συμφέρον. Μυαλό καθαρό για να αντιλαμβάνονται ότι είναι διάκονοι του λαού κι όχι αφεντάδες και σατράπες που τον τυραννούν και τον βασανίζουν.
ΕΥΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Πλούτος· πλούτος όμως πρωτίστως πνευματικός, εσωτερικός, κι αν υπάρχει και υλικός, δε λέμε όχι και σ’ αυτόν. Τι να την κάνει κανείς την υγεία σκέτη, αν δεν έχει πλούσια σκέψη, ανοιχτό μυαλό, ιδέες που να «κόβουν» και να στηρίζουν τον κάθε άνθρωπο; Αν μάλιστα συνοδεύεται και από μια σχετική άνεση οικονομική, τότε τι περισσότερο να περιμένουμε; Προσοχή όμως: οικονομική άνεση δε σημαίνει να μπορώ να αγοράσω ό,τι βρίσκω μπροστά μου, ούτε να κρύβω στις τράπεζες μετρητά και ομόλογα αξίας εκατομμυρίων· σημαίνει να μπορώ να ζήσω αξιοπρεπώς χωρίς να πεινάω, να έχω κάθε μέρα ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι μου, να έχω κάποιες στοιχειώδεις ανέσεις που να μου επιτρέπουν να λέω διαρκώς «Δόξα σοι ο Θεός…».
ΕΥΧΗ ΤΡΙΤΗ: Αγάπη· χωρίς αυτήν, και τα πλούτη και η υγεία είναι ένα απέραντο μηδενικό· Κατά πώς λέει και ο απόστολος Παύλος, αν δεν την έχω δεν είμαι τίποτα περισσότερο από ένας τενεκές που όταν τον χτυπάς βγάζει διαπεραστικό ήχο, είναι όμως κενός στο εσωτερικό του. Αν δεν αγαπάω αυτό που κάνω, ποτέ δεν πρόκειται να το κάνω σωστά και όπως πρέπει: θα κλέβω στο ζύγι αν είμαι μανάβης, θα πουλάω το κατσικάκι αγνώστου προελεύσεως για ελληνικό αν είμαι χασάπης, θα βάζω στα γλυκά μου ό,τι έχω για πέταμα αν είμαι ζαχαροπλάστης, θα αδιαφορώ για την πρόοδο των παιδιών μου αν είμαι εκπαιδευτικός, θα κοροϊδεύω τους πελάτες μου αν είμαι καταστηματάρχης, θα παίζω με τα νεύρα των συνανθρώπων μου αν είμαι δημόσιος υπάλληλος…
ΕΥΧΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Ανεξικακία· Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση στη ζωή που να μη συναντήσουμε την αδιαφορία ή την κακία κάποιων συνανθρώπων μας. Μα στον τόπο εργασίας μας με τον – την συνάδελφο· μα στις δοσοληψίες μας με ξένους ή δικούς μας ανθρώπους· μα στην ίδια μας την οικογένεια με τα αδέρφια ή και τους γονείς μας· Αν ξεσυνεριζόμαστε τον καθένα που μας βλάπτει και προσπαθούμε να του ανταποδώσουμε τουλάχιστον τα ίσα (να ακολουθήσουμε δηλαδή τον μωσαϊκό νόμο των Εβραίων) τότε η ζωή μας θα είναι βουτηγμένοι στο άγχος και την αβεβαιότητα που γεννούν παρόμοιες καταστάσεις. Θα είμαστε μονίμως σε αμυντική στάση απέναντι στους τριγυρινούς μας και συχνά θα φοβόμαστε κι αυτόν ακόμα τον ίσκιο μας.
ΕΥΧΗ ΠΕΜΠΤΗ: Εργατικότητα· Σε κάθε τομέα της ζωής μας είναι απαραίτητη αν θέλουμε να έχουμε προκοπή· Πρώτ’ απ’ όλα στην εργασία μας· δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει πόσο αφόρητη είναι η ζωή – ψυχικά – για έναν άνθρωπο που δήθεν εργάζεται, αλλά στην πραγματικότητα τεμπελιάζει «από πρωΐας μέχρι νυκτός» στον χώρο εργασίας του. Αλλά η εργατικότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο εκεί· ακόμα και στο σπίτι κάποιου ανθρώπου να βρεθεί κανείς, μπορεί να αντιληφθεί το ποσοστό εργατικότητας που κρύβει μέσα του· ένα σπίτι τακτοποιημένο, καθαρό, στολισμένο με μεράκι και αγάπη δεν είναι δυνατό να διαφύγει της προσοχής μας· αλλά και κάθε τι άλλο. Η μαλθακότητα, παρότι λαός μεσογειακός δεν πρέπει να είναι το κατ’ εξοχήν χαρακτηριστικό μας, γιατί έτσι δεν θα έχουμε την ευκαιρία να προχωρήσουμε ποτέ στην ζωή μας ούτε προσωπικά, ούτε περισσότερο ως λαός ή ως έθνος· κι έτσι θα δεχόμαστε τις διπλωματικές «κατραπακιές» χωρίς να βγάζουμε άχνα: και στην Κύπρο, και στη Μακεδονία, και στο Αιγαίο, και στις σχέσεις μας με τους ισχυρούς και δυνατούς της γης. Θα πει κανείς, καλά τα λέει η στήλη, αλλά αν κάποιος δεν έχει εργασία; Το παιδί μου έχει τελειώσει εδώ και αρκετά χρόνια το σχολείο ή το πανεπιστήμιο και ακόμα να βρει κάτι· Οπωσδήποτε η εύρεση εργασίας έχει καταστεί το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα για την κοινωνία μας, γεγονός που αποδεικνύουν και οι δημοσκοπήσεις· ωστόσο, θα πρέπει κι εμείς να κάνουμε μια προσπάθεια να βρούμε κάτι, έστω και αν δε μας ικανοποιεί απόλυτα στις επιδιώξεις μας. Όλοι θα ήθελαν να ασκούν το επάγγελμα που ονειρεύονταν από μικροί να κάνουν· ωστόσο οι συνθήκες της ζωής συχνά μας οδηγούν σε άλλα μονοπάτια. Θα μεμψιμοιρούμε κλαίγοντας τη μοίρα μας στις καφετέριες ή θα αγωνιστούμε από κάπου χαμηλότερα για να φτάσουμε κάποτε εκεί που θέλουμε; Αγώνας λοιπόν και εργατικότητα. Εξάλλου στη ζωή πολλά εμπόδια θα συναντήσουμε· Τι να κάνουμε; Να σταματήσουμε και να τα κοιτάζουμε ή να τα υπερπηδήσουμε;
ΕΥΧΗ ΕΚΤΗ: Ταπεινότητα· Μια αρετή που λείπει απ’ όλους μας, είναι και η ταπεινότητα. Όλοι μας θέλουμε να δείχνουμε πόσο σπουδαίοι και φοβεροί είμαστε στους άλλους· Βλέπουμε όχι τον εαυτό μας, αλλά τον ίσκιο του και νομίζουμε πως ψηλώσαμε απότομα και σύντομα και περιφρονούμε τους άλλους που βρίσκονται γύρω μας. Προσπαθούμε να εμφανιζόμαστε τέλειοι και με γνωριμίες πολλές και δυνατές («Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»). Θεωρούμε πως είμαστε ασυναγώνιστοι, καταπληκτικοί, απλά οι καλύτεροι. Μέχρι να ’ρθει η πρώτη δοκιμασία, το κάτι παραπάνω από μας για να μας συνεφέρει, να μας τοποθετήσει στη θέση μας. Δεν είναι προτιμότερο να έχουμε την αυτογνωσία να αντιληφθούμε την πραγματικότητα και να μην υψηλοφρονούμε;
ΕΥΧΗ ΕΒΔΟΜΗ: Θεός· Η τελευταία και ισχυρότερη ευχή. Ίσως μας ξενίζει η λέξη αυτή, αλλά δυστυχώς σε πολλούς από μας απουσιάζει. Για να αντιληφθούμε τη σημασία της, αρκεί να κοιτάξουμε όλες τις προηγούμενες ευχές· όλες τους περικλείονται σ’ αυτή τη λέξη· Πόσοι από εμάς πιστεύουμε πραγματικά; Πόσοι βοηθήσαμε με ανιδιοτέλεια τον γείτονά μας που βρέθηκε σε μια δύσκολη στιγμή; Πόσοι νηστέψαμε, εξομολογηθήκαμε πραγματικά, κοινωνήσαμε, συμμετείχαμε στη χαρά την Εκκλησίας μας αυτές τις μέρες; Πόσοι νιώσαμε τον Χριστό να γεννιέται και στις ψυχές μας; Ανοίξαμε το πορτοφόλι μας και για το ξένο που μας χτύπησε την πόρτα για μια βοήθεια; Τι κάναμε και τι κάνουμε τέλος πάντων για την αδικία που υπάρχει στον κόσμο μας; Για τη φτώχια; Την πείνα; Τις αρρώστιες; Τους ανήμπορους, τους γέροντες, τα παιδιά; Αλλά ποτέ δεν είναι αργά· Να μια αρχή που μπορούμε να κάνουμε στη ζωή μας για τον νέο χρόνο: Να γίνουμε καλύτεροι, να αποκτήσουμε αυτογνωσία και όλες τις αρετές που διαβάσαμε. Να πλησιάσουμε με λίγα λόγια τον Χριστό. Ας το ευχηθούμε ολόψυχα!
Να που ανέτειλε και η καινούργια χρονιά! «Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά, κι αρχή καλός μας χρόνος…» ακούσαμε τα παιδάκια να ψάλλουν στα σπίτια μας από την παραμονή· όλοι μας τρέξαμε να αγοράσουμε δώρα για τα παιδιά αλλά και τα προσφιλή μας πρόσωπα, ξενυχτίσαμε για να μη μας βρει ο νέος χρόνος κοιμισμένους, βγήκαμε για ρεβεγιόν είτε σε φιλικά μας σπίτια είτε σε ταβέρνες – οι μεγαλύτεροι σε ηλικία – είτε σε κλαμπ – οι νεότεροι – και γενικά χαρήκαμε, γλεντήσαμε, «ξορκίσαμε» το κακό και τη μνήμη του θανάτου που προκαλεί σ’ όλους μας η αλλαγή στη ζωή μας με τον ερχομό μιας καινούργιας χρονιάς. Προπάντων κάναμε «χρυσές» τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας με τα γραπτά μηνύματα που στείλαμε στους δικούς μας ανθρώπους και τα οποία περιείχαν τις συνηθισμένες κλισέ ευχές που κάποιος βρήκε στο διαδίκτυο και εμείς αναμεταδώσαμε ο ένας στον άλλον. Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το εορταστικό κλίμα των ευχών για το 2006 δε θα μπορούσε η στήλη να μείνει εκτός, αν και δεν ήταν ποτέ λάτρης των ευχολογίων αλλά της σκληρής δουλειάς για να πετύχουμε οτιδήποτε. Επειδή οι ευχές, ή καλύτερα προσευχές προς τον Θεό, είναι πολλές και διαφορετικές για τον καθένα μας, σκεφτήκαμε να τις κατηγοριοποιήσουμε ώστε να πιάσουν πιο πολύ τόπο για όλους μας:
ΕΥΧΗ ΠΡΩΤΗ: Υγεία· υγεία σωματική και πνευματική, γιατί όσα αγαθά κι αν έχουμε, είτε είναι αυτά πλούτη, μόρφωση, εργασία, εάν απουσιάζει η υγεία, όλα τα υπόλοιπα έρχονται και παρέρχονται και, το σπουδαιότερο, μαραίνονται. Υγεία λοιπόν στην ηγεσία μας (πολιτική, στρατιωτική, εκκλησιαστική) για να λαμβάνει τις πρέπουσες αποφάσεις για το συμφέρον του τόπου και των ανθρώπων που κατοικούν σ’ αυτόν τον τόπο, κι όχι μόνο για το δικό τους συμφέρον. Μυαλό καθαρό για να αντιλαμβάνονται ότι είναι διάκονοι του λαού κι όχι αφεντάδες και σατράπες που τον τυραννούν και τον βασανίζουν.
ΕΥΧΗ ΔΕΥΤΕΡΗ: Πλούτος· πλούτος όμως πρωτίστως πνευματικός, εσωτερικός, κι αν υπάρχει και υλικός, δε λέμε όχι και σ’ αυτόν. Τι να την κάνει κανείς την υγεία σκέτη, αν δεν έχει πλούσια σκέψη, ανοιχτό μυαλό, ιδέες που να «κόβουν» και να στηρίζουν τον κάθε άνθρωπο; Αν μάλιστα συνοδεύεται και από μια σχετική άνεση οικονομική, τότε τι περισσότερο να περιμένουμε; Προσοχή όμως: οικονομική άνεση δε σημαίνει να μπορώ να αγοράσω ό,τι βρίσκω μπροστά μου, ούτε να κρύβω στις τράπεζες μετρητά και ομόλογα αξίας εκατομμυρίων· σημαίνει να μπορώ να ζήσω αξιοπρεπώς χωρίς να πεινάω, να έχω κάθε μέρα ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι μου, να έχω κάποιες στοιχειώδεις ανέσεις που να μου επιτρέπουν να λέω διαρκώς «Δόξα σοι ο Θεός…».
ΕΥΧΗ ΤΡΙΤΗ: Αγάπη· χωρίς αυτήν, και τα πλούτη και η υγεία είναι ένα απέραντο μηδενικό· Κατά πώς λέει και ο απόστολος Παύλος, αν δεν την έχω δεν είμαι τίποτα περισσότερο από ένας τενεκές που όταν τον χτυπάς βγάζει διαπεραστικό ήχο, είναι όμως κενός στο εσωτερικό του. Αν δεν αγαπάω αυτό που κάνω, ποτέ δεν πρόκειται να το κάνω σωστά και όπως πρέπει: θα κλέβω στο ζύγι αν είμαι μανάβης, θα πουλάω το κατσικάκι αγνώστου προελεύσεως για ελληνικό αν είμαι χασάπης, θα βάζω στα γλυκά μου ό,τι έχω για πέταμα αν είμαι ζαχαροπλάστης, θα αδιαφορώ για την πρόοδο των παιδιών μου αν είμαι εκπαιδευτικός, θα κοροϊδεύω τους πελάτες μου αν είμαι καταστηματάρχης, θα παίζω με τα νεύρα των συνανθρώπων μου αν είμαι δημόσιος υπάλληλος…
ΕΥΧΗ ΤΕΤΑΡΤΗ: Ανεξικακία· Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση στη ζωή που να μη συναντήσουμε την αδιαφορία ή την κακία κάποιων συνανθρώπων μας. Μα στον τόπο εργασίας μας με τον – την συνάδελφο· μα στις δοσοληψίες μας με ξένους ή δικούς μας ανθρώπους· μα στην ίδια μας την οικογένεια με τα αδέρφια ή και τους γονείς μας· Αν ξεσυνεριζόμαστε τον καθένα που μας βλάπτει και προσπαθούμε να του ανταποδώσουμε τουλάχιστον τα ίσα (να ακολουθήσουμε δηλαδή τον μωσαϊκό νόμο των Εβραίων) τότε η ζωή μας θα είναι βουτηγμένοι στο άγχος και την αβεβαιότητα που γεννούν παρόμοιες καταστάσεις. Θα είμαστε μονίμως σε αμυντική στάση απέναντι στους τριγυρινούς μας και συχνά θα φοβόμαστε κι αυτόν ακόμα τον ίσκιο μας.
ΕΥΧΗ ΠΕΜΠΤΗ: Εργατικότητα· Σε κάθε τομέα της ζωής μας είναι απαραίτητη αν θέλουμε να έχουμε προκοπή· Πρώτ’ απ’ όλα στην εργασία μας· δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει πόσο αφόρητη είναι η ζωή – ψυχικά – για έναν άνθρωπο που δήθεν εργάζεται, αλλά στην πραγματικότητα τεμπελιάζει «από πρωΐας μέχρι νυκτός» στον χώρο εργασίας του. Αλλά η εργατικότητα δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο εκεί· ακόμα και στο σπίτι κάποιου ανθρώπου να βρεθεί κανείς, μπορεί να αντιληφθεί το ποσοστό εργατικότητας που κρύβει μέσα του· ένα σπίτι τακτοποιημένο, καθαρό, στολισμένο με μεράκι και αγάπη δεν είναι δυνατό να διαφύγει της προσοχής μας· αλλά και κάθε τι άλλο. Η μαλθακότητα, παρότι λαός μεσογειακός δεν πρέπει να είναι το κατ’ εξοχήν χαρακτηριστικό μας, γιατί έτσι δεν θα έχουμε την ευκαιρία να προχωρήσουμε ποτέ στην ζωή μας ούτε προσωπικά, ούτε περισσότερο ως λαός ή ως έθνος· κι έτσι θα δεχόμαστε τις διπλωματικές «κατραπακιές» χωρίς να βγάζουμε άχνα: και στην Κύπρο, και στη Μακεδονία, και στο Αιγαίο, και στις σχέσεις μας με τους ισχυρούς και δυνατούς της γης. Θα πει κανείς, καλά τα λέει η στήλη, αλλά αν κάποιος δεν έχει εργασία; Το παιδί μου έχει τελειώσει εδώ και αρκετά χρόνια το σχολείο ή το πανεπιστήμιο και ακόμα να βρει κάτι· Οπωσδήποτε η εύρεση εργασίας έχει καταστεί το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα για την κοινωνία μας, γεγονός που αποδεικνύουν και οι δημοσκοπήσεις· ωστόσο, θα πρέπει κι εμείς να κάνουμε μια προσπάθεια να βρούμε κάτι, έστω και αν δε μας ικανοποιεί απόλυτα στις επιδιώξεις μας. Όλοι θα ήθελαν να ασκούν το επάγγελμα που ονειρεύονταν από μικροί να κάνουν· ωστόσο οι συνθήκες της ζωής συχνά μας οδηγούν σε άλλα μονοπάτια. Θα μεμψιμοιρούμε κλαίγοντας τη μοίρα μας στις καφετέριες ή θα αγωνιστούμε από κάπου χαμηλότερα για να φτάσουμε κάποτε εκεί που θέλουμε; Αγώνας λοιπόν και εργατικότητα. Εξάλλου στη ζωή πολλά εμπόδια θα συναντήσουμε· Τι να κάνουμε; Να σταματήσουμε και να τα κοιτάζουμε ή να τα υπερπηδήσουμε;
ΕΥΧΗ ΕΚΤΗ: Ταπεινότητα· Μια αρετή που λείπει απ’ όλους μας, είναι και η ταπεινότητα. Όλοι μας θέλουμε να δείχνουμε πόσο σπουδαίοι και φοβεροί είμαστε στους άλλους· Βλέπουμε όχι τον εαυτό μας, αλλά τον ίσκιο του και νομίζουμε πως ψηλώσαμε απότομα και σύντομα και περιφρονούμε τους άλλους που βρίσκονται γύρω μας. Προσπαθούμε να εμφανιζόμαστε τέλειοι και με γνωριμίες πολλές και δυνατές («Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;»). Θεωρούμε πως είμαστε ασυναγώνιστοι, καταπληκτικοί, απλά οι καλύτεροι. Μέχρι να ’ρθει η πρώτη δοκιμασία, το κάτι παραπάνω από μας για να μας συνεφέρει, να μας τοποθετήσει στη θέση μας. Δεν είναι προτιμότερο να έχουμε την αυτογνωσία να αντιληφθούμε την πραγματικότητα και να μην υψηλοφρονούμε;
ΕΥΧΗ ΕΒΔΟΜΗ: Θεός· Η τελευταία και ισχυρότερη ευχή. Ίσως μας ξενίζει η λέξη αυτή, αλλά δυστυχώς σε πολλούς από μας απουσιάζει. Για να αντιληφθούμε τη σημασία της, αρκεί να κοιτάξουμε όλες τις προηγούμενες ευχές· όλες τους περικλείονται σ’ αυτή τη λέξη· Πόσοι από εμάς πιστεύουμε πραγματικά; Πόσοι βοηθήσαμε με ανιδιοτέλεια τον γείτονά μας που βρέθηκε σε μια δύσκολη στιγμή; Πόσοι νηστέψαμε, εξομολογηθήκαμε πραγματικά, κοινωνήσαμε, συμμετείχαμε στη χαρά την Εκκλησίας μας αυτές τις μέρες; Πόσοι νιώσαμε τον Χριστό να γεννιέται και στις ψυχές μας; Ανοίξαμε το πορτοφόλι μας και για το ξένο που μας χτύπησε την πόρτα για μια βοήθεια; Τι κάναμε και τι κάνουμε τέλος πάντων για την αδικία που υπάρχει στον κόσμο μας; Για τη φτώχια; Την πείνα; Τις αρρώστιες; Τους ανήμπορους, τους γέροντες, τα παιδιά; Αλλά ποτέ δεν είναι αργά· Να μια αρχή που μπορούμε να κάνουμε στη ζωή μας για τον νέο χρόνο: Να γίνουμε καλύτεροι, να αποκτήσουμε αυτογνωσία και όλες τις αρετές που διαβάσαμε. Να πλησιάσουμε με λίγα λόγια τον Χριστό. Ας το ευχηθούμε ολόψυχα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου