ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ…

Αυτές τις μέρες η πόλη μας βρίσκεται στο επίκεντρο του πολιτιστικού ενδιαφέροντος χάρη στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού∙ μια εκδήλωση που συγκεντρώνει όχι μόνο τα βλέμματα, αλλά και τα βήματα πολλών φίλων του σύγχρονου χορού από όλη την Ελλάδα.
Μια τέτοια περίοδο, η Καλαμάτα θα έπρεπε να είναι – όσο είναι αυτό δυνατό – μια πόλη με υποδειγματική λειτουργία και να δείχνει το καλύτερο πρόσωπό της. Αντ’ αυτού όμως έχει κατακλυστεί από τόνους σκουπιδιών που οι θερμοκρασίες του καλοκαιριού έχουν αναδείξει σε μείζον ζήτημα επιβίωσης για τους ταλαίπωρους κατοίκους της. Όπου κι αν πάει κανείς, απ’ άκρου εις άκρον, αναδύεται μια εντονότατη δυσοσμία που φοβάμαι πως αν δεν βρεθεί μια μονιμότερη λύση από αυτή των προσωρινών δικαστικών αποφάσεων, θα οδηγήσει σε πολύ πιο δυσάρεστες καταστάσεις για τη δημόσια υγεία.
Ταυτόχρονα, η άλλοτε πεντακάθαρη θάλασσα του Μεσσηνιακού κόλπου που βρέχει την Καλαμάτα έχει καταντήσει μια απέραντη χαβούζα, όπου πλέουν εντός της κάθε λογής ακαθαρσίες, ακόμα και ανθρώπινα περιττώματα. Εκτός αυτού, σε πολλές υποτίθεται καθαρές περιοχές όπου ο κόσμος κατέφευγε για ένα απλό μπάνιο, η δυσοσμία που θυμίζει τις αλήστου μνήμης εκκενώσεις βόθρων «ο αχόρταγος», είναι καθημερινή και συνεχής. Όσο κι αν προσπαθούν κάποιοι να μας πείσουν πως υπεύθυνοι γι’ αυτή την κατάσταση είναι είτε τα πλοία που αράζουν στα ανοιχτά του Μεσσηνιακού κόλπου, είτε οι ασυνείδητοι που έχουν συνδέσει τα αποχετευτικά τους δίκτυα με τη θάλασσα, η κατάσταση δεν πείθει κανέναν!
Γιατί πέρυσι δεν συνέβη το ίδιο, αφού και οι δύο πιθανοί ρυπαντές δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά φέτος; Μήπως συμβαίνει τίποτε άλλο, που ίσως να έχει να κάνει με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του «βιολογικού» ή το ανοιγοκλείσιμο της Μαραθόλακκας; Και εν τέλει, πού βρίσκονται τα υπεύθυνα όργανα της Πολιτείας για να ερευνήσουν το θέμα και να επιβάλουν τον νόμο;
Πολλοί μπορεί να εντοπίσουν λανθασμένα στα γραφόμενά μου αντιπολιτευτικό τόνο εις βάρος της νυν δημοτικής αρχής. Δεν έχω τέτοιο σκοπό. Αντιθέτως μάλιστα, πιστεύω πως ο κ. Νίκας κατέβαλε σημαντική προσπάθεια για να βρεθεί λύση οριστική και μόνιμη. Η άποψή μου αυτή δεν έχει να κάνει με τις προσεχείς δημοτικές εκλογές, αφού θα θυμίσω πως στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές υπήρξα υποψήφιος με ψηφοδέλτιο διαφορετικό του κ. Νίκα, ενώ δεν σκοπεύω να κατέλθω ως υποψήφιος κανενός στις επερχόμενες.
Πιστεύω ωστόσο ακράδαντα, πως το πρόβλημα δεν έχει τεθεί στις σωστές του βάσεις, εξαιτίας παραταξιακών μικροσυμφερόντων που σχετίζονται με τις εκλογές που έρχονται στους δήμους. Ενώ δηλαδή εμφανίζεται ως πρόβλημα τοπικό, άρα και ως πρόβλημα που η ευθύνη βαρύνει αποκλειστικά τον νυν δήμαρχο ο οποίος δεν έπραξε τίποτα όσο διάστημα ήταν δήμαρχος, αποδεικνύεται πως πρόκειται για ένα μείζον ζήτημα που αφορά το σύνολο σχεδόν της ελλαδικής κοινωνίας, και έχει ευρύτερες προεκτάσεις απ’ αυτές που του δίνονται εδώ.
Εξηγούμαι: ίσως να μη γνωρίζουν οι πολλοί πως η χώρα μας έχει καταδικαστεί από τα ευρωπαϊκά δικαστήρια εδώ και χρόνια εξαιτίας των απαράδεκτων συνθηκών που επικρατούν στις εκατοντάδες ανεξέλεγκτες και συχνά παράνομες χωματερές που βασιλεύουν ανά τη επικράτεια. Μάλιστα απ’ όσο γνωρίζω σύντομα θα ξεκινήσει – αν δεν έχει ξεκινήσει ήδη – η καταβολή βαρύτατων προστίμων από τη χώρα μας σε καθημερινή βάση, όσο αυτή η κατάσταση διατηρείται και διαιωνίζεται.
Έτσι πιστεύω πως τα περιθώρια επιλογών ενός δημάρχου, οποιουδήποτε δημάρχου κι αν βρισκόταν στην αρχή αυτή τη στιγμή, είναι στενά και περιορισμένα. Οποιαδήποτε λύση κι αν βρεθεί, θα είναι προσωρινή και σε καμμία περίπτωση μόνιμη και διαρκής. Η λύση δεν μπορεί να έχει μόνιμο χαρακτήρα, εάν δεν προέρχεται από την κεντρική διοίκηση, από την Πολιτεία, που ως συνήθως «ποιεί την νήσσαν».
Εάν δεν αντιληφθεί λοιπόν η Πολιτεία το μέγεθος του προβλήματος, αλλά και τις οικολογικές και υγειονομικές συνέπειες που υφίσταται η πατρίδα μας στο σύνολό της, τίποτα δεν πρόκειται να λυθεί. Αντίθετα θα βρίσκονται αντιμέτωποι οι εκάστοτε δήμαρχοι με τους πολίτες που θίγονται κάθε φορά από τις προσωρινές λύσεις που θα ανακαλύπτονται.
Το ζήτημα είναι πως αυτή η Πολιτεία, δηλαδή το κράτος, η κυβέρνηση, θα πρέπει να εγκαταλείψει τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου που ακολουθεί (και σ’ αυτόν τον ρόλο ειδικεύονται άπαντες, χωρίς εξαιρέσεις ούτε των πρώην, ούτε των νυν κυβερνήσεων) και να αναλάβει τις ευθύνες που τις αναλογούν.
Και όταν μιλάμε για ευθύνες, θα πρέπει να μελετήσει σύντομα και χωρίς χρονοτριβή τις μεθόδους που χρησιμοποιούν οι άλλοι λαοί της Ευρώπης, να επιλέξει τις πλέον συμφέρουσες ανά περιοχή – νομό, και να προχωρήσει τάχιστα στη μελέτη ξανά ανά περιοχή – νομό του καταλληλότερου σημείου για τη διαχείριση των απορριμμάτων. Με σχέδιο, με πειστικότητα, αλλά και με την επιβολή και την αποφασιστικότητα που οφείλει ένα κράτος να δείχνει εκεί που πρέπει όταν είναι επιτακτική η ανάγκη μιας λύσης. Μόνο έτσι θα λυθεί το ζήτημα όχι μόνο στην Καλαμάτα, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Αρκεί βέβαια να θέλει αυτή η κυβέρνηση να πράξει το καθήκον της και να μη λειτουργήσει όπως όλες οι προηγούμενες: μεταθέτοντας το πρόβλημα για τις επόμενες. Έχει τη δύναμη;